حقایق آزاردهنده درباره خوشمزه ترین خوراکی ها
تنقلات بخش بزرگی از زندگی ما را تشکیل می‌دهند. سینما بدون پاپ کورن نمی‌شود و چیپس هنگام تماشای تلویزیون در خانه لازم است.
گروه سبک زندگی «تیتریک»، تنقلات بخش بزرگی از زندگی ما را تشکیل می‌دهند. خوراکی‌های زنگ تفریح چیزی هستند که بیشتر ما با آن بزرگ شده ایم. سینما بدون پاپ کورن
نمی‌شود و چیپس هنگام تماشای تلویزیون در خانه لازم است. هیچ وقت یک
مهمانی بدون تنقلات و فینگرفود‌ها برگزار نمی‌شود. قفسه فروشگاه‌ها پر از
خوراکی‌های متنوعی است که تا وعده غذایی بعدی شکم ما را سیر نگه می‌دارند.
اما برخی از پرطرفدارترین و خوشمزه‌ترین خوراکی‌ها جنبه ناخوشایندی دارند
که ممکن است از آن آگاه نباشید.
انگشت‌های نارنجی هزینه کمی است که بابت این اسنک‌های پنیری پرداخت می‌کنید. کرانچی‌های کلاسیک از ۷۰ سال پیش وجود دارند. اما این ذرت‌های پنیری هنوز یکی از محبوب‌ترین خوراکی‌ها به شمار می‌روند. وقتی غذایی به سرعت در دهان شما آب می‌شود مغز را فریب می‌دهد که هیچ کالری مصرف نشده است. اگر مغزتان فکر کند هیچ کالری دریافت نکردید هیچ پیامی به معده شما نمی‌فرستد که احساس سیری کنید. این موضوع باعث می‌شود خیلی راحت یک بسته پفک بخورید که دقیقا همان چیزی است که تولیدکنندگان می‌خواهند.
پنیر یک میان وعده پرطرفدار است که در شکل‌های متنوعی یافت می‌شود. برخی پنیر‌ها با استفاده از آنزیم خاصی به نام رنت (مایه خمیر) تولید می‌شوند. این آنزیم شیر را در فرآیند پنیرسازی منعقد می‌کند. هم چنین این آنزیم در معده چهارم گوساله‌ها و دیگر پستانداران شیری جوان یافت می‌شود. رنت گاو طبیعی محصول جانبی گوشت گوساله است. رنت باید از گوساله‌های کشته شده قبل از اینکه از شیر مادر گرفته شوند استخراج شود. گوساله‌های بزرگتر که غله یا علف خورده اند سطح کمتری از این آنزیم را در معده خود دارند. به نظر می‌رسد رنت به طور تصادفی توسط مصریان باستان کشف شده است. آن‌ها شیر را در ظروفی از جنس معده حیوانات ذخیره می‌کردند و این آنزیم باعث می‌شد شیر در آن‌ها منعقد شود. برای کسانی که به دلایل اخلاقی گوشت مصرف نمی‌کنند این موضوع می‌تواند یک واقعیت ناخوشایند باشد.
کرانچی ذهن شما را گیج می‌کند
انگشت‌های نارنجی هزینه کمی است که بابت این اسنک‌های پنیری پرداخت می‌کنید. کرانچی‌های کلاسیک از ۷۰ سال پیش وجود دارند. اما این ذرت‌های پنیری هنوز یکی از محبوب‌ترین خوراکی‌ها به شمار می‌روند. وقتی غذایی به سرعت در دهان شما آب می‌شود مغز را فریب می‌دهد که هیچ کالری مصرف نشده است. اگر مغزتان فکر کند هیچ کالری دریافت نکردید هیچ پیامی به معده شما نمی‌فرستد که احساس سیری کنید. این موضوع باعث می‌شود خیلی راحت یک بسته پفک بخورید که دقیقا همان چیزی است که تولیدکنندگان می‌خواهند.
چوب شور در محلول قلیایی غوطه ور می‌شود
برخی از چوب شورهای ترد و خوشمزه‌ای که می‌خوریم در یک ماده شیمیایی قوی خیس می‌شود که می‌تواند حتی شیشه را در خود حل کند. آب قلیایی معمولا برای ساخت زباله و باز کردن گرفتگی لوله استفاده می‌شود. قبل از اینکه چوب شور پخته شود در ترکیبی از آب و آب قلیایی غوطه ور می‌شود. اگر از این ماده استفاده نشود چوب شور‌ها به رنگ سفید از فر بیرون می‌آیند. ترکیبی از آب داغ و جوش شیرین نیز می‌تواند به عنوان عامل قهوه‌ای کننده استفاده شود، اما بسیاری معتقدند که آب قلیایی بهترین نتیجه را می‌دهد.
