خبرنگاران قشر مظلوم جامعه هستند/ کم لطفی مسئولین به خبرنگاران ادامه دارد

گروه استانی  "تیتریک"؛  در آستانه روز خبرنگار نگارانه گفتگویی با خبرنگار هنرمند انجام داده است وی از خبرنگارانی است که در کنار حرفه خبرنگاری به تولید مستند و ساخت مستند و فیلم مشغول است و کار تدوین نیز انجام می دهد در ذیل شرح مصاحبه با وی را می خوانید:

در ابتدا معرفی مختصری از خود داشته باشید و بفرمایید کار خبرنگاری را از چه زمانی و از کجا شروع کردید ؟

صباغیان متولد 1355 هستم. کار خبر را از سال 1390 از باشگاه خبرنگاران کرج در قسمت تدوین خبر آغاز کردم  و سپس وارد واحد مرکزی خبر البرز شدم و از آنجا به صورت حرفه ای تر کار را ادامه دادم .

آیا علاقه مندی به حرفه خبرنگاری تنها انگیزه شما برای انتخاب این شغل بود یا اهداف دیگری نیز داشتید؟

من از دوران مجردی علاقه شدیدی به این کار داشتم اما به دلایلی نتونستم ادامه تحصیل دهم چون پدرم با این کار موافق نبود اما بعد از ازدواج و کودکی دخترم که الان 20 سال دارد ادامه تحصیل دادم  و به طور آماتور کار میکردم  ، اما سالهای بعد جدی تر کار عکس و فیلم و تدوین را ادامه دادم . در ابتدا هم با گزارش عملکرد ادارات دولتی از جمله آموزش و پرورش و مدارس شروع کردم و سپس بسیج رسانه و بعد از آن خبر البرز و گروه تلویزیونی سپاه و بسیج صدا و سیمای مرکز البرز .

از دیدگاه شما یک خبرنگار چگونه می تواند این وظیفه خطیر را انجام دهد؟

به نظر من یک خبرنگار وظیفه سنگینی در قبال جامعه دارد و به نوعی رابط بین مردم و مسئولین میباشد . در واقع زرنگی و صداقت یک خبرنگار و سپس حرفه ای بودن آن است که میتواند آسان تر ؛ مشکلات مردم را به گوش مسئولین برساند . البته وظیفه این قشر فقط هم بیان مشکلات نیست ، گاهی اخبار خوشی که از جانب این عزیزان به گوش مردم میرسد لذتش خیلی بیش تر از بیان مشکلات است.

آیا ماهیت حرفه خبرنگاری ، ویژگی ها و اهمیت آن برای مردم ومسوولان به اندازه کافی شناخته شده هست؟

در مورد ماهیت این حرفه باید بگم که این حرفه در کنار شیرینی  ” سختیهای فراوانی دارد ، خبرنگاری یکی از مشاغل سخت به شمار میرود . اما متاسفانه همکاران عزیز ما بسیار زیاد مورد کم لطفی مسئولین محترم قرار میگیرند  و یک عده هم بخاطر اینکه منافعشون به خطر نیفتد دست از پا خطا نمیکنند و به ظاهر همه چیز خوب است ، مخصوصا این که در تمامی استانها بخصوص البرز تعداد زیادی خبرنگار داریم که حتی به صورت حق الزحمه ای فعالیت میکنند و از هیچ مزایایی برخوردار نیستند حتی بیمه که حق  اولیه یک انسان است به لحاظ تایم کار که این عزیزان حتی در منزل هم باید به فکر تهیه خبر روز بعد باشند . این برای دوستان ما بسیار سنگین است که گاهی بعد از ورود به مکانی جهت تهیه گزارش مورد بی مهری و گاهی توهین  و حتی ضرب و شتم قرار میگیرند و هیچ مقام مسئولی در صدد دفاع از این عزیزان بر نمی آید .

وضعیت استان البرز به لحاظ انجام کارهای خبری و رسانه ای نسبت به دیگر شهرستان های استان چگونه است؟

خدا را شکر که خبرنگاران استان ما بسیار در این حوزه فعال هستند و خیلی خوب اخبار را به سمع و نظر هم استانیها میرسانند. اما حیف که فقط روز خبرنگار از این دوستان تقدیر میشود و بقیه ایام سال گویی که آنها وظیفه شان را تازه کمتر از آنچه که هست انجام دادند .

