- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
دست و پنجه نرم کردن میلیاردها انسان با فقر در بین شعارهای بشردوستانه سازمان ملل و بانک جهانی + تصاویر
این مناسبت در غرب نیز با اسامی دیگر وجود دارد. یکی اعلام شده توسط واتیکان و دیگری اعلام شده توسط سازمان ملل متحد.
در اعلامیه واتیکان، "روز جهانی فقر"، اولین بار در 19 نوامبر سال 2017 با شعار"بیایید عشق بورزیم، نه با کلمات، بلکه با کردار" پدیدار شد. پاپ فرانسیس در این پیام به عنوان اولین روز جهانی فقر، گفت که "پدر ما دعاگوی فقرا است." وی در این روز مراسمی را برگزار کرد، سپس یک ناهار مجانی داد. در هفته قبل از روز جهانی فقر، خدمات پزشکی تخصصی رایگان در یک کلینیک ارائه شد.
این روز در کشورهای دیگری نیز چون؛ هند، لهستان و کانادا با مراسمی ویژه و غذاهای رایگان برای فقرا و سایر خلاقیت ها مشاهده می شود.
در اعلامیه سازمان ملل متحد، "روز بین المللی فقرزدایی" (روز بین المللی ریشه کنی فقر) از 17 اکتبر سال 1992، با اعلان سازمان ملل متحد رسمیت یافت. این مناسبت، آگاهی افراد در مورد ریشه کنی فقر و فقر جهانی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه را ترقی می دهد.
پایان دادن به فقر، مسیری به سوی جوامع مسالمت آمیز و فراگیر است. دعوت به اقدام ((Call to action در این امر، معرفت و شجاعت خانواده هایی که در سراسر جهان در فقر زندگی می کنند را به رسمیت می شناسد. دسترسی به فقیرترین افراد و ایجاد اتحاد با شهروندان برای پایان دادن به فقر ضروری است. دعوت به اقدام، اهمیت شأن انسانی و همبستگی برای مبارزه به جهت پایان دادن به فقر در همه جا را مورد تأکید قرار داده است.
25 سال از به رسمیت شناختن 17 اکتبر، روز جهانی ریشه کنی فقر، توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه 47/196 در سال 1992 می گذرد. گزارش دهی و اسناد 170 صفحه ای بانک جهانی از فقر در آفریقا نیز منتشر شده و هزاران مقاله و کتاب در این مورد نوشته شده است. کاهش فقر برای بسیاری از سازمان های بین المللی نظیر سازمان ملل متحد و بانک جهانی یک موضوع اصلی (یا یک هدف) است، اما متأسفانه به رغم حجم عظیمی از ادعاها و گزارشات نمادین، عملا کار مفید و قابل توجهی از سوی سازمان های مربوطه چون؛ سازمان ملل متحد و بانک جهانی در حل این معضل جهانی و فراگیر صورت نگرفته است.
مردم در این باره چه می کنند؟
سازمان های غیر دولتی و خیریه های گوناگونی از روز بین المللی فقرزدایی حمایت می کنند و به طور جدی از رهبران کشورها و دولت ها خواستند که مبارزه علیه فقر را به عنوان بخشی از سیاست خارجی خود قرار دهند. فعالیت های دیگر ممکن است شامل عریضه های دعوت به عمل (Call to action)، برگزاری کنسرت ها و رویدادهای فرهنگی و برگزاری مراسم مذهبی (یک لحظه سکوت) باشد.
در زندگی عمومی، روز بین المللی ریشه کنی فقر، یک گرامیداشت جهانی است، نه یک تعطیلی عمومی.
پیشینه روز بین المللی ریشه کنی فقر
روز بین المللی ریشه کنی فقر اولین بار در روز 17 اکتبر 1987 گرامی داشته شد. در آن تاریخ، بیش از 100000 نفر به منظور احترام به قربانیان فقر شدید، خشونت و گرسنگی در پاریس، فرانسه جمع شدند. از آن زمان تاکنون، افراد و سازمان ها در سراسر جهان روز 17 اکتبر را برای تجدید تعهد خود در همکاری در راستای ریشه کن کردن فقر گرامی می دارند. در دسامبر سال 1992، مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسما روز 17 اکتبر را روز بین المللی ریشه کنی فقر اعلام کرد (قطعنامه 47/196 در 22 دسامبر سال 1992).
در دسامبر 1995، مجمع عمومی سازمان ملل، در کنفرانس اجتماعی کپنهاگ، اولین دهه سازمان ملل متحد (2006- 1997) برای ریشه کنی فقر را علنا اعلام کرد. رهبران جهان در نشست هزاره در سال 2000، متعهد شدند تا سال 2015 نیمی از تعداد افرادی که در فقر شدید زندگی می کنند را کاهش دهند.