برخی از چوب شورهای ترد و خوشمزه‌ای که می‌خوریم در یک ماده شیمیایی قوی خیس می‌شود که می‌تواند حتی شیشه را در خود حل کند. آب قلیایی معمولا برای ساخت زباله و باز کردن گرفتگی لوله استفاده می‌شود. قبل از اینکه چوب شور پخته شود در ترکیبی از آب و آب قلیایی غوطه ور می‌شود. اگر از این ماده استفاده نشود چوب شور‌ها به رنگ سفید از فر بیرون می‌آیند. ترکیبی از آب داغ و جوش شیرین نیز می‌تواند به عنوان عامل قهوه‌ای کننده استفاده شود، اما بسیاری معتقدند که آب قلیایی بهترین نتیجه را می‌دهد.
پاستیل‌ها فقط شکر و طعم دهنده نیستند
پاستیل‌ها خوشمزه و پر طرفدار هستند. آن‌ها حاوی پس مانده‌های کشتارگاه‌ها هم هستند. آن‌ها حاوی ژلاتین هستند که از کلاژن حیوانات به دست می‌آید. در قرون وسطی کشف شد که جوشاندن استخوان‌ها و پوست حیوانات درآب، مایع غلیظی تولید می‌کند که پس از سرد شدن سفت می‌شود. در آن زمان تهیه ژلاتین یک فرآیند طولانی وبد که شامل جوشاندن قسمت‌های مختلف حیوانات به مدت شش ساعت می‌شد و فقط خانواده‌های ثروتمند از پس چنین کاری برمی آمدند. امروزه ژلاتین در سراسر جهان تولید می‌شود؛ بنابراین نیاز نیست ثروتمند باشید تا از این خوراکی لذت ببرید.
پاستیل‌ها خوشمزه و پر طرفدار هستند. آن‌ها حاوی پس مانده‌های کشتارگاه‌ها هم هستند. آن‌ها حاوی ژلاتین هستند که از کلاژن حیوانات به دست می‌آید. در قرون وسطی کشف شد که جوشاندن استخوان‌ها و پوست حیوانات درآب، مایع غلیظی تولید می‌کند که پس از سرد شدن سفت می‌شود. در آن زمان تهیه ژلاتین یک فرآیند طولانی وبد که شامل جوشاندن قسمت‌های مختلف حیوانات به مدت شش ساعت می‌شد و فقط خانواده‌های ثروتمند از پس چنین کاری برمی آمدند. امروزه ژلاتین در سراسر جهان تولید می‌شود؛ بنابراین نیاز نیست ثروتمند باشید تا از این خوراکی لذت ببرید.
فرنچ فرایز از چیزی که فکرش را می‌کنید بدتر است
فرنچ فرایز‌ها به علت سدیم و چربی بالا انتخاب خوبی محصوب نمی‌شوند. هم چنین آن‌ها حاوی ماده شیمیایی به نام آکریل آمید هستند.
فرنچ فرایز‌ها به علت سدیم و چربی بالا انتخاب خوبی محصوب نمی‌شوند. هم چنین آن‌ها حاوی ماده شیمیایی به نام آکریل آمید هستند.
آکریل آمید اولین بار در سال ۲۰۰۲ در غذاهای
خاصی کشف شد و به دلیل تواناییش در ایجاد سرطان در حیوانات آزمایشگاهی عامل
نگران کننده‌ای تشخیص داده شد. این ماده شیمیایی در سیب زمینی خام دیده
نمی‌شود. بلکه هنگام پخته شدن در دمای بالا مثل سرخ کردن تشکیل می‌شود.
محققان کشف کرده اند که فرنچ فرایز‌ها نسبت به غذاهای دیگر حاوی مقدار
زیادی آکریل آمید هستند.
سطح این ماده شیمیایی زمانی بالا می‌رود که
فرآیند پخت در مدت طولانی یا با دمای بالا انجام می‌گیرد. به این معنی که
سیب زمینی‌های سرخ شده نسبت به سیب زمینی‌های آبپز یا مایکروویو شده آکریل
آمید بیشتری دارند. هم چنین فرنچ فرایزهای قهوه‌ای نسبت به زرد‌های طلایی
آکریل آمید بیشتری دارند. آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، آکریل آمید ر.
یک عامل سرطان زا معرفی کرده است. در مورد اکریل آمید در موادی که با غذا و
نوشیدنی در تماس هستند قوانینی وجود دارد، اما در مورد خود غذا هیچ
مقرراتی موجود نیست.
اسنک‌های میوه‌ای از آبنبات بهتر نیستند
اسنک‌های میوه‌ای به عنوان منبع ویتامین تبلیغ می‌شوند. روی بسیاری از بسته بندی‌های آن‌ها ذکر شده که با میوه واقعی ساخته شده و حاوی ویتامین سی مورد نیاز روزانه هستند. اما این معنی را نمی‌دهد که آن‌ها قابل مقایسه با توت فرنگی یا موز واقعی هستند. از نظر غذایی، اسنک‌های میوه‌ای بیشتر شبیه آبنبات‌ها هستند. اسنک‌های میوه‌ای فاقد فیبر هستند، ماده غذایی مهمی که در میوه‌های تازه وجود دارد. اگر دو بسته اسنک میوه‌ای بخورید همان میزان شکر و کالری دریافت کرده اید که یک بسته آبنبات بخورید.