به عنوان یک خبرنگار برای جوانانی که به تازگی قصد ورود به این حرفه را دارند ، چه توصیه ای دارید ؟

توصیه من به جوانان از جمله دختر خودم ( چون او هم علاقه زیادی به این حرفه دارد ) این هست که اول یک شغل دولتی با بیمه و مزایا پیدا کنند و پس از مشاوره های مرحله ای جهت آزمودن خودشان وارد این حرفه شوند تا مبادا مشقات این شغل باعث دلزدگی ؛ آنها شود پیشنهاد میکنم به عنوان شغل دوم سراغ این کار بروند تا مثل ما مجبور نشوند بخاطر درآمد کم این حرفه کارشون را در منزل ادامه دهند.

آیا از سالهای فعالیتتان خاطرات تلخ و شیرینی هم در ذهن دارید؟

از جمله خاطرات من که خیلی شیرین بود از طرف بسیج رسانه البرز به همراه خانواده های شهدا و جمعی از اصحاب رسانه جهت ساخت مستند "سرزمین مسیح”  به کردستان و نقاط مرزی سفر کردیم . آن سفر پس از یک دوره کار طاقت فرسا بود که دوست داشتم مدتی از همه دور باشم و موبایل آنتن نداشته باشد و آن دقیقا همانی بود که میخواستم ،درسته که در سفر هم  پای دوربین بودم اما خوشیهاش بیشتر برایم لذت بخش بود.

و خاطره تلخ هم سال 90 گزارشی زدم به نام” مکمل یا مخرب ؟ "که در مورد خطرات داروهای بدنسازی بود که جوانی بدین وسیله فوت کرده بود و من بخاطر زیباتر شدن گزارش از تصاویر خاکسپاری پسرم در آن استفاده کردم و تقریبا نیمی از گزارش را با گریه زدم ولی کار بسیار زیبایی شد و رتبه "ب” گرفت.

شما از خبرنگاران هنرمند استان نیز هستید در خصوص فعالیت های هنری که در سطح استان انجام می دهید نیز توضیح دهید؟

در مورد فعالیت هنریم عرض کنم که این نظر لطف شماست و من عاشقانه این کار را دوست دارم و در حال حاضر به عنوان فعال رسانه ای در بسیج رسانه استان فعالیت دارم و با بسیاری از ادارات و ارگانهای استان همکاری میکنم . تهیه مستند را بسیار دوست دارم و به آن مشغول هستم. روابط عمومی انجمن مردم نهاد پویندگان سلامت رو عهده دار هستم و عکاسی و تصویر و تدوین بسیاری از ادارات را انجام میدهم.

نام چند مستند یا برنامه که ساخته شما است بفرمایید؟

مستند های اچ آی وی به نام روبان قرمز ، صورتهای خاکی در خصوص راهیان نور  ، 33 مستند خانواده های شهدا ، کلینیک نو دیدگان ، قشلاق دایلر ، امید در مورد کودکان کم شنوا، سرزمین مسیح ، سفر به بلندیهای بهشت، مقره سازی خوزستان ، سد بوشهر ، فیلم نیمه بلند آوازی نو ، مستند کشاورزی ، لبخند آسمان در مورد سندرم داون، دانستنیهای روماتولوژی در دو قسمت، مستند فراموش شدگان در مورد سالمندا و…. البته اینها تدوین و گاها کارگردانیشان با بنده بوده ،به  جز مستند امید که کامل کار خودم بود .

هنر درکنار خبرنگار بودن هر دو حرفه با خلاقیت همراه است میشه توضیح دهید؟

بله در مورد خلاقیت در این دو حرفه : گاهی خود خبر باعث می شود که خبرنگار به سمت آن کشیده  شود مثل زلزله ،آتش سوزی ،راه اندازی خط تولید یک کارخانه و …البته اخبار تولیدی هم هستند که گاهی زمان زیادی صرف تفکر و تهیه آنها می شود اما بعد از آن هنر دیگری لازمه که این کار رابه نحوی جمع آوری کندکه برای بیننده یا شنونده و یا خواننده مطلب جذاب باشد و سرسری از کنار خبر رد نشود. به نظر من قسمت دوم خبر یعنی ویرایش آن خیلی دشوارتر از تهیه خبر است که اگر یک خبرنگار هر دو هنر را داشته باشه خود بخود خلاقیت در آن شکل میگیرد و خیلی لذت بخش است.

و حرف پایانی شما با مخاطبین چیست؟

و اما سخن پایانی این که خبرنگاران واقعا و واقعا قشر مظلوم جامعه هستند . درست است که شما آنها را  همه جا و روی آنتن میبینید اما بدانید آنها گاهی جانشان را کف دستشون میگیرند  تا خبری را آن طور که هست به گوش شما برسانند و گاهی هم جان خودشان را در این راه از دست می دهند مثل شهید غلامرضا رهبر … روحش شاد.

انتهای پیام/