تحقیقات درباره زلزله و مدیریت بحران در اولویت پژوهشی دستگاه‌های مسئول نیست
گروه حوادث «تیتریک»، در 21 آبان 1396 زلزله‌ای با قدرت 7.3 ریشتر در نزدیکی ازگله استان کرمانشاه زمین را لرزاند. این زلزله در شهرهای مرزی قصرشیرین، سرپل‌ذهاب، جوانرود، ثلاث‌باباجانی و روانسر بیشترین تلافات و خسارات را به جای گذاشت.
در سال 1391 نیز زلزله 6.4 ریشتری 10 کیلومتری ورزقان را لرزانده بود و تلفاتی معادل 306 نفر داشت.
پیش از آن در زلزله 6.6 ریشتری بم در دی ماه 82 نیز بیش از 26 هزار نفر از هموطنان جان خود را از دست دادند و بیش از 30 هزار نفر مجروح شدند.
قبل از آن هم در سال 1368 زلزله 7.3 ریشتری رودبار و منجیل جان 35 هزار نفر از هموطنان را گرفته بود. این روند را می‌توان همینطور تا سال‌ها ادامه داد و به عقب رفت. به عبارت دقیق‌تر ایران یک کشور زلزله‌خیز است و هر چند سال قطعا شاهد وقوع زمین‌لرزه‌های شدید در کشور خواهیم بود.
با این وجود نیم‌نگاهی به اولویت های پژوهشی اعلام شده از سوی مراکز تحقیقاتی کشور نشان می‌دهد موضوع زلزله چندان مورد توجه نهادهای پژوهشی و نهادهای مسئول در کشور نبوده است.
با جستجوی کلید واژه «زلزله» در سامانه جامع اولویت‌های پژوهشی کشور www.olaviatha.ir، مشخص می‌شود که تنها 45 اولویت از 35000 اولویت پژوهشی یعنی حدود 0.1 درصد از کل اولویت‌های پژوهشی اعلام شده از سوی دستگاه‌های اجرائی کشور در 4 سال گذشته به این موضوع اختصاص پیدا کرده است. در حالی که به گفته رئیس سازمان مدیریت بحران کشور ایران در بین 10 کشور حادثه خیز جهان قرار دارد.
به عبارت دقیق‌تر علیرغم حادثه‌خیز بودن و زلزله‌خیز بودن کشور ایران، تحقیقات درباره زلزله و مدیریت بحران پس از وقوع حوادث مشابه جایی در میان اولویت‌های دستگاه‌های مسئول نداشته است.
به نظر می‌رسد تکرار مشکلات جدی به وجود آمده در مدیریت بحران پس از وقوع هر زلزله در کشور از جمله زلزله اخیر غرب کشور نشان می‌دهد مراکز پژوهشی و تحقیقاتی کشور باید با اعلام اولویت‌های پژوهشی کاربردی‌تر و جدی‌تر به موارد مربوط به ایمن‌سازی و مدیریت بحران در برابر زلزله اهمیت بیشتری داده و کشور را برای مقابله با چنین حوادثی آماده کنند.
انتهای پیام/
