عبرت گرفتن از دنیا
انسان در این دنیا هرکاری انجام دهد و به هر مرتبه ای از جا و مقام برسد، در نهایت به جایگاه اصلی خود بازمی گردد.
گروه دین و اندیشه «تیتریک»، امام علی(ع)در بخشی از خطبه 226 کتاب شریف نهج البلاغه در مورد اینکه این جهان پایدار نیست و انسان در نهایت به جهانی دیگر منتقل می شود می فرماید:ای بندگان خدا،بدانید شما و آنان که در این دنیا زندگی می کنید بر همان راهی می روید که گذشتگان پیمودند.آنان زندگی شان از شما طولانی تر،خانه هایشان آبادتر و آثارشان از شما بیشتر بود که ناگهان صداهایشان خاموش و وزش بادها در سرزمینشان ساکت و اجسادشان پوسیده و سرزمینشان خالی و آثارشان ناپدید شد.
امام
ادامه می دهد:قصرهای بلند و محکم و بساط عیش و بالش های نرم را به سنگ ها و
آجرها و قبرهای به هم چسبیده تبدیل کردند.گورهایی که بنای آن بر خرابی و
با خاک ساخته شده است. گورها به هم نزدیک،اما ساکنان آنها از هم دور و غریب
اند.در وادی وحشتناک به ظاهر آرام،اما گرفتار اند.نه در جایی که وطن
گرفتند انس می گیرند و نه با همسایگان ارتباطی دارند در صورتی که با یکدیگر
نزدیک و در کنار هم جای دارند.
همچنین
امام در ادامه می فرماید:چگونه یکدیگر را دیدار کنند در حالی که فرسودگی
آنها را در هم کوبیده و سنگ و خاک آنان را در کام خود فرو برده است؟شما هم
راهی را خواهید رفت که آنان رفته اند و در گرو خانه هایی قرار خواهید گرفت
که آنها قرار دارند و گورها شما را به امانت خواهد پذیرفت.پس چگونه خواهید
بود که عمر شما به سر آید؟ ومردگان از قبرها برخیزند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده