درباره مثلث برمودا بیشتر بدانید

گروه گوناگون «تیتریک»؛ قسمتی از اقیانوس اطلس که به شکل مثلثى در میان پورتوریکو، فلوریدا و برمودا واقع شده، تعریفی مبهم و شُهرتى ناخجسته دارد. این ناحیه که نام "مثلث برمودا” را برایش انتخاب کرده اند، با چندین مورد ناپدید شدگی در سال ۱۹۴۵ میلادی ارتباط داشته است. در این سال، گُردان متشکل از پنج هواپیمای نیروی دریایی آمریکا بدون باقی گذاشتن هیچ اثری ناپدید گشت.

اینکه چه بلایی بر سر آن هواپیماها و حتی کشتی ها و هواپیماهایى که پس از آن در مثلث به ورطه نابودی کشیده شدند آمد، هنوز جای سؤال است. نظریات متعددی هم از رخدادهای ماورا طبیعی گرفته تا علمی – تخیلی مطرح شده اند. داده های ثبت شده توسط شبکه امنیت هوایی و گارد ساحلی ایالات متحده آمریکا(USCG) نشان می دهد که می توان بسیاری از موارد ناپدید شدگی را به فعالیت طوفان ها در ناحیهٔ مذکور یا وضعیت نا امن در خود وسایل حمل و نقل نسبت داد. در وب سایت USCG پاسخی برای پرسش زیر ارائه شده است: – آیا مثلث برمودا واقعاً وجود دارد؟

در بررسی های بعمل آمده از هواپیماها و کشتی های ناپدید شده در این ناحیه از اقیانوس اطلس، هیچ شواهدی مبنی بر نسبت دادن حوادث مشکوک به غیر از علل فیزیکی کشف نشده است. به عبارت دیگر، فرآیندهای عادی اقیانوسی و خطاهای ساده انسانی نقش اصلی را در بروز این رویدادها دارند؛ لذا مثلث برمودا دیگر سحرآمیز، شبهه برانگیز و خطرناک تر از سایر قسمت های اقیانوس پهناور نیست.

در اعماق اقیانوس

بنابه گزارش سرویس ملی اقیانوس ها، دریاهای زمین تقریباً ۷۰ درصد از سیاره را تحت پوشش قرار می دهند. عمق آنها بطور میانگین معادل ۳۷۰۰ متر بوده و ژرف ترین نقطه آن در عمق ۱۱ هزار متری قرار دارد. دریاها تقریباً حاوی ۱۳۳۸ کیلومتر مکعب، آب هستند؛ پس هیچ جای تعجب ندارد که کشتی ها و هواپیماها در اعماق دریاها ناپدید شوند و هیچ اثری از خود بر جای نگذارند.

در سال ۱۹۶۴ میلادی گزارشگری به نام وینسنت گادیس ناحیهٔ واقع در ۱,۳ میلیون کیلومتر مربع از ساحل آتلانتیک جنوب شرقی آمریکا را "مثلث برمودا” نامگذاری کرد. گادیس این عنوان را از داستانی برگزید که در مجله آرگوسى چاپ شده بود. این داستان به توصیف ناپدید شدن پرواز ۱۹ سال ۱۹۴۵ می پرداخت. پنج هواپیمای نیروی دریایی به همراه چهارده نفر از کارکنان آنها ناپدید شدند. هاوارد روزنبرگ، گزارشگر و افسر نیروی دریایی آمریکا در مقاله ای برای مرکز میراث و تاریخ نیروی دریایی چنین می نویسد: علاوه براین، یک فروند هواپیمای نیروی دریایی که با ۱۳ خدمه برای یافتن "پرواز ۱۹” گمشده عازم شده بود، هیچگاه برنگشت.
 


به گفتهٔ روزنبرگ، احتمالا خلبانان پرواز ۱۹ راه خود را گم کرده و سوخت گازشان به پایان رسید. اگر آنها سقوط می کردند، هواپیمای بزرگ و سنگین شان در اثر برخورد به زیر آب فرو می رفت؛ حتی اگر از سقوط جان سالم به در می بردند، آب آنقدر سرد بوده که خدمه هواپیما توان زنده ماندن به مدت طولانی را نداشته‌ اند. هواپیمای نجات موسوم به PBM Mariner عمدتاً به یک مخزن گاز در حال پرواز تشبیه می شود زیرا بسیار قابل اشتعال است. به اعتقاد روزنبرگ، احتمال اینکه نجات دهندگان در اثر حادثه ای آتشین جان خود را از دست داده باشند، بالاست.

از آن زمان به بعد شایعات و اکاذیب مختلفی در خصوص مثلث برمودا بر سر زبان ها افتاده است، اما تعداد موارد ناپدید شدگی در نواحی پر تردد اقیانوس بیشتر از سایر بخش های اقیانوس نیست. روزنبرگ به صورت زیر شرح می دهد: ناحیه مثلث یکی از پر رفت و آمدترین نواحی در جهان به شمار می آید؛ هر چقدر تعداد کشتی ها و هواپیماها زیاد باشد، احتمال بروز حادثه برای برخی تردد کنندگان نیز بالا خواهد رفت.