اسنک‌های میوه‌ای به عنوان منبع ویتامین تبلیغ می‌شوند. روی بسیاری از بسته بندی‌های آن‌ها ذکر شده که با میوه واقعی ساخته شده و حاوی ویتامین سی مورد نیاز روزانه هستند. اما این معنی را نمی‌دهد که آن‌ها قابل مقایسه با توت فرنگی یا موز واقعی هستند. از نظر غذایی، اسنک‌های میوه‌ای بیشتر شبیه آبنبات‌ها هستند. اسنک‌های میوه‌ای فاقد فیبر هستند، ماده غذایی مهمی که در میوه‌های تازه وجود دارد. اگر دو بسته اسنک میوه‌ای بخورید همان میزان شکر و کالری دریافت کرده اید که یک بسته آبنبات بخورید.
منبع پنیری که می‌خورید را بدانید
پنیر یک میان وعده پرطرفدار است که در شکل‌های متنوعی یافت می‌شود. برخی پنیر‌ها با استفاده از آنزیم خاصی به نام رنت (مایه خمیر) تولید می‌شوند. این آنزیم شیر را در فرآیند پنیرسازی منعقد می‌کند. هم چنین این آنزیم در معده چهارم گوساله‌ها و دیگر پستانداران شیری جوان یافت می‌شود. رنت گاو طبیعی محصول جانبی گوشت گوساله است. رنت باید از گوساله‌های کشته شده قبل از اینکه از شیر مادر گرفته شوند استخراج شود. گوساله‌های بزرگتر که غله یا علف خورده اند سطح کمتری از این آنزیم را در معده خود دارند. به نظر می‌رسد رنت به طور تصادفی توسط مصریان باستان کشف شده است. آن‌ها شیر را در ظروفی از جنس معده حیوانات ذخیره می‌کردند و این آنزیم باعث می‌شد شیر در آن‌ها منعقد شود. برای کسانی که به دلایل اخلاقی گوشت مصرف نمی‌کنند این موضوع می‌تواند یک واقعیت ناخوشایند باشد.
پاپ کورن می‌تواند به ریه‌ها صدمه بزند
پاپ کورن یکی از قدیمی‌ترین تنقلاتی است که همه ما می‌شناسیم. باستان شناسان شواهدی پیدا کرده اند که نشان می‌دهد پاپ کورن ۶۷۰۰ سال پیش در پرو وجود داشته است. در آن زمان پاپ کورن با قرار دادن ذرت روی زغال داغ یا حرارت دادن مستقیم روی آتش ساخته می‌شده است. امروزه مایکروویو‌ها کمک کرده اند که بدون آتش درست کردن از خوردن پاپ کورن لذت ببریم. اما طعم کره‌ای آن که بوی خوبی هم دارد شامل مواد شیمیایی است. استنشاق این مواد شیمیایی موجب آسیب به ریه‌ها می‌شود. کارکنان کارخانه‌های پاپ کورن مایکروویوی به بیماری «پاپ کورن ریه» مبتلا می‌شوند که در آن کوچکترین راه هوایی ریه آسیب دیده، باریک می‌شود و تنفس را دچار مشکل می‌کند. اما فقط سازنده‌های آن در معرض این بیماری نیستند. فردی به نام «وین واتسون» پس از اینکه به مدت ده سال هر روز دو بسته پاپ کورن آماده کرد نیز دچار این بیماری شد.
پاپ کورن یکی از قدیمی‌ترین تنقلاتی است که همه ما می‌شناسیم. باستان شناسان شواهدی پیدا کرده اند که نشان می‌دهد پاپ کورن ۶۷۰۰ سال پیش در پرو وجود داشته است. در آن زمان پاپ کورن با قرار دادن ذرت روی زغال داغ یا حرارت دادن مستقیم روی آتش ساخته می‌شده است. امروزه مایکروویو‌ها کمک کرده اند که بدون آتش درست کردن از خوردن پاپ کورن لذت ببریم. اما طعم کره‌ای آن که بوی خوبی هم دارد شامل مواد شیمیایی است. استنشاق این مواد شیمیایی موجب آسیب به ریه‌ها می‌شود. کارکنان کارخانه‌های پاپ کورن مایکروویوی به بیماری «پاپ کورن ریه» مبتلا می‌شوند که در آن کوچکترین راه هوایی ریه آسیب دیده، باریک می‌شود و تنفس را دچار مشکل می‌کند. اما فقط سازنده‌های آن در معرض این بیماری نیستند. فردی به نام «وین واتسون» پس از اینکه به مدت ده سال هر روز دو بسته پاپ کورن آماده کرد نیز دچار این بیماری شد.
برترین ها
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
