ترویج بی بندباری با مدلینگ های خیابانی/ ورود به این شبکه با اراده، خروج از آن سخت

مدلینگ به ابزاری گفته می شود که به وسیله آن برند ها و شرکت های تولیدی به کمک افرادی که به آنها مدل گفته می شود کالای خود را به معرض نمایش می گذارند . مدلینگ انواع مختلفی دارد که پرطرفدارترین آنها مدلینگ لباس و ماشین می باشد .

کشورهای زیادی از جمله برزیل، آمریکا، روسیه و … در این حرفه که اکنون به یک صنعت تبدیل شده، سرمایه‌گذاری فراوانی داشته‌ و به واسطه همین سرمایه‌گذاری، بازده مالی مناسبی دارند.در چند سال اخیر جوانان ایرانی به سمت این حرفه سوق پیدا کرده اند که برخی از آنان به مدل های شرکت های خارجی تبدیل شده اند.

مدلها به دو دسته تقسیم می شوند. مدلهایی که در مقابل دوربین هنرمندان عکاس قرار می گیرند و تصاویر آنها بر روی بیلبوردها و مجلات با اهداف تبلیغاتی استفاده می شود که به آن ها (عکس- مدلها) می گویند که برخی از بازیگران مطرح سینمای ایران در این حرفه مشغول هستند و مدلهایی که برای (اجراهای زنده) مورد استفاده قرار می گیرند و بر روی صحنه هنر خود را به صورت زنده به نمایش می گزارند که اخیرا بعضی از سریال ها و فیلم های داخلی هدفی جز مدلینگ ندارند.

در ایران مدلینگ در چند سال اخیر و برای اولین بار در تهران ظهور پیدا کرد و اکنون به مرحله ای از تخصصی شدن پیش می رود، در پایتخت مراکزی وجود دارد که شغل آن ها انتخاب مدلینگ برای تبلیغات است.

به همین منظور به یکی از این مراکز رفتیم تا گزارشی در این باره تهیه کنیم.

به ازاری هر بار مدلینگ شدن بین ۳تا ۱۰میلیون می گیریم

فریدون اسلامی یکی از مدلینگ ها لباس که به گفته خودش حدود ۸سال است که در این حرفه مشغول به کار است با اشاره به اینکه این حرفه در توسعه صنایع و رشد اقتصادی نقش مهمی دارد گفت: مدلینگ یا مانکن در دنیا پدیده ای مهم  در شکوفایی صنایع است و به عنوان یک هنری آمیخته با صنعت باعث شناخت محصولات شرکت های تولیدی می شود.

اسلامی با بیان اینکه در ایران تلاش های زیادی برای این حرفه شده است تصریح کرد: برخی از اشخاص بدون هیچ پشتوانه علمی یا تجربی جوانان به خصوص دختران را فریب داده و به جای اینکه از آن ها در مسیر درست تبلغ استفاده کنند به بی راهه می کشانند.

این مدلینگ اظهار کرد: جوانانی که علاقه ورود به این شغل را دارند می بایست به مراکزی مراجعه کنند که مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد را دارند که از طریق قانونی و زیر نظر نهادهای بازرسی فعالیت می کنند.

وی شرایط ورود به این حرفه را این گونه بیان کرد: طبق استاندارهای جهانی، برای مدل های مرد حداقل قد ۱۸۵سانتیمتر و وزن ۷۵ کیلوگرم و همچنین برای خانم ها حداقل قد ۱۷۵سانتیمتر و وزن ۶۰-۶۵ کیلوگرم است.

اسلامی درباره درآمد حاصل از مدلینیگ می گوید: در مدلنیگ واقعی هزینه بر اساس پروژه تعیین می شود و از ۳میلیون تا ۱۰میلیون تومان است اما برای مدلینگ فضای مجازی مبلغ از ۱۰۰تا ۵۰۰هزار تومان است.

شهرت و دیده شدن یکی از آرزوهای است که تمام افراد در دوران جوانی به دنبال آن هستند و برخی از آن ها برای رسیدن به آن دست به هر اقدامی می زنند بدون اینکه آینده آن را در نظر بگیرند. مدلینگ یکی از راهکارهای است که جوانان برای مشهور شدن به سمت آن می روند.ساختار از هم گسیخته و نامشخص مدلینگ در ایران سبب شده است که جوانان به خصوص دختران سر از ناکجا آباد در بیاورند.