هوای طوفانی

بر اساس پژوهش مرکز ملی وضعیت جوّی و اقیانوسی(NOAA)، طوفان های حاره ای و تُندبادهای دریایی در این ناحیه از اقیانوس اطلس بسیار اتفاق می افتند که شاید دلیل عمدهٔ ناپدید شدن کشتی ها و هواپیماها در ناحیه مثلث برمودا باشد. کشتی هایی که در گذشته از این ناحیه گذر می کردند، در مقابل تغییرات هوایی شدید و ناگهانی آسیب پذیر تر از کشتی های امروزی بودند. کشتی های مدرن امروزی به پیش بینی های دقیقی از وضعیت هوا دسترسی دارند. طوفان های دریایی سهمگین نیز که بدون هیچ هشداری بر دریاها می تازند، می توانند در این قضایا نقش داشته است باشند. این طوفان ها برقراری ارتباط را با اختلال روبرو کرده و امواج هولناکی را پدید می آورند.

وجود جزایر متعدد در دریای کارائیب باعث ایجاد آب های سطحی گوناگونی می شود که دردسرهایى را برای کشتی های بزرگ به همراه دارند. اگر حادثه ای اتفاق بیفتد، کوسه ها و نیزه ماهی ها با ولع به جان پیکر ها افتاده و آنها را تکه پاره می کنند. جریان گلف استریم خلیج مکزیک نیز سریعاً هرگونه شواهد ویرانی را از محل حادثه یا انفجار پراکنده می سازد. مقامات مرکز NOAA در گزارشی اظهار داشتند: اقیانوس همواره مکان اسرارآمیزی برای انسان بوده است؛ اگر آب و هوای نامناسب یا هدایت ناشیانه وسایل ترابری مزید بر علت باشند، شانس زنده ماندن در مخمصه اقیانوس از بین می رود و جان افراد به خطر می افتد.
 
 

متان

حتی در حال حاضر نیز خرافات بسیاری درباره قدرت مثلث برمودا در اذهان عمومی جریان دارد. بر اساس اکتشافات زمین شناسی جدید، بعضی از خرافات ریشه‌ دوانده اند. تحقیقات ماه مارس ۲۰۱۵ از یک مجموعه گودال ها در دریای بارنتس و در نزدیکی ساحل نروژ خبر داد. بررسی انجام شده توسط محققان نشان داد که این گودال ها شاید در اثر انفجار متان در سال های دور پدید آمده اند؛ احتمال می رود گازهای متان در ۱۱۷۰۰ سال قبل و پس از پایان آخرین عصر یخبندان آزاد شده باشند. آزاد شدن متان زمانی اتفاق افتاد که دمای بالای اقیانوس ها باعث افزایش فشار شد و زمینه برای رها شدن متان از هیدرات گاز هموار گشت.

بر اساس برخی گزارش های دیگر، انفجار های شدید و ناگهانی متان در ایجاد گودال ها یا حباب های گازی که سریعا کشتی ها را از کار انداخته و باعث کشیده شدن آنها به زیر آب شده است، نقش داشته اند. به گفتهٔ "کارولین راپل” ژئوفیزیکدان و مدیر پروژه بررسی زمین شناسی هیدرات گاز آمریکا، این توضیح بسیار غیرمُحتمل است.

راپل در مصاحبه ای بیان کرد: « ما اکنون از خروج گاز متان از کف اقیانوس اطلاع داریم. اما از آنجا که نشت گاز متان بصورت طبیعی رخ می دهد، انفجارهایی که در مقیاس های بزرگ که در عصر یخبندان به وقوع پیوسته اند از آن زمان تاکنون به ثبت نرسیده اند. در واقع، بیشتر گاز متانی که امروزه به اقیانوس تراوش می کند، قبل از رسیدن به سطح اقیانوس توسط میکروب ها به کربن دی اکسید تبدیل می شوند. پس در چند قرن آتی هیچ فاجعه عظیمی انتظار نمی رود.»

ابرهای شش گوشه

دستاورد جدیدی در مورد "مثلث برمودا” که از روی تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره ناسا بدست آمده، نشان می دهد، شرایط منطقه برمودا می تواند بر اثر وجود ابرهای شش ضلعی به وجود آید. محققان ابرهای شش گوشه ای را مشاهده کرده‌اند که عرضی در دامنه ی ۳۲ تا ۸۸ کیلومتر دارد. ابرها در ۲۴۰ کیلومتری ساحل فلوریدا دیده شده اند. استیون میلر کارشناس هواشناسی از دانشگاه ایالت کلورادو در مصاحبه با کانال دیسکاوری به این نکته اشاره کرد که ظاهر ابرها غیرعادی به نظر می رسند.


میلر افزود: معمولا لبه های صاف و مسطح در کنار ابرها دیده نمی شوند. ابرها در اکثر مواقع بصورت تصادفی توزیع می شوند. ابرها نمی توانند آن قدرها هم نامتداول باشند، اما تیم تحقیقاتی شکل های مشابهی از ابرها را در دریای شمال و سواحل انگلیس مورد بررسی قرار داده‌اند. آنان دریافتند که ابرها با بادهای سطح دریا که سرعتی بالغ بر ۱۶۰ کیلومتر در ساعت، ارتباط دارند. این بادها از نیروی لازم برای ایجاد امواجی با بیش از ۱۴ متر ارتفاع برخور دارند.

این بادها در اثر پدیده ای به نام "غرش کوچک” شکل می گیرند و نوعی جریان هوایی شدید به حساب می آیند که از بخش تحتانی ابرها نشأت گرفته و به سطح اقیانوس برخورد می کنند. در این شرایط، امواج بسیار بزرگی به وجود آمده و به برهمکنش با یکدیگر می پردازند. به گفته محققان این ابرهای شش ضلعی بعنوان بمب های هوایی عمل نموده و منجر به غرق شدن کشتی ها و پایین کشیدن هواپیماها می گردد.