گسترش بیگانه هراسی مرتبط با کروناویروس در انگلیس/ بی تفاوتی سفیدپوستان به بحران مردم چین/ پنهان کاری منجر به دغدغه جهانی شد

ما ماسک های جراحی خریدیم و روزی یکی از آنها را استفاده کرده ایم. ما پیش از گزارش ها درباره موارد کروناویروس در انگلیس، محتاط بودیم.

حقیقت این است که در غرب، به لحاظ بحران های بهداشتی اخیر نگرانی اندکی داشتیم، اما در حال حاضر شیوع وحشت در میان چینی ها باعث سایه ای تاریک به خاطر شیوع سارس در سال 2003 در اذهان عمومی مردم چین شده است.

اطلاعات فراوانی در مورد علت وقوع سارس وجود دارد. چگونه به سرعت گسترش یافت و چرا کشنده بود. مطمئنا، دولت چین به مدت 4 ماه بر شیوع این ویروس سرپوش گذاشت و کارکنان بهداشت و درمان در نقش اطلاع رسانی به طور صحیح ایفای نقش نکردند.

17 سال پس از آن مشخص شد که تصمیم گیری ها آنطور که باید درست اتخاذ نشده بودند. گزارش های اولیه کروناویروس در ووهان در دسامبر سال 2019 منتشر شد، با این حال در 18 ژانویه سال 2020 مقامات ووهان به منظور ثبت جهانی ضیافتی را با حضور 40،000 خانواده برگزار کردند.

طی این مدت، هر پستی درباره این ویروس در شبکه های اجتماعی سانسور شد و عده ای از افراد نیز به دلیل انتشار شایعات و اخبار کذب توسط پلیس تحت بازجویی و پیگرد قانونی قرار گرفتند. ممکن است پکن نسبت به این شیوع سریع تر واکنش نشان داده باشد، اما هنوز باید بهتر عمل کند.

سارس برای مردم چین چیزی فراتر از یک بیماری همه گیر کنترل نشده بود. این مشکل، نتیجه عملکرد دولت بود. اگر دولت از همان ابتدا شفافیت داشت و بیماران را قرنطینه می کرد، از فاجعه بزرگی پیشگیری می شد.

آنچه ما آموخته ایم این است که ایمان کورکورانه به مؤسسات درست نیست. ما آموخته ایم که مقامات قدرتمند غالبا به فکر منافع واقعی ما نیستند.

ما آموخته ایم که تنها راه برای غلبه بر بحران های بهداشتی مانند این مورد (کروناویروس) اتکا به خودمان و یکدیگر به عنوان شهروند است. ما آموخته ایم که اگر وابسته به مداخله دولت باشیم کار از کار می گذرد. این نگرشی است که در سراسر چین رواج داشته است.

این نگرش از سال 2003 تاکنون تغییر چندانی نکرده است، اما با اضافه شدن شبکه های خصوصی مجازی (VPN) از طریق اینترنت، مردم چین می توانند آگاه تر باشند.

پیام های طنزآمیز دوستان چینی در سراسر جهان پخش می شود. مقاله های نوشته شده توسط متخصصان نسل شناس، ویروس شناس و روزنامه نگاران خوانده می شود و تمام خطرات احتمالی کروناویروس و نگرانی از میزان اطلاعاتی که از آنها خبر نداریم مورد بحث و گفتگو قرار می گیرد.

علاوه بر این، رسانه های غربی بر خرید ماسک های جراحی توسط چینی ها متمرکز شده اند و بخش هایی مبنی بر اینکه ممکن است احتکارکننده های این ماسک ها خطر شیوع کروناویروس در آمریکا را افزایش دهند، ناعادلانه است. ما خودخواه نیستیم و این ماسک ها را احتکار نمی کنیم. بلکه آنها را برای خانواده ها و دوستان خود در هنگ کنگ یا چین که کمبود ماسک دارند می فرستیم.

بیگانه هراسی در انگلیس در حال گسترش است و منجر به موارد آشکارتر در جاهای دیگر شده است. یک زن سنگاپوری در نیوزیلند که هیچ موردی از کروناویروس گزارش نشده گفت که در مرکز خرید مورد آزار و اذیت قرار گرفت.

یک روزنامه فرانسوی نیز به دلیل استفاده از کلمات زرد در صفحه نخست خود مجبور به عذرخواهی شد. آنها گفتند که قصد تحریک نگرش های نژادی کلیشه ای را ندارند.

ممکن است کروناویروس در خارج از چین زیاد و سریع پخش نشود. ممکن است ما نیاز به استفاده از ماسک در مکان های عمومی نداشته باشیم. اما آنچه آشکار است بی تفاوتی افراد سفیدپوست به این مشکل است مگر اینکه به بدن های سفید مربوط باشد.

با وجود بیش از 14000 نفر آلوده به این ویروس و بیش از 300 کشته، برخی از سفیدپوستان انگلیس آن را مشکل نمی دانند مگر اینکه یک فرد سفیدپوست در این کشور بمیرد.

علیرغم بی تفاوتی و فردگرایی نسبت به این اوضاع، اعلام وضعیت اضطراری از سوی سازمان جهانی بهداشت (WHO) نشان می دهد به اندازه ای که این موضوع در چین یک بیماری همه گیر وحشتناک است، در غرب نیز می تواند به یک بیماری همه گیر تبدیل شود.

همکاری با یکدیگر سریع ترین راه برای خاتمه دادن به این بحران است. دولت چین باید بهتر عمل کند و سایر جهان نیز باید اطمینان دهند که در دام بیگانه هراسی قرار نمی گیرند.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/