سینمای کودک در سراشیبی رکود/ سودای تجارت فیلمسازان را به قهرمان های پوشالی غرب سوق داد/ کیفیتِ کارتون ها زیر تیغ عدم توجه به ابعاد تربیتی و آموزشی

به گزارش گروه استانی "تیتریک"؛ فیلمساز البرزی به منسبت هفته کودک در خصوص سینمای کودک به خبرنگار "تیتریک" گفت: در سال های اخیر سینمای کودک در رکود اساسی قرار گرفته است، اگر نقدی به سینمای کودک و نوجوان داریم به این دلیل است که تلنگری به این سینما وارد شود تا یک قدم به سمت جلو حرکت کنیم.

علی روزبان ادامه داد: کم شدن بودجه های فیلم کودک، تولیدات بی کیفیت را به دنبال دارد، در نتیجه مخاطب سینمای کودک و نوجوان کمتر از قبل می شود زیرا امکان وجود جلوه‌ های ویژه بصری در سینمای کودکان و نوجوانان وجود ندارد چون هزینه‌ بالایی دارد و باید امکانی فراهم شود تا این پول به سرمایه گذار بازگردد.

وی با تاکید بر اینکه دو فیلم "کلاه قرمزی و پسر خاله" و "کلاه قرمزی و سروناز" سینمای کودک در ایران را دگرگون کرد، تصریح کرد: این فیلم ها در زمان خود در گیشه سینما نشان دادند سینمای کودک مخاطب دارد و قابلیت سرمایه گذاری دارد اما چون کیفیت و ایده های خلاقانه در این زمینه اندک است در سال اخیر در این نوع سینما به رکود رسیدیم.

این فیلمساز افزود: سینمای کودک ترسیم کننده نظام آموزشی و بازتاب آموخته ها و تلفیق رویاها همراه با واقعیات است که در کنش اجتماعی و شخصیتی کودک موثر است، متاسفانه بی برنامگی و تعطیل شدن گروه های سینمایی نشان دهنده این گونه آثار و هم چنین رویکرد جشنواره ای و تجاری بعضی از فیلمسازان به این نوع سینما، باعث آشفتگی و عدم توجه به ابعاد تربیتی و آموزشی این رسانه قوی شده است.

روزبان با بیان اینکه ویژگی های نظام علوم تربیتی (تعلیم و تربیت) در سینمای کودک و نوجوان فراموش شده است، ادامه داد: به راستی (درباره) و (برای) کودکان فیلم ساختن بسیار با یکدیگر دارد، فیلمی که درباره کودکان ساخته می شود، می تواند درباره شرایط اجتماعی، ناهنجاری های کودکان، سرخوردگی ها و فشارهای ناشی از زندگی ماشینی باشد چه بسا اگر کودک و نوجوان آن فیلم را ببیند، تاثیرات بسیار نامطلوب و مخربی بر روح و روان او بگذارد.

وی در ادامه یادآور شد: اما فیلم برای کودک و نوجوان مقوله دیگری است، باید ویژگی کودک و نوجوان باشد یا در این محدوده سنی و مرزبندی بگنجد مسلما کودکان از دیدن فیلم هایی که برای آن ها ساخته اند، می توانند لذت ببرند، لحظات را به تفریح ذهنی بپردازند و لزوما پیام نا پیدای فیلم را هم به خوبی دریافت کنند.

این فیلمساز تاکید کرد: آیا انصافا می توان فیلمی را نام برد که تمام اصول تربیتی را به نحوه مطلوب رعایت کرده باشد، قطعا گزینش بسیار دشوار است. مشکل برخی از فیلم ها را می توان در کار کارگردانی آن دید که متاسفانه تعدادی از آنها با کپی برداری از نمونه های خارجی و به ویژه غربی، این امر بر آن ها مشتبه شده است که برای کودکان فیلم می سازند و در مصاحبه های خود از بالای برج تفاخر و تکبر چنان سخنان می گویند که گویا به تمام مسایل روانکاوانه دنیای کودک و نوجوان پی برده اند.

روزبان معضلات سینمای کودک و نوجوان را ره آورد تلویزیون و مجموعه های سردستی آن به سینما دانست و گفت: فیلمسنامه نویس به خیال جذب تماشاگر، آن را برای سینما نیز اعمال می کند اما با توجه به مفاهیم متعالی اسلام در فلسفه تعلیم و تربیت باز می توان امیدوار بود که این مهم با توجه به حمایت مسئولین و مطالعه و کنکاش دقیق اهالی سینمای کودک و نوجوان قابل تحقق است.

وی در خاتمه خاطر نشان کرد: برای نزدیک کردن سینمای کودک و نوجوان کشورمان به سینمای مطلوب باید قالب شکنی کرد و قالب های دست و پاگیر را کنار گذاشت، بخش زیاد آن چه را که با این عنوان "کودک و نوجوان" داریم، تا حدودی به تاریخ و فراموشی بسپاریم، باید دید که چرا از پس زرق و برق های جشنواره ای، کمتر اثری به عنوان فیلم مطلوب سینمای کودک و نوجوان به فرزندان کوچک این مرز و بوم عرضه می شود تا بعد با خیال راحت و موشکافانه ابعاد تربیتی و آموزشی آن را به بوته نقد کشید و آینده ای پر بار در این سینما رقم زد.

الهه ملاحسینی-تیتریک

انتهای پیام/