پزشکی که با جسد زن موردعلاقه اش زندگی می کند

النا لکوندسا دوکوسل (هلن هویوس)

هویوس ازدواج کرده بود. اما شوهرش پس از سقط‌جنین او را ترک کرد. هلن مبتلا به سل بود و تقریباً تمام خانواده‌اش از این بیماری مرده بودند. آن زمان هیچ درمانی برای این بیماری وجود نداشت؛ بااین‌حال تانزلر سعی کرد با انواع داروها هلن را نجات دهد.

تانزلر هرروز به ملاقات هلن می‌رفت و برایش جواهرات و لباس‌های گران‌قیمت می‌برد. کارل عشق خود به هلن را اعتراف کرد؛ اما با هیچ‌گونه ابراز محبتی از سوی هلن مواجه نشد.


تلاش‌های خلاقانه‌ی "تانزلر" برای نجاتِ "هویوس" مؤثر نبود و چند ماه بعد وی درگذشت.

 تانزلر هزینه مراسم تشییع‌جنازه او را پرداخت کرد و از والدین هویوس اجازه گرفت تا برایش در گورستان "کی وِست" مقبره‌ای بسازد.


کارل تانزل؛ 1940

او هر شب به مقبره هویوس می‌رفت و در سال 1933 جسد او را از قبر در آورد و به خانه خود برد. کارل ادعا می‌کرد هلن را دیده است که می‌خواسته او را از قبر در آورد. کارل استخوان‌های جسد را با سیم و چوب‌لباسی به هم وصل کرد. پوست جسد را که هرروز تجزیه می‌شد با پارچه ابریشمی آغشته به موم جایگزین می‌کرد. با ریزش مو از پوست سرِ تجزیه‌شده‌ی جسد، با موهای هویوس کلاه‌گیس درست کرد. مادر هویوس موهای دخترش را جمع کرده بود و پس از مراسم تدفین آن‌ها را به کارل داد.

کارل حفره شکم و قفسه سینه جسد را با پارچه‌های کهنه پرکرده بود تا فرم اصلی بدنش حفظ شود. لباسی زنانه بر تن جسد کرده بود و دست‌هایش را نیز با دستکش پوشانده بود. به جسد جواهرات آویزان کرده بود و آن را روی تخت نگه می‌داشت. کارل مقدار زیادی عطر و مواد ضدعفونی‌کننده و نگه‌دارنده استفاده می‌کرد تا بوی تعفن جسد در فضا پخش نشود.

در سال 1940، شایعاتی پخش شد که کارل تانزلر جسدی در خانه خود دارد. خواهر هلن با شنیدن این خبر به خانه کارل رفت و جسد را دید. تانزلر بازداشت شد. وضعیت روحی روانی‌اش موردبررسی قرار گرفت اما به‌عنوان بیمار روانی دسته‌بندی نشد.