- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
پنجشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 02
بین الملل "تیتر1"/
تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا علیه ارتش بی رحم میانمار تنها یک اقدام ناکارآمد است
اگرچه آنها منشاء نژادی از راخین دارند و قرن ها داخل مرز میانمار زندگی می کنند، اما این باور گسترده وجود دارد که مسلمانان روهینگیا مهاجرانی ناخواسته از بنگلادش هستند. آنها اغلب از سوی بودایی های ساکن راخین با اصطلاح تحقیرآمیز کالار (kalar) یا مردمی از نژاد جنوب هندوستان نامبرده می شوند.
آیا تحریم ها علیه ارتش میانمار کافی است؟
این اوج بی شرمی دولت میانمار بود که به سربازان جنگی برای حمله وحشیانه به مردم مسلمان روهینگیا چراغ سبز نشان داد. اقدامات آنها موج عظیمی از مهاجرت مسلمانان روهینگیا از سراسر نواحی مرزی به بنگلادش را راه انداخت.
سال گذشته، بیش از 700،000 روهینگیایی از قتل، شکنجه و تجاوز جنسی فرار کرده اند و چیزی جز زندگی سوخته باقی نگذاشته اند.
طبق برآورد سازمان پزشکان بدون مرز، حداقل 6700 روهینگیایی در ماه اول آغاز خشونت ها در اواخر ماه آگوست سال 2017 کشته شده اند، اما فراهم آورندگان لیست روهینگیا این تعداد را در فهرست نهایی بیش از 10،00 نفر ثبت کردند.
هیئت حقیقت یاب سازمان ملل متحد، تاکتیک ارتش میانمار را نسل کشی خوانده است. اما علیرغم لحن قوی و مبادی آداب سازمان ملل، جنایات گفته شده علیه مردم روهینگیا با بخشودگی انجام شده است.
درخواست های دست و پا شکسته ای برای اقدامات قطعی تحقیق وجود داشته اما اصلا برای پوشش دادن وسعت جنایات صورت گرفته در سال گذشته علیه مردم روهینگیا کافی نیست.
این اقدامات برای اجرای عدالت در مورد این مشکل خیره کننده بسیار اندک است.
مانگ زارنی (Maung Zarni) فعال حقوق بشر و کارشناس نسل کشی از میانمار در گفتگو با TRT World با اشاره به تحریم های برگزیده علیه ارتش میانمار، گفت: "این (اقدامات اندک) آسپرینی است برای بیماری که به عمل جراحی نیاز دارد."
تحریم ها یا تسکین موقت؟
آمریکا 4 فرمانده و 2 واحد نیروهای امنیتی را به لیست سیاه برد. این اقدامات در حوزه قضایی آمریکا، اموال این افسران را مسدود کرده و مانع انجام هر معامله ای از سوی شهروندان آمریکای با آنها می شود.
اما دولت ترامپ، اِعمال این تحریم ها علیه اعضای ارشد ارتش میانمار را متوقف کرده است.
دور نخستین اِعمال محدودیت ها، مربوط به ویزا، سلاح و فروش و همکاری با ارتش میانمار است.
اتحادیه اروپا پس از گسترش ممنوعیت تسلیحاتی و منع هرگونه آموزش یا همکاری با نیروهای مسلح میانمار، تحریم هایی را علیه 7 مقام امنیتی میانمار تحمیل کرد.
این اندازه از اقدامات برای بازداشتن کشوری که از سوی رئیس سابق حقوق بشر سازمان ملل متحد به پاکسازی نژادی متهم شده، کافی نبوده است.
مارک فارمانر مدیر گروه موسوم به کمپین برمه در انگلستان گفت: "در واقع، تمام واکنش اتحادیه اروپا به آنچه که احتمالا نسل کشی روهینگیا است، تعلیق 7 سرباز و افسران پلیس در اتحادیه اروپا است."
به طور حتم، تحریم ها تصدیقِ واقعیتِ ارتکابِ این جنایات است، اما اقدامی ناقص است.
منتقدان به این نکته اشاره می کنند که چگونه تحریم ها بر این ژنرال ها، علل ریشه ای خشونت علیه مسلمانان روهینگیا در میان اقلیت های قومی را در هم می کوبد.
