- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
شنبه ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 27
بین الملل "تیتر1"/مرگ حقوق بشر در میانمار؛
زندگی ستمدیده ترین مردم جهان در خشونت روهینگیا/ محرومیت مسلمانان میانمار از ابتدائی‌ترین امکانات بشری
اغلب رسانه‌های بین المللی و سازمان های حقوق بشری، مردم روهینگیا را جزو تحت ستم‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند. در حالی که اصل این شرایط در ارتباط با سازمان ملل متحد هنوز نامشخص است.
مسلمانان روهینگیا چه کسانی هستند؟
چرا بیش از یک میلیون مردم روهینگیا در میانمار به عنوان بیشترین اقلیت تحت ستمِ جهان مطرح شده اند؟
*روهینگیا چه کسانی هستند؟
روهینگیا اغلب به عنوان تحت ستم‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف شده است.
آنها یک گروه مسلمان قومی هستند که طی قرن ها در اکثریت بودایی میانمار زندگی کرده اند. در حال حاضر حدود 1.1 میلیون مسلمان روهینگیا وجود دارد که در کشور آسیای جنوب شرقی زندگی می کنند.
مردم روهینگیا به زبان روهینگیایی صحبت می کنند. این گویش از آنچه که دیگران در ایالت راخین و در سراسر میانمار صحبت می کنند، مجزاست. آنها به عنوان یکی از 135 گروهِ قومیِ رسمیِ کشور محسوب نمی شوند و از سال 1982 تابعیت آنها در شهر میانمار تکذیب شده است که به طور مؤثری آنها را بی وطن کرده است.
تقریبا تمام مردم روهینگیا در میانمار در ایالت ساحلی غربیِ راخین زندگی می کنند و اجازه ندارند بدون مجوز دولت آنجا را ترک کنند. روهینگیا یکی از فقیرترین ایالت های میانمار با اردوگاه هایی مانند کلیمی ها و فاقد خدمات و فرصت های ابتدایی است.
به خاطر خشونت و شکنجه مداوم، صدها هزار نفر از روهینگیا در طول چندین دهه به کشورهای همسایه فرار کرده اند.
*مردم روهینگیا اهل کجا هستند؟
طبق گفته های بسیاری از مورخان و گروه های روهینگیا، مسلمانان از همان اوایل قرن 12 در منطقه ای که اکنون به عنوان میانمار شناخته شده است زندگی می کرده اند.
سازمان ملی آراکان روهینگیا (ARNO) گفته است: "مردم روهینگیا از زمان بسیار قدیم در آرکان زندگی می کرده اند که به منطقه که اکنون به عنوان راخین شناخته می شود، اشاره دارد.
طیِ گذشتِ بیش از 100 سال از حکومت انگلیس (1948-1828)، تعداد قابل ملاحظه ای از مهاجرت کارگران به میانمار از هندوستان و بنگلادش، وجود داشت. براساس گفته دیده بان حقوق بشر (HRW)، به دلیل اینکه انگلیس، میانمار را به عنوان استانی در هندوستان اداره می کرد، چنین مهاجرتی، داخلی در نظر گرفته می شد.
مهاجرت کارگران توسط اکثریت جمعیت بومی، منفی به نظر می رسید.
دیده بان حقوق بشر در گزارش سال 2000 گفت: "پس از استقلال، دولت دید که مهاجرتی که در زمان حکومت انگلیس اتفاق افتاد، غیرقانونی بوده و بر این اساس آنها شهروندی و تابعیتِ اکثریت مردم روهینگیا را رد کردند."
این کار باعث شده است که بسیاری از بودایی ها، مردم روهینگیا را بنگالی در نظر گرفته، نام روهینگیا را رد کرده و آن را اختراع اخیرِ ایجاد شده به جهتِ دلایل سیاسی دانستند.
*چگونه و چرا آنها آزار و اذیت می شوند؟ و چرا آنها شناخته شده نیستند؟
مدت کوتاهی پس از استقلال میانمار از انگلیس در سال 1948، قانون اتحادیه شهروندی تصویب شد، تعیین می کند که قومیت ها می توانند شهروندی را به دست آورند.
براساس گزارش سال 2015 از سوی کلینیک بین المللی حقوق بشر در دانشکده حقوق ییل (Yale)، روهینگیا را شامل نمی شد. با این حال، این قانون به کسانی که خانواده هایشان حداقل دو نسل در میانمار زندگی کرده بودند، اجازه داد تا کارت شناسایی درخواست کنند.
در ابتدا روهینگیا چنین شناسایی و یا حتی شهروندی را تحت تدارکات نسلی قرار داده بودند. طی این مدت چند روهینگیایی در مجلس حضور داشتند.
پس از کودتای نظامی سال 1962 در میانمار، چیزهای زیادی برای روهینگیا به طور چشمگیری تغییر کرد. تمام شهروندان مجبور بودند کارت های ثبت نام ملی دریافت کنند. با این حال، روهینگیا فقط کارت شناسایی خارجی را به دست آورد که محدود به مشاغل و فرصت های تحصیلی را که می توانستند دنبال کنند و به دست آورند، بود.
در سال 1982، یک قانون شهروندی جدید تصویب شد که به طور مؤثری روهینگیا را بی دولت کرد. تحت قانون، روهینگیا دوباره به عنوان یکی از 135 گروه قومی کشوری شناخته نشده بود. این قانون سه سطح شهروندی را ایجاد کرد. برای به دست آوردن اساسی ترین سطوح (تابعیت طبیعی) باید مدرکی مبنی بر اینکه خانواده اش قبل از سال 1948 در میانمار زندگی می کردند و نیز تسلط بر یکی از زبان های مرسوم وجود داشته باشد.
در نتیجه قانون، حقوق مردم روهینگیا برای تحصیل، کار، مسافرت، ازدواج، عمل به مذهب و دسترسی به خدمات بهداشتی محدود بوده و این محدودیت ادامه دارد.
از زمان آغاز خشونت ها، گروه های حقوق بشر آتش سوزی در حداقل 10 منطقه از ایالت راخین میانمار را ثبت کرده اند. بیش از 50000 نفر از خشونت فرار کرده اند و هزاران نفر در سرزمین های غیر مردمی بین دو کشور به سر می برند.
به گفته سازمان ملل متحد، صدها شهروند غیرنظامی که سعی در ورود به بنگلادش داشته اند، توسط گشتی ها به عقب برگردانده شدند. بسیاری نیز بازداشت و مجبور به بازگشت به میانمار شده اند.
از اواخر سال 1970 نزدیک به یک میلیون مسلمان روهینگیایی به خاطر شکنجه های گسترده به میانمار گریختند.
این آمار در مناطق مختلف به شرح زیر است:
تایلند 5000 نفر، امارات متحده عربی 10000 نفر، هندوستان 14000 نفر، مالزی 150000 نفر، عربستان سعودی 200000 نفر، پاکستان 350000 نفر و بنگلادش 500000 نفر.
معصومه میرحسینی-تیتریک
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
