شرکت در با شکوه ترین آیین مذهبی شیعیان در گیرو دار تشریفات اداری/ چرا دولت هر ساله شرایط سفر اربعین را سخت تر می کند؟

به گزارش گروه سیاسی «تیتریک»، برگزاری آیین پرشکوه و معنوی گرامیداشت چهلمین روز شهادت حضرت امام حسین(ع) که با سنت پیاده روی از نجف تا کربلا همراه می شود، قطعاً بزرگترین نماد و باشکوه ترین مراسم دینی شیعیان و چه بسا مسلمانان است که از بعد از رفع محدودیت هایی که در دوره رژیم بعث در عراق شکل گرفته بود، هر ساله بزرگ تر و پر شورتر از قبل برگزار می شود.

قطعاً کنترل و مدیریت جمعیت هایی هم چون 20 میلیون نفر و بلکه بیشتر از عهده یک سیستم اداری و حکومتی خارج است و این حضور مردم و مردمی بودن تمام جنبه های این مراسم است که توانسته این گونه رونق آن را جهانی کند، از امنیت تا کوچک ترین امور رفاهی و خدماتی که در این مسیر صورت می گیرد با حضور امت مشتقاق و داوطلب به بهترین شکل ممکن انجام می گیرد.

همان طور که در چند نوبت رهبر انقلاب در جلسات عمومی و خصوصی بر تسهیل و آسان سازی این سفر تاکید داشتند انتظار می رود دولت ها به خصوص دولت ایران در این زمینه امکانات و لوازم امر را تامین و تا جایی که ممکن است تلاش کند مردم بیشتری امکان حضور و استفاده از این راه و مراسم را داشته باشند، اما سابقه نشان می دهد آن جایی که کار از مردم گرفته می شود و به نهاد ها پر پیش و خم دولتی سپرده می شود به جای تسهیل بر مشکلات افزوده می شود.

یکی از مهمترین مواردی که انتظار می رود دولت ها در آن زمینه به زائران اربعین و امام حسین(ع) کمک کنند بحث امور کنسولی و تشریفات خروج و ورود است، ویزا و اجازه ورود به یک کشور از گذشته مرسوم بوده است اما در دوره اخیر حذف ویزا بین بسیاری از دولت ها برقرار شده و حتی یکی از عوامل جذب سرمایه دار و گردشگر در روابط خارجی عدم وجود ویزا و عوارض کنسولی است.

تعداد زیادی از دولت ها برای ارتباط گسترده تر و فراگیر اجازه ورود و ویزا را بین خود حذف کرده اند، اما چرا بین دو کشور با این حجم از ارتباط و تردد این اتفاق نمی افتد؟ ایران و عراق هر ساله بیشترین تعداد جابجایی مسافر و ترانزیت را در منطقه دارند و با این وجود کماکان سنت های قدیمی فی مابین برقرار است.

البته طی دو سال اخیر با افزایش میزان نرخ ویزای عراق، برخی شایعات مبنی بر کسب درآمد و تامین نیازهای مالی دو دولت را به ذهن ها متبادر کرد، اما به هر حال این مسئله درست است که برای چنین سفری که به حق باید گفت بزرگترین اجتماع در سطح دنیا محسوب می شود، دولت ها تا این اندازه عوارض کنسولی و حق ویزا برقرار کنند؟

طرفین سیاسی به راحتی و سهولت می توانند با یک توافق نامه دیپلماتیک لغو صدور ویزا بین طرفین را برقرار کنند و این مسئله با رعایت مسائل امنیتی بدون شک برای هم جابجایی مسافر و هم ترانزیت بین دو کشور مفید خواهد بود، و در دیگر زمینه ها مانند امور اقتصادی، اجتماعی، درمانی، صنعتی، علمی و دانشگاهی و... می تواند منافع گسترده ای را برای طرفین تامین کند.

به نظر می رسد برخی منافع مالی زودگذر سایه خود را بر لغو روادید بین این دو کشور انداخته اجازه نمی دهد که تشریفات اداری زائد و پوسیده در این بین حذف شود، با این وجود انتظار می رفت که حتی دولت ایران با تقبل میزانی از این هزینه ها برای مسافران اربعین کمی راه را آسان تر کند.

در پایان باید اشاره کرد که هر چه این مراسم و امثال آن در کنار گسترش ارتباطات و رفت آمد ها بین دو ملت عراق و ایران بیشتر و عمیق تر شود بدون شک منافع و مزایای بیشتری نصیب هر دو طرف و دولت های مطبوع خواهد شد و با این پیش فرض انتظار می رود در زمینه امور کنسولی روابط کمی آسان تر و با سهولت بیشتری برقرار گردد.

انتهای پیام/