دروازه بان محبوب از دنیای فوتبال خداحافظی کرد

«به نام نامی او

من با فوتبال متولد شدم. تمام خاطرات کودکی و سال‌های دور من با فوتبال و فوتبال دوستان سرشته شده است. از گذشته‌ها عبور می‌کنم و یادش را در قلبم جاودان نگاه خواهم داشت. در خداحافظی‌ها زبان الکن است و حرمت‌ها اجازه بیان نمی‌دهد. حال، زمان آویختن دستکش‌هایی که به لطف خدا و زحمت پیشکسوتان که هر چه دارم از آنهاست، فرا رسیده است.

تکه ای از وجودم را به جبر زندگی می‌سپارم. به تلخی گیج و منگ باخت‌ها و شور بردن‌ها. به استرس‌های لذتبخش و چسبیدن ضربات بزرگان فوتبال ایران و آسیا به دستکش‌های پر افتخار آبی. تیم همیشه درخشان استقلال، شاهین بوشهر گرم، راه آهن غرق شده و تیم فولاد سربلند، در زندگی من تأثیرات مهمی داشتند. به من آموختند فوتبال فقط شهرت و ماندن نیست. فوتبال بزرگ شدن و هنرِ بزرگ اندیشیدن است.

مفتخرم در این سال‌ها با باورهای قلبی خود طی طریق کردم و هیچ گاه نان حلال خود را آغشته به دغل و دورویی ننمودم، حتی اگر بی‌نان ماندم ولی نه عزت فروشی پیشه کردم، نه دورنگی و نه ریا. همواره خود را در سایه و حرمت پیشکسوتان قرار دادم و حال نیز خود را مدیون ایشان، والدین، مربیان و اساتید فن دانسته و دست بوس و به خاک افتاده همگان از بزرگ و کوچک، نامدار و گمنام هستم.

آبی پوشان و آبی قلبان، فرزند کوچک‌تان را بخاطر همه آنچه که نتوانست در حد انتظار و شایسته شما صاحبان و مالکان همیشگی این باشگاه عمل کند، حلال کنید. این فرزند را بزرگ کردید و امروز او در دستی دستکش و در دست دگر قلبی آبی دارد. دستکش را خواهد آویخت و قلب آبی را تا ابد در سینه محبوس خواهد داشت.

در اینجا وظیفه خود می‌دانم از کلیه مربیان، مدیران، کارشناسان، کادر پزشکی، بازیکنان، پشتیبانی تیم و ارباب جراید آنان که خالصانه نوشتند، انتقاد سازنده کردند و پرسیدند، سپاسگزاری کنم. به حکم ادب از هواداران بزرگ باشگاه پرسپولیس عرض سپاس و تشکر دارم که جز احترام از آنان ندیدم و نشنیدم.

در انتها آرزومندم در کنار آموزش فوتبال، ارتقا اخلاق و فرهنگ جوانمردی سرلوحه تعالیم مربیان این مرز و بوم باشد. امیدوارم همگان از صمیم قلب این حقیر را حلال فرمایید.

برادر کوچک شما، وحید طالب لو
مرداد 1397»