ورود به شبکه مدلینگ با اراده خودتان است اما خروج آن دیگر دست شما نیست

در اردیبهشت امسال عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان عمومی و انقلاب تهران در نشست خبری از یک دختر که به حرفه مدلینگ مشغول بود خواست تا درباره آن توضیحاتی ارائه کند.

خانم الهام  می گوید:  اغلب جوانان با تصور دیده شدن و رسیدن به شهرت یا ثروت وارد این فعالیت ها می شوند اما از معایب و مضرات برگشت ناپذیر این کار بی خبرند. ورود به شبکه ممکن است با اراده شخص باشد، اما خروج از آن دیگر دست خود فرد نیست.

وی تصریح کرد: یک مدل که پانصد هزار تومان برای یک عکس از آرایشگر می گیرد، آن آرایشگر یا عکاس صدها میلیون تومان در آمد از طریق آن عکس کسب می کند. هرچه این عکس ها در اینستاگرام بیشتر لایک بخورند، ارزش مادی آن و شخص مدل هم بیشتر می شود.

دادستان پرسید عکس ها را خودتان منتشر می کردید یا کسان دیگری این کار را انجام می دادند؟ خانم الهام پاسخ داد: هم خودم تصاویر را در پیج شخصی ام می گذاشتم و هم گریمور، عکاس یا آرایشگر برای مطرح کردن خود و حرفه اش عکس ها را در شبکه های دیگر اینستاگرام منتشر می کردند. صفحه ها و شبکه های تبلیغاتی بسیاری وجود دارند که این تصاویر در آنجا منتشر می شود و همه به آنها مراجعه می کنند، ببینید مد جدید چیست.

او اضافه کرد: اغلب این عکاس ها آتلیه یا دفتر ندارند و فقط از طریق شبکه های اجتماعی به ویژه اینستاگرام تبلیغات و فعالیت می کنند و مشتری جذب می کنند.

این تنها یک پرده از مدلینگ شدن در شبکه های مجازی و حرفه مانکن است. روش دیگری از مدلینگ را می توان در خیابان های تهران مشاهد کرد که در آن دختران جوان با لباس های جذاب و آرایش های غلیظ در خیابان ها تردد می کنند، به همین منظور به خیابان ولی عصر تهران رفیم تا پیگیر این موضوع شویم.

پیدا کردن آن ها از روی لباس و همچنین تردد مکرر در یک مسیر کار راحتی بود.

یکی از رانندگان تاکسی که در این مکان مسافر جابه جا می کرد درباره این دختران می گفت: هر روز قبل از اینکه خیابان شلوغ شود یک اتومبیل در یکی از کوچه های این خیابان تعدادی از دختران که دارای لباس خاص هستند پیاده می کند.

وی افزود: کمتر از یک سالی است که هر روز این کار تکرار می شود.ابتدا تصور می کردیم که این دختران کارمند یک شرکت هستند که هر روز صبح آن ها را با اتومبیل می آورند بعد از پیگیری معلوم شد که این دختران برای برخی از شرکت های تولید لباس و حتی طراحان لباس و همچنین برای فروشگاه ها فعالیت می کنند و از صبح تا ساعت ۸ شب در خیابان در مسیر مشخص تردد می کنند.

یکی دیگر از رانندگان تاکسی بیا کرد: آرایش و لباس های که آن ها می پوشند خلاف فرهنگ جامعه است و این لباس ها تنها توسعه بی اخلاقی است.

وی اظهار کرد: طبق شنیده ها به ازاری هر روز ۲۰۰هزار تومان به آن ها می دهند و اکثرا آن ها دختر ان  شهرستانی هستند.

برای مد شدن یک پوشش، به مدت یک ماه به اجبار لباس نامتعارف می پوشیم و در خیابانهای تهران تردد می کنیم.

با کمک راننده های تاکسی موفق شدیم یکی از آن ها را پیدا کنیم. یکی از آن ها که از روی چهره سنش بین ۲۰تا ۲۵ سال می خورد گفت: حدود ۱۰ماه است مدلینگ لباس شده ام و با وجود درآمد بالا از کارم راضی نیستم.

وی علت ورود به این حرفه را این گونه بیان کرد: توسط یکی از دوستانم از این شغل مطلع شدم و به خاطر درآمد بالای که در این حرفه است وارد این کار شدم.

