گروه استانی «تیتریک»،رعنا جوادی نویسنده البرزی مجموعه داستان «هنوز دارم می روم» در گفتگو با نگارانه اظهار داشت: فناوری قاتل کتاب است و هر کلیک در دنیای مجازی بر روی چکیده مفاهیمی که درباره هرکدام از کتاب‌ها وجود دارد، ضربه‌ای به بدن بیجان کتاب می‌زند. کتابی که دست‌بسته منتظر است، باز شود تا دنیایی پررمزوراز را بری مخاطب سخاوتمندانه به تصویر بکشد.
وی ادامه داد: مدت‌هاست که محافل ادبی، فرهنگی، هنری و اجتماعی شهر و دیارمان از خطر پائین آمدن سرانه مطالعه و خرید محصولات فرهنگی ازجمله یار مهربانمان در سبد خانوار سخن می‌گویند و از سوی دیگر بسیاری، فناوری‌های نوین مانند رایانه را قاتل کتاب می‌دانند و شاید هم برخی از گرانی می‌نالند، عده‌ای هم می‌گویند خیر، کتاب درختی است که ریشه‌ای محکم‌تر از این حرف‌ها دارد.
جوادی در ادامه به کتاب خود اشاره کرد و گفت: اولین مجموعه داستان کوتاه بنده با عنوان”هنوز دارم می دوم” در ۷۵ صفحه، توسط انتشارات داستان وارد بازار نشر و کتاب شده است.
وی بیان کرد: تعداد بیست‌وپنج داستان کوتاه و گاه مینی‌مان چند سطری دراین مجوعه آمده است که بعضی از آن‌ها مانند داستان‌های: «سکوت»، «پل»، «بار هستی»، «پرزنت»، «بازی» و غیره در ژانر واقع گرایی اجتماعی نوشته‌شده‌اند و تعدادی از آن‌ها در شمار داستان‌های فرا واقع‌گرایانه قرار می‌گیرند، مانند داستان‌های، «خالی» و «هنوز دارم می‌دوم» که نام کتاب هم برگرفته از اسم این داستان است.
جوادی افزود: نام داستان‌های این مجموعه عبارت‌اند از، آتش، اینجا هیچ‌کس نیست، ایستگاه، بار هستی، لطافت باران، زیارت، سیب، تمام، دیوار، پنجره‌ها، خالی، هنوز دارم می‌دوم، باز باران، گربه‌های لب پنجره، گربه‌های لب پنجره ۲، توبه، پرزنت، سقف، زیر صفر، چفیه، پل، بازی، کیف و کفش، سکوت و مادر.
وی تصریح کرد:بنده در داستان‌های کوتاه خود، زاویه دیدهای مختلف، فضاهای متفاوت، و ژانرها و شخصیت‌های گوناگونی را به تصویر کشیده و تجربه کرده ام، تجربه‌ای که اگرچه در بیشتر موارد به موفقیت ختم شده، اما در بعضی از داستان‌های مجموعه نیز، باکم و کاستی‌هایی روبه‌روست.
جوادی خاطر نشان کرد: درمجموع می‌توان گفت داستان‌های بنده داستانهایی خواندنی و قابل‌تأمل و نشان‌دهنده اشراف نویسنده به عناصر داستان کوتاه و فن‌های آن است
وی در پایان تاکید کرد: مجموعه داستان‌های "هنوز دارم،می دوم” مجموعه ایست با محوریت اجتماعی با داستانهایی که در نگاه اول استقلال خود را داراست و پلات خود را دارد ، در نگاه دوم بین این داستان‌ها یک حلقه ارتباطی وجود دارد که هریک را به گونه‌ای با دیگری ارتباط می‌دهد. چهارچوب اثر در کلیت سبک "فلش فیکشن” است. به نوعی این سبک تصمیم نهایی در مورد یک پلات را بر عهده خواننده می‌گذارد یعنی نتیجه حاصله را خواننده در خود می پروراند و اوست که بعد از همزاد پنداری باداستان همراه می‌شود زیرا در هر داستان ما با یک لحظه گذرا طرفیم. درست مثل یک عکس که از یک لحظه گرفته شده وهر کس از دیدگاهی به آن عکس می نگرد موضوع داستان در این مجموعه در هر داستان به عنوان رو ساخت مطرح است اما نخ نامرئی داستان به عنوان زیر ساخت یک کلیت منسجمی است که موضوع را به گونه دیگری بازنمود می‌کند.
کتاب «هنوز دارم می روم» نوشته رعنا جوادی در نمایشگاه کتاب شهر آفتاب بخش ناشران عمومی برای علاقمندان عرضه می شود.
انتهای پیام/