اگرچه آنها منشاء نژادی از راخین دارند و قرن ها داخل مرز میانمار زندگی می کنند، اما این باور گسترده وجود دارد که مسلمانان روهینگیا مهاجرانی ناخواسته از بنگلادش هستند. روهینگیا این تفسیرِ سرگذشت را رد کرد و نهایتا از حق شهروندی محروم شد. آنها اغلب از سوی بودایی های ساکن راخین با اصطلاح تحقیرآمیز کالار (kalar) یا مردمی از نژاد جنوب هندوستان نامبرده می شوند.
میانمار، ملتی است که به ریشه های بودایی تراوادای خود می بالد.
چشم انداز کنترل دینی و نژادی، طبیعت و هویت دولت را از تهدید و آن را به ترسی تند متمایل کرده است. بر اساس سرشماری دینی دولت در سال 2014، حتی اگر کمتر از سه درصد جمعیت میانمار و کمتر از دو درصد جمعیت راخین، مسلمان باشند این ترس ضربه سختی را می زند.
تمام اینها نتیجه دهها سال، آموزه های سیاسی و دینی است که در روان قومی جا داده شده اند و تحریم ها نمی توانند آن را حل کنند.
تحریم ها حتی نمی توانند مؤثر باشند، مگر اینکه به درستی اجرا شوند.
اسناد به دست آمده توسط پلیتیکو (POLITICO) نشان داد که آمریکا علیرغم ممنوعیت طولانی مدت این موضوع، به بستگان مقامات نظامی میانمار اجازه داده تا ویزا دریافت کنند. این اجرای آبکی تحریم ها درست پس از تعهد دولت ترامپ مبنی بر متهم کردن جنایات علیه روهینگیا به وقوع پیوست.
زارنی گفت: "اگر هدف این است که ژنرال های قاتل واقعا تحت فشار قرار بگیرند، درد را حس کرده، به بی رحمی خاتمه داده و نسل کشی را متوقف کنند، من فکر می کنم تحریم های کنونی هیچ کاری از پیش نخواهد برد."
تحریم های کنونی مؤثر نیستند، گام بعدی چیست؟
به نظر می رسد ناظران در مورد انتخاب درست اقدامات تنبیهی برای ارتش میانمار، اختلاف دارند.
برخی پیشنهاد می دهند که به تحریم هایی چون؛ تعلیق کمک ها، وام ها و کمک های مالی به دولت که از پول برای اردوگاه های بازداشت روهینگیا در ایالت راخین استفاده می کند، مالیات بسته شود.
لیام ماهونی که مقالاتی را برای سازمان ملل متحد در مورد میانمار در سال 2015 و 2017 تألیف کرده است، در مصاحبه ای گفت که سازمان های امدادی، خدمات را از بازداشتگاه ها خارج کردند.
ماهونی گفت: "نکته خروج از اردوگاه ها این است که دولت هم مجبور به حل و فصل علت رنج که حبس عمدی و نه یک فاجعه انسانی است، شود و هم مسئولیت ارائه خدمات که هر دولتی موظف به ارائه آن به زندانیان است را بپذیرد."
با این حال، تحریم ها زمانی مؤثرتر خواهند بود که به جای رویکرد تک مسیره از اقدام ترکیبی استفاده شود. یکی از این اقدامات ترکیبی شامل توقف تجارت با ارتش یا شرکت های کنترل شده است.
فارمانر گفت: "بدون فروش تجهیزات، خدمات مالی یا مشورتی باید سعی در قطع دسترسی آنها به بازارهای مالی در سیستم ها کنیم."
وی افزود: "اگر شما قصد منع ویزا را دارید، باید آن را بر تمام پرسنل نظامی اعمال کنید، نه فقط بر تعداد معدودی از آنها."
زارنی گفت: "عدالت واقعی زمانی است که قربانیان مکانی داشته باشند تا در صلح در آن زندگی کنند، خانواده های خود را ترقی بدهند و آینده خود را با یا بدون میانمار بسازند."
انتهای پیام/
معصومه میرحسینی - تیتریک
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