این مدلینگ خیابانی خاطر نشان کرد: اشخاصی که برای آن ها کار میکنم در شهرستان ها به خصوص کرج دنبال دختران که دارای خانواده فقیری هستند می گردند و با پیشنهاد بالا آن ها را فریب می دهند .

وی این گونه ادامه داد: در ماه های نخست رفتار خوبی دارند اما  بعد از گذشت چند ماه رفتار آن ها تغییر می کند و علاوه بر تعرض به این دختران آن ها را تهدید می کنند که اگر در این باره حرفی با کسی زده شود دیگر اجازه نمی دهد به خانه برگردید.

وی ادامه داد: برخی از شرکت های وارد کننده لباس در تهران برای فروش بیشتر و آسیب زدن به فرهنگ کشور با مبالغ زیاد دختران شهرستانی و دانشجویان را فریب می دهند.

این مدلینگ خیابانی اذعان کرد: شهرهای کوچکی که در استان البرز وجود دارد مقصد این اشخاص است، آن ها از طریق برخی از رابطه ها دختران که وضعیت اقتصادی مناسبی ندارند را انتخاب کرده و با وسوسه کردند آن ها با پول عواقب ناخوشایندی را برای این دختران رقم می زنند.

وی نحوهی کار را این گونه عنوان کرد: برای اینکه یک لباس را در جامعه مد کنند آن را به مدت یک ماه به ما می دهند تا با آن در مکان های از قبل پیشبنی شده تردد کنیم.

این مدلینگ با اشاره به اینکه بعد از گذشت دو ماه دستمزد را کمتر می کنند افزود: در سرما و گرما باید تا نیمه های شب در خیابان ها قدم می زنیم و حتی نمی توانیم به دلایل مذکور اعتراض کنیم.

این شخص می گوید: لباس های که برای مدل به ما می دهند چیزی جز بی بندباری نیست و متاسفانه جوانان به تقلید از ما این لباس ها را می پوشند.

به گفته این مدل خیابانی دانشگاه ها مقصد اصلی این شرکت ها هستند و دانشجویان شهرستانی را فریب داده و از آن ها مدل می سازد و روانه دانشگاه می کنند.

بی توجهی درازمدت فرهنگ پوشاک کشور در این شرایط بیش از گذشته به چشم می خورد. در حالی که کشورهای غربی بهترین و مؤثرترین راه های رخنه فرهنگی را در کشورهای اسلامی پیدا کرده اند و قصد دارند با ابزارهای موجود فرهنگ  ایرانی را به قهقرا ببرند، هنوز نه تنها خبرهای خوشی از صنعت پوشاک کشور به گوش نمی رسد بلکه هر از چند گاه خبرهای ناخوشایندی در این حوزه به گوش می خورد.

قانون "ساماندهی مد و لباس” که درباره نظارت و کنترل نوع پوشاک در ایران است در سال ۱۳۸۵ تصویب شد و حالا قریب به ده سال از آن می گذرد، متولی نظارت بر اجرای این قانون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

کارگروه ساماندهی مد و لباس، کار خود را مدیریت «پوشش اسلامی-ایرانی»، «ایجاد فرهنگ حجاب» و یا «توسعه گفتمان ملی مد و لباس اسلامی–ایرانی» معرفی کرده است ولی آیا از این دانش آموختگان دانشگاه ها که با تعالیم غربی آموزش می بینند می توان انتظار طراحی لباس های اسلامی_ایرانی داشته باشیند؟

چرخه معیوب بین دستگاه های تصمیم ساز و دانش آفرین، با دانشگاه ها و مراکز آموزشی و همچنین  دستگاه های تولید و عرضه کننده ، برای مخاطب راهی باریکی باقی گذاشته تا در این هیاهو لباس سالم بپوشد و تن به تذکر دستگاه های نظارتی – که در این بلوا بیشترین سهم را دارد- بدهد.

