دارالمومنین را به نام اشتهارد برگردانید/ افتخار حقیقی دارالمومنین بودن است نه صنعتی بودن

گروه استانی"تیتریک"، مردم ایران از بدو انقلاب اسلامی در بهمن 57 تا کنون بارها ثابت کرده اند که آرمان ها و اعتقادات بنیادی خود را بیشتر از دیگر اولویت های زندگی اجتماعی ترجیح می دهند و حاضر اند برای آنها از عزیزترین سرمایه های خود بگذرند.

چه بسیار اند مقاطعی که فشار اقتصادی، سیاسی و حتی امنیتی نتوانسته مردم را از طرفداری و حمایت آنها از شعائر اعتقادی خود منصرف کند، و چه بسا در آینده نیز این امر محقق نخواهد شد و این ملت در مسیر تحقق اهداف انقلابی و ارزشی خود ثابت قدم پیش خواهد رفت.

یکی از نمادها و جنبه های هویت بخش به این جنبه از زندگی اجتماعی نام گذاری شهر های و اماکن مهم است که همواره مورد توجه مسئولین و مردم می باشد.

هنوز چند صباحی از انتشار خبر تلاش عده ای برای تغییر نام اماکن و کوچه خیابان های کلانشهرها، شهرها و حتی برخی روستاها نمی گذرد؛ در این پروژه می بایست نام افتخار آمیز شهدا از تابلوی میادین و سردر کوچه و خیابان ها حذف و بجای آن اسامی دیگری که غالباً دارای بار معنایی خنثی هستند جایگزین گردد.
تردیدی نیست که یکی از عناصر مهم فرهنگ ساز در یک جامعه نامگذاری اشخاص، اماکن و کوچه خیابان ها است، بطوری که با یک نگاه گذرا به روند نامگذاری و یا تغییر نام در این زمینه می توان به گرایش و عمق تعلق خاطر فرهنگی اجتماعی مردم آن شهر پی برد.
بر این اساس نباید نامگذاری یا تغییر نام ها را امری ساده انگاشت. اهمیت این نامگذاری ها به حدی است که گاهی با حمایت اجتماعی مواجه و گاهی نیز عکس العمل شدید انتقادی و اعتراضی در پی داشته است. پس نه به سادگی می توان نام شهر و روستا و یا کوچه خیابانی را تغییر داد و نه حتی می توان پسوند و پیشوندی از آن کاست و یا افزود؛ به فرض انجام این تغییر هم نمی توان ساده انگارانه تبعات و پیامدهای بلند مدت فرهنگی اجتماعی آن را نادیده گرفت .
البته جای بسی افتخار است که از قدیم الایام هرکجا نامی از اشتهارد به میان آمده صفت پرآوازه "دارالمومنین” زینت بخش آن بوده و افتخار صد چندان اینکه اکثر کوچه خیابان ها و میادین این شهر مزین به نام علما و شهدای گرانقدر است.

لیکن باید مراقب بود تا مبادا در هیاهوی پرطمطراق مدیریت شهری و یا (با نگاه خوشبینانه) سهل انگاری مسئولین امر، افتخارات کذایی و خیالی جایگزین افتخارات حقیقی شهرمان گردند.
مدتی است که در محدوده ورودی اشتهارد تابلوهایی نصب شده که یا عناوین افتخارآمیز حقیقی در آن جایی ندارد و یا اینکه این عناوین در اولویت های مرتبه پایین واقع شده و نماد معرف شهرستان چیز دیگری بیان شده است.
شکی نیست که صنعتی شدن با در نظرگرفتن همه جوانب و ملاحظات (فرهنگی،اجتماعی ، زیست محیطی و…) آن موجب پیشرفت منطقه و شایسته تقدیر است لیکن مطرح کردن این امر(صنعتی بودن) در حد و قواره یک افتخار و پیوست آن به نام شهرستان برای معرفی، جای بسی تامل است.
اگرچه با لحاظ کردن فرمول "هزینه_فایده” تاکنون مضرات و خسارات احداث و توسعه شهرک صنعتی در این شهرستان(با درنظرگرفتن عدم پیش بینی زیرساخت های لازم، آلودگی شدید زیست محیطی، آب و هوا، سفره های زیرزمینی و …) بر فواید آن چربیده، لیکن به فرض مفید بودن این مجموعه هم نباید در عرصه فرهنگی اجتماعی نقشی فراتر از دیگر افتخارات بدان اختصاص داد.
البته در همین ابتدا می توان جلوی این اشتباه در تغییر اولویت و جهت گیری را با هزینه کمتری گرفت چرا که بی تفاوتی نسبت به آن موجب رویه ای نامطلوب خواهد شد. بقول شاعر：

سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گرفتن به پیل

در پایان ضمن قدردانی از زحمات همه خدمتگزاران مردم در این شهرستان و استدعای دقت بیشتر در اجرای امور فرهنگی تاثیرگذار، اعلام می نماییم :

افتخار حقیقی شهر ما

ولایت مدار بودن است
دارالمومنین بودن است
عالم خیز بودن است
شهید پرور بودن است
انقلابی بودن است ……………………… نه صنعتی بودن

انتهای پیام/