سه‌شنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 14
خوف از خدا در کلام امام سجاد علیه السلام
پنجاهمین دعای صحیفه سجادیه، دعایی سفارش شده از سوی امام زین العابدین (ع) پیرامون ترس از خداوند است.
گروه دین و اندیشه «تیتریک»، دعای پنجاهم صحیفه سجادیه، در ۷ فراز با موضوع آن خوف از خدا تنظیم شده است.
آموزه‌های دعا
* خدا اندام انسان را موزون آفرید و در کودکی پرورش داد و به اندازه روزی داد.
* خدا به گناهان بنده‌اش از خود بنده آگاه‌تر است.
*
خدا در قرآن بشارت داده است: «ای بندگان من که در حق خود اسراف کرده‌اید
از رحمت خدا ناامید مشویدِ زیرا خداوند همه گناهان را مورد مغفرت قرار
می‌دهد».
* هیچ رازی در آسمان و زمین بر خدا پوشیده نیست.
*
خدا اگر بنده را عذاب کند، سزاوارش است و این کار خدا از روی عدل است و
اگر او را بیامرزد، هیچ جای تعجبی نیست؛ چراکه همواره از او درگذشته است.
* فرمانروایی خدا جاودانه‌تر از آن است که اطاعت بندگان بر آن بیفزاید و نافرمانی گنهکاران از آن بکاهد.
* خدا توبه‌پذیر و مهربان است.
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الرَّهْبَةِ:
و ازدعای آن حضرت در خوف از خداوند:
اللَّهُمَّ
إِنَّكَ خَلَقْتَنِي سَوِيّاً، وَ رَبَّيْتَنِي صَغِيراً، وَ رَزَقْتَنِي
مَكْفِيّاً اللَّهُمَّ إِنِّي وَجَدْتُ فِيمَا أَنْزَلْتَ مِنْ كِتَابِكَ،
وَ بَشَّرْتَ بِهِ عِبَادَكَ أَنْ قُلْتَ: «يا عِبادِيَ الَّذِينَ
أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، إِنَّ
اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً»، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنِّي مَا
قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، فَيَا سَوْأَتَا مِمَّا
أَحْصَاهُ عَلَيَّ كِتَابُكَ
ار
خدایا تو مرا درست‌اندام و موزون ساختی و در کودکی پروردی و روزی‌ام را
متکفّل شدی. بارالها من در کتابت که نازل کرده‌ای و در آنچه بندگانت را به
آن بشارت داده‌ای یافته‌ام که فرموده ای: «ای بندگان من که در حق خود اسراف
کرده‌اید از رحمت خدا ناامید مشوید زیرا خداوند همه گناهان را مورد مغفرت
قرار می‌دهد»، و از من کارهایی صادر شده که تو می‌دانی و از من به آن
داناتری، پس وای از این رسوایی که در پرونده من ثبت است.
فَلَوْ
لَا الْمَوَاقِفُ الَّتِي أُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِكَ الَّذِي شَمِلَ كُلَّ
شَيْءٍ لَأَلْقَيْتُ بِيَدِي، وَ لَوْ أَنَّ أَحَداً اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ
مِنْ رَبِّهِ لَكُنْتُ أَنَا أَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْكَ، وَ أَنْتَ لَا
تَخْفَى عَلَيْكَ خَافِيَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ إِلَّا
أَتَيْتَ بِهَا، وَ كَفَى بِكَ جَازِياً، وَ كَفَى بِكَ حَسِيباً.
و
اگر نبود مواقفی که به بخشش فراگیرت در آن امید بسته‌ام به کلی از رحمتت
ناامید می‌شدم، و اگر کسی را قدرت فرار از پروردگارش بود هر آینه من به
فرار از تو سزاوارتر بودم، و تویی که نه در زمین از تو چیزی پوشیده است و
نه در آسمان مگر آنکه همه را گرد می‌آوری، و تو بسنده جزا دهنده‌ای هستی، و
از هر محاسبی بی‌نیازی.