دکتر فاطمه امیدیان مدرس دانشگاه و طراح پارچه و لباس و همچنین عضو IFF "فستیوال فشن اسلامی”،با اشاره به اینکه در ایران دوره طراحی ۴ سال و در کشورهای دیگر نظیر آلمان ۷ ساله است گفت: این‌ گرایش‌ دارای‌ دو شاخه‌ اصلی‌ تک‌ دوزی‌ یا مزون‌ و صنعت‌ است‌ که‌ شاخه‌ تک‌دوزی‌ به‌ طراحی‌ و دوخت‌ لباس‌ برای‌ افراد مختلف‌ می‌پردازد و شاخه‌ صنعت‌ که‌ کاربردی‌تر است‌ به‌ بخش‌های‌ مختلفی‌ تقسیم‌ می‌شود که‌ از آن‌ جمله‌ می‌توان‌ به‌ بخش‌های‌ پارچه‌ جین‌، پیراهن‌ بچه‌، پیراهن‌ زنانه‌، لباس‌ مردانه‌ و… اشاره‌ کرد.

امیدیان با بیان اینکه  رشته طراحی لباس و پارچه به عنوان یک رشته و خلاقیت فکری موجب افتخار کشور بوده و همیشه بازگوکننده خصوصیات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی و یکی از عوامل مهم در شناساندن فرهنگ و تمدن ملل مختلف محسوب می شود اظهار کرد: متاسفانه فارق التحصیلان این رشته بدون هیچ تجربه ای شروع به طراحی پوشاک می کنند که هیچ سنخیتی با فرهنگ کشور ندارد.

وی افزود: در ایران مدرس طراحی که دارای تجربه کاری باشد ناچیز است به همین منظور کلاس های درس خروجی قابل قبولی ندارند.

این استاد دانشگاه ضمن این نکته که در کشور کارشناس مد وجود ندارد تصریح کرد: اگر به پوشش مدرسان طراحی و افرادی که خود را کارشناس این حرفه معرفی می کنند توجه کنیم مشاهده می کنیم که لباس و پوشش آن ها هیچ رابطه ای به مد ندارد و به نظر می رسد برخی از آن ها دنبال بی بندباری در جامعه هستند.

امیدیان درباره مدلینگ لباس خاطر نشان کرد: هر صنعت برای معرفی محصولات خود روش های تبلیغی متفاوتی دارد، در صنعت طراحی لباس مدلینگ ها بهترین و موثرترین روش برای تبلیغ محصولات است.

وی ادامه داد: برای مد کردن یک طرح لباس تنها لازم است در یک سریال یا روی جلد مجلات و حتی در شبکه های اجتماعی توسط یک شخص مشهور پوشیده شود که ظرف مدت بسیار کم به مد تبدیل می گردد.

این مدرس دانشگاه در رابطه با مدلینگ های خیابانی معتقد است: استفاده ابزاری از دختران برای مدلینگ های خیابانی ناصحیح است چرا که علاوه بر مشکلاتی که برای این خانم ها پیش می آید سبب ترویج بی بندو باری در کشور می گردد.

امیدیان با اشاره به اینکه یکی از موثرترین روش ها برای ترویج فرهنگ غلط به کشور از طریق پوشش است افزود: زمانی که در خیابان تردد می کنم لباس هایی را می بینم که از نظر طراحی هیچ گونه ارتباطی با فرهنگ غنی ما ندارد و نه تنها سبب تحقق اهداف دشمن برای ضربه زدن به تمدن این سرزمین می شود بلکه عاملی برای افزایش ناهنجاری های اجتماعی است.

عضو فستیوال فشن اسلامی گفت: مدلینگ های خیابانی تاثیر زیادی در مد کردن لباس دارند و همانطور که اکثر افراد جامعه شاهد هستند پوشش های که در اجتماع مد می شود از طریق این اشخاص است.

وی تصریح کرد: یک شخص عادی برای اولین بار حاضر به پوشیدن لباس های غیر متعارف در جامعه نیست این درحالی است که مدلینگ های خیابانی می توانند این کار را به راحتی انجام دهند و سبب مد شدن یک لباس نامناسب در اجتماع شوند.

امیدیان اذعان کرد: دستگاه های متولی در ارتباط با طراحی لباس اقدامی قابل توجه ای انجام ندادند و تنها کاری که از آن ها در این رابطه  سر زده است نوشتن قانون و دستور العمل بر روی کاغذ است.

این استاد دانشگاه در پایان ضمن اشاره به اینکه لباس های که در ایران به صورت مد درآمده است نسبت به کشورهای اروپای دارای طرح های نامتعارف است افزود: با ادامه این روند و  عدم نظارت دستگاه های فرهنگی اوضاع هر روز بدتر می گردد.

برابر قانون مصوب سال ۶۵، لباس هایی که دارای علایم مشخصه گروه های ضداسلام یا انقلاب هستند در صورت تولید، توزیع، فروش و استفاده در ملاء عام جرم شناخته شده و مجازات هایی را برای متخلفان در نظر گرفته شده است.

پیش از وضع ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی در سال ۱۳۷۵ ، ماده قانونی جرم عدم رعایت حجاب شرعی ماده چهار قانون ” نحوه رسیدگی به تخلفات و مجازات فروشندگان لباسهائی که استفاده از آنها در ملاعام خلاف شرع است یا عفت عمومی را جریحه دار کند ـ مصوب ۱۳۶۵ ” بود . برابر این ماده ” کسانیکه در انظار عمومی وضع پوشیدن لباس و آرایش آنان خلاف شرع و یا موجب ترویج فساد و یا هتک عفت عمومی باشد توقیف و خارج از نوبت در دادگاه صالح محاکمه و حسب مورد به یکی از مجازات های مذکور در ماده ۲ محکوم می گردند”.

مطابق بند یک ماده ۲۱ آیین دادرسی کیفری جرم عدم رعایت حجاب شرعی از جمله « جرایم مشهود » محسوب می گردد. در مواجهه با جرایم مشهود ضابطین دادگستری موظف هستند هر اقدام موثر در حفظ آثار و علائم جرم و همچنین هر اقدامی جهت جلوگیری از فرار متهم را انجام دهند.

بنابر این ، ضابطین ذی صلاح دادگستری در برخود با مرتکب جرم عدم رعابت حجاب شرعی مکلف هستند با توقیف زن بزهکار وی را در مدت قانونی تحویل مراجع قضائی دهند. ماده چهار قانون « نحوه رسیدگی به … » که هنوز دارای اعتبار است نیز زمان رسیدگی به پرونده مرتکبین جرم استفاده از لباس های خلاف شرع را « خارج از نوبت » تعیین کرده است .

پلیس قاطعانه در برخورد با توزیع لباس های نامتعارف برخورد می کند

سردار هلالی رئیس پلیس نظارت بر اماکن عمومی ناجا در این باره می گوید: در صورتی که برخی از فعالان حوزه اقتصادی و صنفی کشور در راستای تولید  و واردات البسه نامتعارف به واسطه سودجویی ها، تخلفاتی را مرتکب شوند، پلیس قاطعانه با متخلفان برخورد می کند.

هلالی  خاطر نشان کرد: علایم مشخصه گروه های ضداسلام یا انقلاب، تصاویر مبتذل که عفت عمومی را خدشه دار می کند، نوشته های لاتین که خیلی از افراد از معنای آن بی اطلاع هستند و نیز نشان و پرچم کشورهای بیگانه از شاخصه های پوشاک نامتعارف به شمار می آید.

مینو اصلانی مسئول جامعه زنان در رابطه با عملکرد نیروی انتظامی در برخود با پوشش های نامتعارف اظهار کرد: برخی دستگاه‌ها که در موضوع عفاف و  حجاب مسئولیت دارند، برای سرپوش گذاشتن بر بی‌عملی خود، به عملکرد نیروی انتظامی انتقاد می‌کنند.

وی با بیان اینکه قانون حجاب و عفاف به درستی در کشور اجرا نمی شود و نیروی انتظامی در برخود با آن ها تنها است گفت: دستگاه هایی که مسئول رسیدگی به وضعیت حجاب و عفاف در کشور هستند، خود دچار بی عملی هستند و در حالی که اقدام موثری از آنها نمی بینیم، از عملکرد دیگر نهادها که با دلسوزی وارد عرصه شده اند، انتقاد می کنند.

عدم رعایت حجاب شرعی و شیوع بی حجابی توسط مدلینگ ها خیابانی و شبکه های اجتماعی و حتی برخی از بازیگران سینمای ایران اگرچه معضلی است که می بایست برای حل آن با سیاست گذاری های کاربردی فرهنگ حجاب و عفاف را ترویج نمود ، اما جرم بودن این معضل فرهنگی وجه دیگری است که انکار آن تنها به شیوع آن در میان اقشار گوناگون می انجامد.

انتهای پیام/