برنامه ریزی شهری حلقه مفقوده استان البرز است

وی افزود:برنامه ریزی شهری  به معنی تامین رفاه شهرنشینان، از طریق ایجاد محیطی بهتر،سالم تر و مساعدتر است و در واقع برنامه ریزی شهری از نظر محتوایی معنای گسترده ای دارد و ابعاد اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی،کالبدی و فنون مرتبط با شهر را در برگرفته و دارای زیرمجموعه های متنوعی از جمله برنامه ریزی برای مسکن مردم، کاربری اراضی ، محیط زیست، فضای سبز، اقتصاد شهری، گردشگری شهری، مدیریت بحران و ... است.

این کارشناس امور شهری گفت: در شهرستان های استان البرز،  برنامه ریزی شهری، حلقه مفقوده در بین سازمان های متولی  امور شهری است، به صورتی که تصمیمات و پروژه های عملیاتی که به اقدام آنها، گام برداشته می شود، بیشتر حالت هیجانی و غیر کارشناسانه دارند. یعنی علاوه بر اینکه باید نگران این بوده که طرح های مذکور به اتمام برسند، باید این دغدغه را نیز داشته باشیم که هزینه اضافی برای از بین بردن اثرات منفی و سوء این پروژه ها کنار بگذاریم. برای مثال عدم هماهنگی بین سازمان هایی مثل اداره آب و فاضلاب، اداره گازرسانی، اداره برق، شهرداری و ... ، روند طولانی شدن  اجرای طرح ها و همچنین عدم برنامه ریزی در بحث های مالکیتی زمین در پروژه های عمرانی داخل شهری، پیش بینی نادرست بودجه و ...  از مواردی است که بسیار زیاد در شهرهای استان البرز اتفاق می افتد.

علیرضا گروسی افزود: در شهرهای ایران، بیش از 25 سازمان محلی در مدیریت شهری موثر هستند و این یعنی نبود هماهنگی، ایجاد بوروکراسی اداری، افزایش مصرف هزینه و زمان و بالاخره کاهش راندمان مورد نظر. این مساله سبب می شود، علاوه بر هدر رفت سرمایه های شهری، رشد نامتوازن شهری و در پی آن خدمات نامناسب شهری و در نتیجه نارضایتی شهروندان را داشته باشیم.

کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری  درادامه خاطرنشان کرد: راهکار پیشنهادی برای بهبود اوضاع برنامه ریزی و اقدام علمی و منطقی در سازمان های متولی شهرهای استان این است که اولا مراکز مطالعاتی در این سازمان ها دایر شود تا قبل از شروع هر پروژه عمرانی کوچک یا بزرگ مطالعات امکان سنجی و مکان یابی آن به صورت علمی بررسی و صورت پذیرد، ثانیا باید از کارشناسان و متخصصان برنامه ریزی شهری استفاده شود تا نسبت به طرح ها و پروژه های شهری و ارتباط آن با دیگر قسمت های شهری، آینده نگری وجود داشته باشد و اثرات منفی پروژه های عملیاتی و عمرانی به حداقل برسد.

وی در پایان با افزود: باید  همه الزامات شروع و اتمام پروژه های عمرانی و طرح های عملیاتی از همان ابتدا سنجیده شود و مواردی مثل بودجه و اعتبارات، مشارکت مردم محلی، زمان بندی اجرا، مالکیت های خصوصی و عمومی و ... مشخص گردد.  این اصول همان اصول رسیدن به توسعه پایدار است که امروزه در ادبیات علمی جهان و در حوزه شهرسازی و معماری نیز،  بر آن تاکید می شود.