در خاطرات جنگ انرژی و زندگی فوق العاده نهفته است/ این ادبیات قیمت تمام شده جنگ را مشخص می کند/ روسیه بدون ادبیات جنگ فقط یک خاک پهناور است

به گزارش گروه استانی«تیتریک»، نشست تخصصی تالیف و تدوین فرهنگنامه شهدای استان البرز با حضور مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری در کانون فرهنگی هنری شهید سبحانی سپاه کرج برگزار شد.

نوشتن بعد از جنگ در دنیا یک سنت است

مرتضی سرهنگی در این مراسم گفت: نوشتن بعد از جنگ در دنیا یک سنت است، وقتی پایان جنگ اعلام می شود و سربازان به خانه ها بر می گردند، اسیران مبادله شوند اینها قلم بر می دارند و می نویسند که چه بر سرشان آمد، همان طور که جنگ ها ناگزیر است ادبیات جنگ نیز ناگزیر است، کسی نمی تواند جلوی آن را بگیرد چون کاملاً انسانی است به این معنا که در جنگ پای انسان در میان و ادبیات جنگ همدمی جز انسان ندارد.

مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری با اشاره به شرایط بسیار سخت زندگی در جنگ افزود: ما خاطرات یک سرباز جنگی را می خوانیم تا بدانیم، یک کسی مثل خودمان در شرایط سخت جنگ چه طور دوام آورده است، چون جنگ ها فراتر از توان بشر عادی هستند، بشر عادی نمی تواند تحمل کند، یک تکیه گاه باید داشته باشد تا بتواند با تکیه بر آن این همه سختی جانکاه را تحمل کند.

سرهنگی درباره نمونه های جهانی در مورد ادبیات جنگ اظهار داشت: آلمان ها دوسال بعد از جنگ جهانی دوم، یک گروهی را درست کردند به نام "گروه 47" و سربازانی که از جنگ برگشته و بیکار، گرسنه، زخمی و ناقص بودند با یک تعداد از روشنفکران جمع می شود و کار خود را در زمینه ادبیات آغاز می کنند، این گروه سه جایزه نوبل ادبیات را تا به امروز می برد.

یک انرژی و زندگی فوق العاده ای در این خاطرات نهفته است

چهره سال هنر انقلاب اسلامی با ابراز ضرورت های ادبیات جنگ برای زندگی امروز عنوان کرد: سرباز زمان جنگ پیر می شود اما دنیا خاطرات وی را نگه می دارد، چرا؟ به خاطر اینکه یک انرژی و زندگی فوق العاده ای در این خاطرات نهفته است که می تواند از آن انرژی برای حل کردند مشکلات امروز جامعه کمک کند.

وی ادامه داد: ما در کنگره ها باید به سراغ حوادثی که تاریخ رسمی جنگ درباره آنها صحبت نخواهد کرد برویم، تعدادی از این شهدا متاهل بودند و هنوز هستند که تاریخ رسمی درباره این زن صحبت نخواهد کرد، این کار ادبیات است که شما باید به سراغ آنها بروید.

این نویسنده ادبیات پایداری با مطرح ساختن خاطرات زندگی شهید لشگری تصریح کرد: جنگ تقریباً از فروردین 59 شروع شده بود، خلبان لشگری 26 شهریور 59 برای بمباران نیروهای عراقی می رود و سقوط می کند و عراق او را نگه می دارند و 18 سال اسیر است، صدام می گوید این سند تجاوز ایران به عراق است، وقتی بعد از 18 سال بر می گردد پسر هجده ماهه اش دانشجوی دندان پزشکی است؛ کار اصلی را این زن کرده است.

