گروه استانی «تیتریک»، به نقل از فردیسان،۳۱مرداد ماه به نام روز جهانی مساجد نامگذاری شده است،در میان تمام افرادی که خالصانه برای خدمت به خلق در مساجد زحمت می کشند خادمین مساجد شاید کمتر مورد توجه قرار می گیرند ،افرادی که نگهداری و مراقبت از مساجد را برعهده دارندو مسجد را محل زندگی خود قرارداده اند ،به مناسبت روز جهانی مساجد گفتگویی خواندنی با یکی از خادمین مساجد شهرستان فردیس داشتیم که درادامه میخوانید.
علی عابدینی ۴۵ سال سن دارد و مدت ۷ سال است که به عنوان خادم در مسجد صاحب الزمان شهرک وحدت مشغول به خدمت رسانی به نمازگزاران است و هر روز صدای الله اکبر را در گوش مردم این منطقه طنین انداز میکند.
نظافت مسجد، برگزاری مراسم ها ، پخش اذان، مهیا کردن مقدمات شروع نماز، باز نگاه داشتن در مسجد، کمک به شناسایی نیازمندان منطقه بخشی از وظایف خادمین مساجد می باشد.
حاج علی با خانواده ی ۴ نفره خود در اتاقی کوچک در حاشیه مسجد زندگی میکند و خدا را برای زندگی در این مکان مقدس شکرگزار است.
علی اقا دو ویژگی مهم را برای خدمت رسانی به مردم در مساجد لازم می داند،نیت خدایی و اخلاقی خوش…
او می گوید:نیت خالص و خدایی برای کار در مسجد لازم است هر روز صبح که برای مهیا کردن وسایل نمازگزاران بیدار می شوم خدا را شکر می کنم و کار در مسجد را فقط با نیت رضای خدا انجام میدهم به همین علت از هیچ چیز ناراحت نمی شوم.
اخلاق خوش برای خادمی بسیار مهم است زیرا افراد بداخلاق مردم را از مسجد دفع می کنند، اما اگر با روی خوش با مردم برخورد کنیم آن هارا جذب مسجد می کنیم و وظیفه ی ما نیز فراخواندن مردم به این محیط امن الهی است.
علی عابدینی می گوید:زندگی در مسجد در تعلیم و تربیت فرزندانم تاثیر زیادی داشته است،زیرا آن ها در محیطی معنوی رشد می کنند و از بسیاری از آسیب های اجتماعی محفوظ می مانند ،با نمازگزاران نماز میخوانند و در مراسم ها شرکت می کنند و محبت اهل بیت در دل آن ها شکل می گیرد.
خادم مسجد صاحب الزمان می گوید:بزرگترین توفیقی که خداوند به واسطه ی خادمی به من و خانواده ام عنایت کرده خواندن نماز اول وقت است، در هر شغلی که باشی به دلیل دغدغه هایی کاری گاهی ناگزیر میشوی نمازت را قضا کنی اما در این شغل نماز را در اول وقت به جا می اوری.
از او می پرسیم :از مردم و مسئولین چه توقعی دارید؟ و او میگوید: من هیچ توقعی از مردم ندارم ،خدمت به مردم برای من شادی بخش است و من نه از مردم و نه مسئولین خواسته ای ندارم واگر هم مشکلی در زندگی داشته ام به برکت زندگی در مسجد خیلی زود حل شده است.
حاج علی همسر خود را بزرگترین همراه زندگیش میداند ومی گوید: وقتی پیشنهاد کار و زندگی در مسجد به من داده شد با وجود مخالفت های برخی از افراد همسرم از این کار استقبال کرد و با من همراه شد،او بزرگترین همراه زندگی من است.
حاج علی یک خاطره ی شیرین هم برایمان تعریف می کند ،او می گوید:یک روز بعد از برگزاری نماز صبح و رفتن نمازگزاران وقتی برای استراحت به خانه می رفتیم در کمال تعجب دیدیم یک زن و مرد در خانه ی ما نشسته اند،وقتی آنها تعجب ما را دیدند به ما گفتند،ما آمده ایم مسجد نماز بخوانیم،مگر این جا مسجد نیست و من به آن ها گفتم این جا خانه ی من است، و مسجد و حسینیه در بخش دیگر مسجد هستند،من هر وقت به یاد این خاطره می افتم ناخود آگاه خنده ام میگیرد.
این خادم زحمتکش و مهربان از آرزویش برای ما می گوید:از خدا میخواهم تا به من صبر زیادی دهد تا بتوانم به افرادی که با سلیقه های مختلف به مسجد می آیند خدمت کنم و هیچ وقت خشمکین نشوم و بتوانم همه مردم را از خود راضی نگه دارم.
انتهای پیام/