اللَّهُمَّ
إِنَّكَ طَالِبِي إِنْ أَنَا هَرَبْتُ، وَ مُدْرِكِي إِنْ أَنَا فَرَرْتُ،
فَهَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ رَاغِمٌ، إِنْ
تُعَذِّبْنِي فَإِنِّي لِذَلِكَ أَهْلٌ، وَ هُوَ يَا رَبِّ مِنْكَ عَدْلٌ،
وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي فَقَدِيماً شَمَلَنِي عَفْوُكَ، وَ أَلْبَسْتَنِي
عَافِيَتَكَ.
خداوندا تو
جوینده منی اگر فرار کنم، و دریابنده منی اگر بگریزم، پس اینک منم در
پیشگاهت خاضع و ذلیل و سرشکسته، اگر عذابم کنی سزاوار آنم، و آن از ناحیه
تو پروردگارا عین عدالت است، و اگر از من عفو کنی پس از دیرباز عفوت شامل
حالم بوده، و لباس عافیت را بر من پوشانده‌ای.
فَأَسْأَلُكَ
اللَّهُمَّ بِالْمَخْزُونِ مِنْ أَسْمَائِكَ، وَ بِمَا وَارَتْهُ
الْحُجُبُ مِنْ بَهَائِكَ، إِلَّا رَحِمْتَ هَذِهِ النَّفْسَ الْجَزُوعَةَ،
وَ هَذِهِ الرِّمَّةَ الْهَلُوعَةَ، الَّتِي لَا تَسْتَطِيعُ حَرَّ
شَمْسِكَ، فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ حَرَّ نَارِكَ،! وَ الَّتِي لَا
تَسْتَطِيعُ صَوْتَ رَعْدِكَ، فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ صَوْتَ غَضَبِكَ!
پس
تو را سوگند به آن نام‌ها که در گنجینه داری، و به آنچه از جلالت در پس
پرده قرار گرفته که رحمت آری بر این وجود بی‌تاب، و این مشت استخوان
بی‌طاقت که تاب آفتاب تو را ندارد تا چه رسد به گرمی دوزخت! و قدرت شنیدن
صدای رعد تو را ندارد تا چه رسد به فریاد خشمت!
فَارْحَمْنِيَ
اللَّهُمَّ فَإِنِّي امْرُؤٌ حَقِيرٌ، وَ خَطَرِي يَسِيرٌ، وَ لَيْسَ
عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ، وَ لَوْ أَنَّ
عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ لَسَأَلْتُكَ الصَّبْرَ عَلَيْهِ، وَ
أَحْبَبْتُ أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ لَكَ، وَ لَكِنْ سُلْطَانُكَ اللَّهُمَّ
أَعْظَمُ، وَ مُلْكُكَ أَدْوَمُ مِنْ أَنْ تَزِيدَ فِيهِ طَاعَةُ
الْمُطِيعِينَ، أَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِيَةُ الْمُذْنِبِينَ.
پس
خدایا بر من رحم کن زیرا که فردی کوچکم، و قدر و منزلتم ناچیز است، و
عذابم چیزی نیست که به مقدار ذرّه‌ای در پادشاهیت بیفزاید، و اگر عذابم در
پادشاهی تو می‌افزود هرآینه صبر بر آن را از تو درخواست می‌کردم، و دوست
می‌داشتم که آن فزونی تو را باشد، اما‌ای خدا، سلطنت تو بزرگ‌تر و
پادشاهی‌ات با دوام‌تر از آن است که طاعت مطیعان در آن بیفزاید، یا عصیان
گنهکاران از آن بکاهد.
فَارْحَمْنِي
يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، وَ تَجَاوَزْ عَنِّي يَا ذَا الْجَلَالِ وَ
الْإِكْرَامِ، وَ تُبْ عَلَيَّ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.
پس بر من رحم کن ای رحم‌کننده‌ترینِ رحم‌کنندگان، و از من بگذر ای صاحب جلال و اکرام، و توبه‌ام را بپذیر که تویی توبه پذیر مهربان.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
