آخرین خواسته ی آیت الله محمد محمدی اشتهاردی از پسرش

وی درخصوص این عالم بزرگ میگوید: مرحوم آیت الله محمد محمدی اشتهاردی از نویسندگان برجسته ی حوزه ی علمیه ی قم، مفسران قرآن کریم و اصحاب تفسیر نمونه بودند و در مدت عمر کم خویش بیش از ۲۰۰ اثر به رشته ی تحریر درآوردند و آنها را برای مردم بخصوص جوانان به یادگار گذاشتند.

مجید ملامحمدی یکی از خصوصیات بارز پدرش را بی اعتنایی به مادیات دنیا میداند و ادامه میدهد: ایشان بسیار دستگیر مردم بودند و کتابهایش را به علاقمندان به کتاب، هدیه میدادند و با مردم به خصوص جوانان بی تکلف روبرو میشدند و با آنها نشست و برخاست داشتند.

وی اینگونه ادامه میدهد: پدرم همیشه در میان مردم بود و زندگی خود را از مردم جدا نکرند و از آنجا که خیلی اهل مطالعه، بی آلایش و ساده زیست بودند به همین خاطر مردم و آشنایان و فامیل به ایشان خیلی علاقمند بودند و سال به سال شخصیت مردمی و علمی و آثار با برکتشان بیشتر از گذشته مورد توجه قرار میگرفت.

ملامحمدی در خصوص آثار ارزشمند این عالم بزرگ اینگونه میگوید: به گفته ی بسیاری از علما و محققان تمام آثار مرحوم آیت الله محمدی اشتهاردی ساده ، روان و مناسب عموم طبقات مردم میباشد ولی مهم ترین آثار ایشان کتاب سوگنامه ی آل محمد، سیره ی چهارده معصوم، داستان دوستان و کتاب های زندگی نامه ی پیامبر است.

در پایان گفتگو از وی خواستیم تا خاطره ای از پدرش را تعریف کند، او اینگونه پاسخ داد: ایشان در اواخر عمرشان به سختی دچار بیماری شدند، اما بازهم دست از نوشتن و مطالعه برنداشتند و همیشه می گفتند فرصت ها خیلی کم است و من کارهای ناتمام زیادی دارم حتی شب آخر عمرشان من بالاس سرشان رفتم، ۳ شب بود که هیچ حرکتی نداشتند، ناگهان خیلی عادی در جایشان نشسته و رو به من گفتند، من مقاله ای در اثبات ولایت امام علی(ع) و واقعه ی غدیر نوشته ام، این مقاله را به مجله ی پاسدار اسلام ببر که آنها منتظر این مقاله هستند.

مقاله را به من دادند و ناگهان از حال رفتند، فردای آن روز ایشان رحلت کردند من هم مقاله را به سرعت به دفتر مجله رساندم، سردبیر مجله از بابت مقاله خوشحال و از بابت رحلت مرحوم اشتهاردی بسیار غمگین شدند.

۲ روز بعد پدرم به خوابم آمد و گفت: شما چرا از مرگ من ناراحت هستید، من بخاطر نوشتن اخرین مقاله ام بسیار مورد توجه و عنایت خداوند قرار گرفتم و جایگاه با شکوهی به من دادند.

انتهای پیام/