هرکسی امکان دارد در انتخابات رأی بیاورد؛ غیر از هاشمی رفسنجانی/اداره کشور توسط رئیس جمهور 79 ساله دارای اشکال خواهد بود

گروه استانی «تیتریک»؛ کامران باقری لنکرانی؛ کاندیدای احتمالی دوره یازدهم ریاست جمهوری در پایان سخنرانی و مراسم پرسش و پاسخ خود با دانشجویان دانشگاه خوارزمی که در سالن اجتماعات این دانشگاه برگزار شد به خبرنگار ما گفت: متأسفانه اکنون در فضای تبلیغاتی شاهد موجهایی هستم که هم برای من تعجب آور و هم هشدار دهنده است و ما این حرکت ها را طبیعی نمی بینیم و برادران دیگر از جمله جلیلی ، فتاح و میرکاظمی هم با من هم عقیده هستند و در زمان مقتضی عملکرد خود تصمیمگیری خواهد شد.

من طی صحبتی که با آقای جلیلی داشتم ، ایشان گفتند که نمیخواهم در این صحنه حضور داشته باشم و مسئولیتهای بزرگتری بر عهده من است که میترسم نتوانم از عهده آنها برآیم و آقای جلیلی خود را با این استدلال از حضور در این عرصه معاف میداند ولی اگر اتفاقی افتاد و تصمیمها عوض شد هرطور تکلیف باشد عمل خواهند کرد.

خوشبختانه بعد از بررسی و گفتگو با دیگر کاندیداهای احتمالی جبهه پایداری به نکته بارزی دست پیدا نمودم و آن این است که تفاوت گفتمان در نگاه ما وجود ندارد و همگی پایبند گفتمان انقلاب اسلامی هستیم.

اگر میبینید که من و آقایان دیگر وارد این عرصه شده ایم برای این است که پرچم آرمانگرایی واقع گرا را برافرازیم و اگر کسی بود که این کار را انجام میداد ، ما ضرورتی برای حضور در صحنه احساس نمیکردیم.

اشتباهی که هم اکنون وجود دارد این است که همگان فکر میکنند ظرفیت مدیریتی کشور محدود است و شامل کسانی میشود که دارای حزب ، افراد ، گروه و رسانه هستند.

یکی از نقاط مهم دولت نهم این است که حلقه مدیریتی کشور را باز کرد و من عقیده دارم که این حلقه مدیریتی در دولت یازدهم باید بیش از پیش باز شود بدین صورت که از مدیران استانهای کشور که در کارهای اجرایی دارای تجربه کار محیطی و رویارویی با بحرانها را داشته اند درکابینه دولت استفاده شود و تنها به پایتخت نشینان تکیه نشود.

در بحث اقتصاد مقاومتی و حماسه اقتصادی که از فرامین ولی امر ما است باید اقتصاد را مردمی و دانش بنیان کنیم.

مردمی بودن اقتصاد در ایران بدین معنی است که فرایندهای آن را چنان تعریف کنیم که آحاد مردم کشور بتوانند در آن فعالیت نمایند و در سود آوری آن شریک باشند.

من دغدغه فساد ستیزی دارم و این بسیار خوب است که میبینم در دانشگاه ها به آن توجه میشود و نکته اساسی که وجود دارد باید زمینه های فساد را از میان برداریم تا اینکه به فکر مقابله با آن باشیم.

ما باید در خصوص نقدهایی که میکنیم منصف باشیم ، در ابتدای دولت نهم تحول خوبی در تولید و اقتصاد اتفاق افتاده بود و با تاثیر گذاری سیاستهای اتخاذ شده نرخ بیکاری در کشور از 14 در صد به 10 درصد رسیده بود و حتی در 5 استان کشور این نرخ تک رقمی شده بود که این اتفاقی مبارک در کشور بود.

نقطه شروع خروج من از دولت در بحث انتخاب  معاون اول احمدی نژاد بود که حتی مقام معظم رهبری هم به وی تذکر دادند با این انتخابی که میکند موجب ناراحتی طرفدارانش میشود؛ بعد از آن پیشنهاداتی برای حضور در کابینه و مشاغلی در دولت دهم داشتم که نپذیرفتم و اکنون در شهر خود شیراز به طبابت و تدریس مشغول هستم.

اکنون از من سوال میشود که جبهه پایداری از آقای احمدی نژاد هم حمایت کرد و اکنون از شما حمایت میکند ، شما چه فرقی با او دارید ؟ باید بگویم که اگر در سالهای 84 و 88 جبهه پایداری از احمدی نژاد حمایت کرد و حالا موضوع بر این است که اگر یک نفر بر پیمان خود استوار نماند و در شعارهایی که داد به نحوی عمل کرد که پایبندی لازم را نداشت چاره ای نداریم برای اینکه یا شعار ها را عوض کنیم یا دقت خود را زیاد کنیم.

برای اینکه افراد دولتی در طول زمان مشکل دار نشوند و میزان انحراف آنان به حداقل برسد باید نقد پذیری را در دولت نهادینه کنیم و از سوی دیگر دولت ارتباط خود را با نخبگان افزایش دهد.

امر به معروف و نهی از منکر نیز در این راستا نباید فراموش شود زیرا اولین مصداق امر به معروف و نهی از منکر امرا و حکما هستند.

بر خلاف تصور عده ای که فکر میکنند برای رهایی از تحریمها اگر با آمریکا مذاکره کنیم میتوانیم خلاص شویم باید بگویم اینگونه نیست واگر چنین فکر کنیم خود را گول زده ایم زیرا نگاه واقعی آمریکا به مذاکره با ایران خروجی در اندازه فروپاشی شوروی دارد و ساده انگاری است که خود را در جورچین آنها قرار دهیم.

آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم به بعد همیشه مترسکی از کشوری میساخت تا با مقابله با آن بر دنیا سلطه داشته باشد که زمانی شوروی و...بود واکنون این فشار را بر ایران وارد مینماید.

ما باید نشان دهیم که به مذاکره با آمریکا احتیاجی نداریم و بدون مذاکره هم میتوانیم مشکلات خود را حل کنیم و حال اگر بستری پدید آمد که منافع ملی را تأمین میکرد قضیه فرق میکند و هیچ مسئله ای نباید جایگزین منافع ملی ما شود.

ما باید از ظرفیت روابط سیاسی خود برای پیشرفت در اقتصاد استفاده کنیم ، بدین ترتیب که گاهی با کشوری روابط بسیار حسنه برقرار میکنیم بدون اینکه از ظرفیتهای اقتصادی یکدیگر استفاده نماییم و این میتواند راهی برای کم کردن فشار تحریمها باشد .

لغو نمودن تحریمها با گفتگو، راهی پرهزینه و ساده انگارانه است و ما باید برنامه ریزی برای این مسئله داشته باشیم که خود را در شرایط واقعی قرار داده و به دنبال راه های دور زدن تحریمها و راهکارهایی برای جایگزین نمودن موارد بهتر در مقابل فشارهای اقتصادی باشیم.

در بحث تحریمها هم نگاه افراطی وجود داشت و هم تفریطی که هیچکدام درست نبود. عده ای میگفتند تحریمها کاغذ پاره ای بیش نیستند که این حرفی باطل بود و تحریمها بر اقتصاد ما تأثیر زیادی داشتند و از طرف دیگر مذاکره با آمریکا هم برای ایران هزینه در برخواهد داشت و این هم کاری درست نخواهد بود . راه درست این است که با نگاهی متعادل از ظرفیتهای درون کشور و ظرفیتهای روابط سیاسی برای کاهش فشار تحریمها استفاده کنیم.

نباید دولت شرایطی را بوجود آورد که فشار مضاعف بر طبقه زیرین جامعه وارد شود و این حق تمامی طبقات اجتماعی جامعه است که در فضای اقتصادی حضور داشته باشند.

رسیدگی به مشکلات اقتصادی و معیشتی 5 دهک پایین جامعه باید توسط نماینده بعدی ملت در جایگاه رئیس دولت به صورت اورژانسی مورد بررسی و درمان قرار گیرد و پس از آن وضعیت اقتصاد کشور که به بیماری مزمن نارسایی از سالهای بسیار دور دچار است درمان گردد.

تمامی مشکلات امروز را نباید ناشی از سوء مدیریت و تحریمها دانست بلکه سالهای زیادی است که اقتصاد نفتی و نگاه مصرف گرایانه مبتنی بر درآمد نفت گریبان اقتصاد کشور را گرفته است.

متأسفانه اکنون شاهد رفتار عمدی از سوی عده ای هستیم که به نوعی از بار مسئولیتهای پیشین شانه خالی میکنند.

یکی از خوبیهای دولت کنونی پرکاری آن است و گاهی از این منظر دچار ضرر و زیان هم شده ایم به طور مثال ما در طول سالها با هزینه های گزاف سد سازی کرده ایم در حالی که در کنار آن شبکه های آبیاری ایجاد نکرده ایم که بتوانیم کشاورزی را رونق دهیم.

این مشکل به این مسئله برمیگردد که ما به اداره کشور به صورت پروژه ای نگاه میکنیم؛ بدین معنی که زمانی در پی سد سازی و ساخت زیرساختها و زمانی به فکر پروژه های دیگر هستیم و باید توجه کنیم هر تصمیمی که در بخشی گرفته میشود در سایر عرصه ها نیز موثر است.

جملات کلیدی

ظرفیت انتخابات در ایران فرصتی برای حرکت به سمت جلو است.

خطری که امروز انتخابات ایران را تهدید میکند حرکت عقب گرد به سالهای قبل از 84 و از دست دادن دستاوردهای ما در این دوران است که امروز توسط برخی مطرح میشود.

این حضور مقتدرانه مردم بود که تمام حوادث فتنه انتخابات قبل را به خیر رساند.

دولت یازدهم باید مجمعی از نقاط مثبت دولتهای قبلی و بری از نقاط منفی آن دولتها باشد.

تحلیل عمیق گفتمان هایی که امروز در فضای کشور وجود دارد یک ضرورت است.

باید سعی کنیم فراتر از شعارها نگاه کنیم تا بتوانیم تصمیمهای درست و واقعی بگیریم.

هر 4 نفر کاندیدای ریاست جمهوری قبل می گفتند که متعهد به ولایت فقیه و قانون اساسی هستند برای همین ملت در پای صندوقهای رأی آمدند و 40 میلیون رأی که پشتوانه این ملت در مقابل دنیای استکبار و جهان بود دادند.

آسیبهایی از زمان فتنه 88 باقی مانده است که قابل توجه میباشد.

کسانی در زمان فتنه بودند که با وجود قرار نداشتن در میدان ، با رفتار خود به نوعی به حیات فکری فتنه گران کمک میکردند.

اگر هاشمی رفسنجانی در نقشی که دارند در کنار رهبر ولایتمدارانه عمل کند بهترین نقش را در اداره کشور خواهد داشت ولی اداره کشور توسط رئیس جمهور 79 ساله دارای اشکال خواهد بود و نباید فکر کنیم که میشود کشور را با همان روش های قبل از این هشت سال اخیر اداره کرد.

هرگز مردم از این نوع تفکر اقبال نخواهند کرد ومن معتقد هستم هرکسی امکان دارد در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری رأی بیاورد غیر از هاشمی رفسنجانی.