ضعیفی چشم تاثیر منفی بر عملکرد تحصیلی کودکان می گذارد

گروه گوناگون «تیتریک»،  متخصصان چشم هشدار می دهند در صورت عدم درمان به موقع مشکلات بینایی، برخی مشکلات چشمی می توانند منجر به تاخیر در رشد، مشکلات یادگیری و از دست دادن بینایی شوند.

«هیو پری» رئیس مرکز پیشگیری از نابینایی در آمریکا، در این باره می گوید: «خبر خوب این است که بسیاری از مشکلات بینایی در کودکان در صورت تشخیص بموقع قابل درمان خواهند بود.»

این متخصصان تاکید دارند والدین و سرپرست های کودکان باید به طور منظم کودکان را تحت معاینه بینایی قرار دهند حتی اگر آنها هیچ مشکل بینایی هم نداشته باشند. اگر در کودکان نشانه ای از مشکلات چشمی پدیدار شود، باید تحت آزمایشات چشمی کامل قرار گیرند.

به گفته این گروه، کودکان معمولا از مشکلات چشمی شان گلایه نمی کنند. مهم ترین مشکلات بینایی در دوره کودکی عبارتند از:

- نزدیک بینی (میوپیا): مشکل دیدن اشیاء در فاصله دور؛

- دوربینی (هایپروپیا): مشکل دیدن اشیاء در فاصله نزدیک؛

- تنبلی چشم (آملیوپیا): علت اصلی نابینایی در کودکان است. در اکثر موارد چشم کودکان به شکل درستی همراستا نیستند یا فاصله کانونی یک چشم همانند دیگری نیست. معمولا یک چشم قوی تر از چشم دیگر است که باعث می شود مغز تصویر چشم ضعیف تر را نادیده بگیرد. در صورت عدم درمان، چشم ضعیف تر ممکن است بینایی اش را از دست دهد. در حدود ۲ درصد کودکان ۶ ماه تا ۶ سال مبتلا به تنبلی چشم هستند.

- انحراف چشم (استرابیسم): این عارضه زمانی بوجود می آید که ماهیچه های چشم هماهنگی باهم ندارند و به درستی باهم حرکت نمی کنند. بالغ بر ۴ درصد کودکان مبتلا به استرابیسم هستند. در صورت عدم درمان، می تواند منجر به تنبلی چشم و نابینایی شود.

- آستیگماتیسم: در صورت شکل نامنظم قرنیه یا عدسی چشم، این عارضه روی می دهد. در صورت عدم درمان می تواند منجر به تاری دید در هر فاصله ای شود. بالغ بر ۲۸ درصد کودکان ۵ تا ۱۷ ساله مبتلا به آستیگمات هستند و عمدتا در کودکان نزدیک بین یا دوربین شایع تر است.