گوش کدام حیوانات از سایرین تیزتر است؟

این سوالی است که امروز قصد داریم به آن پاسخ دهد.

حس شنوایی؛ یکی از حواس پنجگانه!

شنیدن یا شنوایی یکی از احساسات پنج‌گانه محسوب می‌شود، توانایی که برای درک صدا توسط ارگانی همانند گوش از طریق تشخیص ارتعاشات صورت می‌گیرد، عدم توانایی در شنیدن را ناشنوایی می‌گویند.

حس شنوایی نیز همانند حس لامسه ، نیازمند حرکت مولکول‌ها در بیرون از ارگانیسم است.

قدرت شنوایی چه حیوانی قوی‌تر است؟

حس شنوایی هم مانند دیگر حس‌ها در حیوانات قوی است و البته در این مورد هم استثنا دارد، 

این پستاندار خزدار راه خود را در تاریکی مطلق با استفاده از یک سیستم سونار زیستی موسوم به پژواک یابی پیدا می‌کنند.

در این شیوه، خفاش‌ها صدا‌های فراصوت جیرجیر را منتشر کرده و پژواک امواج صوتی منعکس شده از اجسام و دیگر موجودات مجاور را تعبیر می‌کنند.

پژواک یابی به قدری دقیق بوده که خفاش با هر جیرجیر خود می‌تواند موقعیت، اندازه، جهت و حتی ذات فیزیکی یک جسم را بیان کند، اما حتی این حس شنوایی نیز تا ۲۱۲ کیلوهرتز ثبت شده که حدود دو سوم شنوایی شب پره است.

اما در این میان باید به یک نکته کوچک توجه کنید که؛ یادمان نرود خرگوش هم با آن گوش‌های بسیار بزگ و تیزش از این موضوع بحث مستثنا نیست و حس شنوایی بسیار قوی دارد هر چند در رده بعدی این حیوانات قرار دارد.

• خفاش

خفاش دارای حس شنوایی قوی است و با استفاده از آن راه خود را در تاریکی پیدا می‌کند.

خفاش‌ها مانند نور چراغ قوه، سطح وسیعی از محیط اطراف خود را با این صدا می‌پوشانند و می‌توانند به راحتی انعکاس برخورد صدا به طعمه خود را تشخیص دهند.

مدت زمان انعکاس صدا، فاصله طعمه را برای خفاش مشخص می‌کند. علاوه بر این، کیفیت و وضعیت انعکاس صدا و جهت طعمه و بزرگی آن را نیز نشان می‌دهد و هر چقدر طعمه بزرگ‌تر باشد، صدا شدیدتر منعکس می‌شود. آن‌ها این مقادیر را موقتا به حافظه می‌سپارند و بعد دوباره در تاریکی به راه خود ادامه می‌دهند.

دلفین‌ها گوش‌های بسیار قوی‌ای دارند که می‌توانند فرکانس‌های بسیار ضعیف را دریافت کنند و بشنوند که این مورد از گوش انسان‌ها کاملا بعید است؛ دلفین‌ها پوست مخصوصی دارند که آن‌ها را بسیار گرم نگه می‌دارند.

جغدها دارای حس شنوایی بسیار قوی است، او در تاریکی با استفاده از حس شنوایی طعمه خود را تشخیص می‌دهد.

نیروی شنوایی جغد‌ها قوی است و شکل پهن و قرص مانند صورت آن‌ها به هدایت صدا به سوی گوش‌های بزرگشان کمک می‌کند. منقار رو به پایین آن‌ها نیز برای این است که برای دریافت صدا کم‌ترین مانع را ایجاد کند.

در بیشتر گونه‌های شب بیدار جغد، یکی از گوش‌ها کمی بالاتر از گوش دیگر قرار گرفته تا صدا‌ها را در حالت حرکات عمودی طعمه نیز دریافت و دنبال کند.

جغد‌ها با این قدرت شنوایی خود می‌توانند جهت حرکت طعمه را با دقت بالایی تشخیص دهند. برخی از جغد‌ها دارای چنان قدرت شنوایی هستند که می‌توانند یک طعمه را در تاریکی مطلق تشخیص دهند.

جغد‌ها قادر به حرکت دادن چشمان خود در کاسه چشم نیستند.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

انتهای پیام/