11 واقعیت تلخ درباره فقر جهانی
اداره پست سازمان ملل متحد سابقا 6 تمبر و کارت یادبود با موضوع "ما می توانیم به فقر پایان دهیم" را منتشر کرد. این تمبرها و کارت یادبود، طرح ها یا نقاشی های افراد به خصوص کودکانی که با یکدیگر، علیه فقر مبارزه می کردند،را به طور برجسته به نمایش گذاشت. در بسیاری از این تصاویر از رنگهای متنوع و کنتراست استفاده کردند. این تمبرها نتیجه یک رقابت هنری که در آن شش طرح از میان بیش از 12،000 طرح کودکان از 124 کشور انتخاب شده بود، هستند.
نکته: اگرچه روز جهانی ریشه کنی فقر اولین بار توسط سازمان ملل در سال 1992 به طور رسمی جشن گرفته شد، از سال 1987 تاکنون مردم سراسر جهان روز 17 اکتبر را جشن می گبرند.
فقر چیست؟
فقر کمیابی یا فقدان مقدار خاصی از دارایی های مادی یا پول است. فقر یک مفهوم چندبعدی است که ممکن است شامل عناصر اجتماعی، اقتصادی و سیاسی باشد. فقر مطلق، فقر شدید یا بی چیزی، به فقدان کامل وسایل ضروری برای تأمین نیازهای اساسی فردی مانند غذا، لباس و پناهگاه اشاره دارد.
خط فقر یا آستانه فقر که در آن فقر مطلق تعریف می شود، استقلال محل دائمی فرد یا دوره را در نظر می گیرد. از سوی دیگر، فقر نسبی زمانی اتفاق می افتد که فردی که در یک کشور معین زندگی می کند و در مقایسه با مردم دیگر این کشور از حداقل سطح استانداردهای زندگی برخوردار نیست. بنابراین، آستانه که در فقر نسبی تعریف می شود، از کشوری به کشور دیگر یا از یک جامعه به جامعه دیگر متفاوت است.
مشکل اساسی در اندازه گیری فقر جهانی، تفاوت بسیار قیمت ها در کشورهای مختلف است. به همین دلیل، تبدیل شایسته ی سطح مصرف افراد در کشورهای مختلف نرخ ارز بازار به سادگی مقدور نیست. در ضمن، قدرت خرید نیز در کشورهای مختلف نیز باید تنظیم شود.
فقر مفهومی است که ذاتا با رفاه مرتبط است و راههای بسیار زیادی برای اندازه گیری رفاه وجود دارد. دو شاخص اندازه گیری رفاه در بانک جهانی، مصرف و درآمد است.
مردم فقیر در مورد فقر چه فکری می کنند؟
نتیجه مهم این است که طبق مدارک و شواهد موجود، فقر شدید که بوسیله شاخص مصرف، اندازه گیری شده طی دو قرن گذشته کاهش یافته است. اما چرا ما باید مراقب باشیم؟ آیا این مورد که مردم فقیر ممکن است با مصرف کمتر به همان میزان یا حتی بیشتر از افرادی که سطح مصرف خیلی بیشتری دارند از زندگی اشان لذت می برند، درست است؟
پاسخ ساده ای در این مورد وجود دارد و آن این است که دیدگاه های ذهنی یک روش مهم برای اندازه گیری رفاه هستند.
این همان چیزی است که سازمان گالوپ (از معتبرترین مؤسسات نظرسنجی در جهان) انجام داد. نظرسنجی جهانی گالوپ از مردم سراسر جهان پرسید که آنها در مورد استاندارد زندگی خود و نه فقط در مورد درآمد چه فکری می کنند؟ در نمودار زیر، پاسخ افراد در کشورهای مختلف با درآمد متوسط در این کشورها مقایسه شده است. این نشان می دهد که به طور گسترده ای، افرادی که در کشورهای فقیرتر زندگی می کنند، رضایت کمتری از استانداردهای زندگی خود دارند.
این نشان می دهد که رونق اقتصادی هدف بیهوده و بی اهمیتی نیست، بلکه وسیله ای برای زندگی بهتر است. ارتباط بین افزایش درآمد و رضایت بیشتر از زندگی، ورود ما به خوشبختی را نشان می دهد.
این موضوع فراتر از یک نکته فنی در مورد چگونگی اندازه گیری رفاه است. این ادعایی است که برای چگونگی درک و توسعه تفسیر ما اهمیت دارد.
معصومه میرحسینی – تیتریک
انتهای پیام/