کودتای چند ساعته ترکیه، 50 هزار بازداشتی و سکوت رسانه ای/ چرا رأفت اسلامی پس از قائله 88 رفتار متناقض غرب را در پی داشت؟

به گزارش گروه سیاسی «تیتریک»،هیچ نظام سیاسی ای چه دموکراتیک و برخاسته از نظر عموم مردم و چه دستگاه های دیکتاتور و ارتجاعی اقدام بر علیه خود را نمی تواند قبول کند و به رسمیت بشناسد. چرا که عکس این قائده عملاً به معنای نیستی و عدم است و نوعی خودکشی سیاسی به حساب می آید.

امروز دیگر بر هیچ کسی پوشیده نیست آنچه در سال 88 بوجود آمد نه یک سری اعتراض به انتخابات و نتیجه آن بلکه حرکت برای تغییر نظام حاکمه و حکومت بود و برای این مدعا شواهد و اسناد بسیاری نیز موجود است.

بر این اساس این مسئله کاملاً طبیعی و لازم است که حکومت با مسببین برخورد کند و اراده مردم که حاکم بر نظام سیاسی هست را حفظ نماید و نمی توان بر این پدیده خرده گرفت.
اما به یاد داریم که در کوران آن حوادث تلخ چه جنجال و هجمه فراگیر رسانه ای بر علیه حکومت و اقدامات امنیتی آن هم در سطح جهان برپا شد.

نزدیک به پنج ماه پیش کودتای نافرجامی در ترکیه رخ داد و در کمتر از یک شب بساط آن جمع شد، تلفات انسانی آن بسیار محدود بود و خسارت مالی گسترده ای نیز بوجود نیامد. مغازه ها و اتوبوس ها سالم ماند و مردم در برابر هم قرار نگرفتند.

اما دولت ترکیه بلافاصله بعد ا ز این کودتا موج بسیار گسترده ای از سرکوب ها و بازداشتها را آغاز کرد و تا حدود 50 هزار نفر را تا به امروز دستگیر و به زندان انداخته و پیش بینی می شود تعدادی از متهمین به زودی اعدام شوند. رفتار دولت اردوغان در برخورد با متهمین حتی از قانون جاری این کشور نیز فراتر رفته است.

بهترین تعبیر برای این واقعه "یک کودتای نافرجام چند ساعته" است  و نه یک برنامه از پیش برنامه ریزی شده ای که هشت ماه کشور را تحت فشار قرار داد و تعدادی جان خود را از دست دادند و مجروحین شدند، و خسارتهای مالی گسترده ای نیز به کشور وارد آمد و از همه مهم تر آبروی و وجهه نظام مورد خدشه قرار گرفت.

در این فتنه عظیم که سعی داشتند اصل نظام را تغییر دهند دستگاه حکومتی هیچ اقدام فراقانونی و خارج از ضوابط انجام نداد، تعداد محکومین به صد نفر نمی رسد و تمام تشریفات انجام پذیرفته است.

در جریان حوادث سال 88 عده ای رسماً به دنبال انقلاب مخملی بودند و با ارتباطهایی که از طریق جاسوس ها و عوامل پشت پرده با دشمن برقرار کرده بودند سعی در براندازی حکومت و تغییر آن داشتند؛ و جالب است زمانی که با عوامل آن برخورد می شد دستگاه های حقوق بشری و سازمان ملل به همراه سرویس های رسانه ای تماماً به ایران فشار می آوردند که چرا این گونه برخورد می کنید و ادعای نقض حقوق بشر می کردند.

اما امروز کسی به دولت ترکیه خرده نمی گیرد که چرا با خاطیان و مجرمان این طور برخورد می کنید؟ هیچ تحریمی بر علیه این کشور در شورای امنیت و کشورهای غربی شکل نمی گیرد و حتی از خیلی جهات شاید حمایت هایی هم در جریان است.

آن همه رسانه و خبرگزاری که اخبار فتنه و کودتای مخملی ایران را مخابره می کردند و از ظلم و جور دستگاه سخن می گفتند چرا امروز در برابر ترکیه و تحولات آن ساکت اند؟ دلیل این تضاد و برخورد دو گانه چیست؟

چرا آن روشنفکرانی که در داخل کشور پیکان های تیز خود را به سمت نظام گرفته بودند امروز در تحلیل اوضاع ترکیه اقدامی نمی کنند. واضح است که مسائل پشت پرده و نهانی در میان است.
هر حکومتی در ترکیه بر سر کار باشد از اردوغان تا نظامیان ارتش هیچ خطر برای نظام سلطه و شبکه صهیونیستی حاکم بر جهان ندارد، بلکه این ایران و مقاومت او است که دشمن را به چالش انداخته و در منطقه قدرت برتر شده است، ترکیه نیازی به اعمال فشار ندارد چرا که حتی اردوغان از جریان اسلام گراها در نهایت با اسرائیل کنار می آید و مردم سوریه را در بازی سیاسی با غرب و روسیه به راحتی معامله می کند، چرا باید به او خرده گرفت؟

ترکیه امروز در سایه حمایت غرب و سکوت همه مدعیان حقوق بشری(چه داخل کشور و چه خارج آن) بی نظیر ترین سرکوب ها را به بهانه کودتای نافرجام بر ملت خود اعمال می کند و هیچ فشاری هم قرار نیست به او وارد شود، اما برای اعدام عده ای جنایت کار قطعنامه های سازمان ملل برای ایران صادر می شود و موجی از تحریم مناسبات اقتصادی او را محدود می کند.

انتهای پیام/