ادبیات جنگ قیمت تمام شده  کشور را برای ما مشخص می کند

ادبیات قیمت تمام شده جنگ را برای ما مشخص می کندخاطره نگار دفاع مقدس اظهار داشت: اگر کار ما ادبیات است باید برویم به طرف لایه دوم، سوم، چهارم زندگی این قشر از جامعه، چرا باید این کار صورت گیرد؟ به خاطر اینکه قیمت تمام شده جنگ برای ما مشخص نشده است، ما نمی دانیم این جنگ برای ما چند تمام شده؟ این ادبیات قیمت تمام شده جنگ را برای ما مشخص می کند، آن وقت ما تازه متوجه می شویم که چطور باید با کشورمان رفتار کنیم.

وی با انتقاد از مدیران نجومی بگیر گفت: ما با کشور خود بدرفتار هستیم، منافع ملی را اصلاً نمی دانیم، آن مدیر بانکی که سیصد میلیون تومان درآمد داشته و بعد از اینکه قطع می شود می گوید من به بانک جهانی شکایت می کنم، او نمی داند قیمت این کشور چند است.

ادبیات جنگ آلمان را بعد از جنگ جهانی ساخت

سرهنگی با ذکر این مسئله که در ادبیات جنگ امید هست، افزود: آلمان ها به ادبیات جنگ می گویند ادبیات ویرانه ها، یعنی 70 سال پیش هیتلر یک مشت خاکستر گرفت و گفت این کشور شما است، سراسر این ادبیات درباره قحطی و ویرانه است ولی در آن امید را می بینید و این امید آلمان را دوباره ساخت.

مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره ادبیات جنگ روسیه نیز اظهار داشت: ادبیات روس ها هم همین طور است، من با اتحادیه نویسندگان جنگ این کشور ملاقات کردم، جوان ترین شان یک سرهنگ بود، رئیس اینها آمد گفت که من از بیمارستان آمدم ولی چون به من گفتند دو خبرنگار از ایران آمده اند خودم را رساندم، او گفت روسیه بدون ادبیات جنگ خود فقط یک خاک پهناور است؛ روسیه ابر قدرت این سیاره است، چطور بدون ادبیات جنگ یک خاک است؟

ادبیات جنگ دارایی ملی است

این فعال فرهنگی و هنری تصریح کرد: ادبیات جنگ را همه جای دنیا به عنوان یک دارایی ملی محسوب می کنند و هر نسلی که می آید یک چیزی به این دارایی اضافه می کند و دارای احترام است، چرا ؟ چون به قیمت بسیار گرانی تمام می شود، به قیمت بهترین جوانان آن کشور تمام می شود، افسرها، درجه دارها، نیروهای مردمی و... به قیمت جان هم وطنان به دست می آید.

سرهنگی درباره نمونه های پیگیری و مطالبه ادبیات جنگ در کشور های دیگر تصریح کرد: چند سال پیش ارتش بوسنی یک انجمنی به نام حفظ دستاورد های جنگ بوسنی ایجاد کرده اند و کنگره ای در آنجا برگزار کرده اند که من هم شرکت کردم، من مقاله ای ارائه کرده بودم با این عنوان که "سرباز جنگ بیست ساله است" و گفتم که سربازی که خاطرات خود را می نویسد و منتشر می کند در بیست سالگی می ماند و سربازی که خاطرات خود را نمی نویسد جنگ خودش را ناقص رها می کند.

وی در ادامه افزود: در آنجا یک معاهده ای تهیه و تصویب کردند که هر سربازی خاطرات خود و جنگ بوسنی را بنویسد به عنوان جنایت کار جنگی به دادگاه لاهه معرفی خواهد شد، و هستند کسانی که خاطرات خود را نوشتند و به دادگاه هم رفتند، این خیلی عجیب است.

سرهنگی در پایان گفت: ادبیات جنگ قیمت تمام شده کشور را برای ما مشخص می کند و اگر ما بتوانیم این کار را انجام دهیم بهتر می توانیم در کشور کار کنیم، و این قیمت تا مشخص نشود ما مشکلاتی که الان داریم خواهیم داشت.

انتهای پیام/