بحران کووید19؛ دستاویز رهبران جهان برای تصاحب قدرت!/ ماندگاری نظارت های شدید دیجیتالی پس از رفع کرونا

به گفته hrw، در مواقع بحران، سلامتی افراد بستگی به دسترسی حداقلی به اطلاعات رایگان به موقع و دقیق دارد. دولت چین پیامد فجیع نادیده گرفتن حقیقت را به تصویر کشید. وقتی پزشکان ووهان در ماه دسامبر در صدد هشدار درباره کروناویروس جدید برآمدند، مستبدان آنها را ساکت و مجازات کردند.

عدم توجه به هشدارهای آنها طی 3 هفته منجر به شیوع کووید19 شد. وقتی میلیون ها مسافر از ووهان عبور یا آنجا را ترک کردند، ویروس در سراسر چین و جهان گسترش یافت.

دولت چین حتی اکنون نیز اهداف سیاسی خود را بر سلامت عمومی ترجیح می دهد و ادعا می کند که کروناویروس مهار شده اما اجازه رسیدگی و تأیید مستقل را نمی دهد. این کشور روزنامه نگاران چندین نشریه برجسته آمریکایی از جمله آنها که گزارش های نافذی را تهیه کردند را بیرون انداخته و گزارشگران مستقل چینی که به ووهان سفر کردند را بازداشت کرده است.

در ضمن، پکن تئوری های توطئه وحشیانه ای را درباره منشاء این ویروس هدایت می کند و امیدوار است که توجهات را از نتایج غم انگیز پنهان کاری خود منحرف کند.

دیگر کشورها نیز از چین پیروی می کنند. دولت های تایلند، کامبوج، ونزوئلا، بنگلادش و ترکیه، روزنامه نگاران، فعالان مخالف، کارکنان مراقبت های بهداشتی و هر کس دیگری که جرأت انتقاد از پاسخ رسمی درباره کرونا دارد را بازداشت می کنند. نیازی به گفتن نیست که "نادانی، سعادت است" یک استراتژی مؤثر در بهداشت عمومی نیست.

وقتی رسانه های مستقل سکوت می کنند، دولت ها می توانند به جای واقعیت، تبلیغات خدماتی خود را ترویج دهند.

به عنوان مثال، "عبدالفتاح السیسی" رئیس جمهور مصر به دلیل اجتناب از آسیب رسیدن به صنعت گردشگری کشور، هفته ها تهدید کروناویروس را کم اهمیت جلوه داد. دولت وی خبرنگار گاردین را اخراج کرد و به خبرنگار نیویورک‌تایمز پس از طرح سؤال از مقامات دولتی مبنی بر تعداد موارد ابتلا به کروناویروس هشدار داد.

البته یک رسانه آزاد، پادزهر خاصی نیست. دولت مسئول نیز لازم است:

"دونالد ترامپ" در ابتدا کروناویروس را یک فریب خواند.

"ژائیر بولسونارو" رئیس جمهور برزیل این ویروس را وهم و خیال خواند و اقدامات پیشگیرانه را هیستری و هذیان دانست.

"آندرس مانوئل لوپز اوبرادور" رئیس جمهور مکزیک پیش از اعلام اینکه مردم در خانه بمانند، برای خودنمایی راهپیمایی هایی را برگزار کرد و با حامیان خود دست داد و آنها را بوسید و به آغوش کشید. اما حتی یک رسانه آزاد این بی مسئولیتی را برجسته نساخت، زیرا به رسانه ای که در این مواقع سکوت کند اجازه فعالیت داده می شود.

برخی از رهبران با تصدیق اینکه عموم مردم تمایل به پذیرش قدرت دولت در مواقع بحران دارند از کروناویروس به عنوان فرصتی نه تنها برای سانسور انتقادها بلکه برای تضعیف کنترل و توازن قدرت آنها بهره برداری می کنند. همانطور که از جنگ با تروریسم برای توجیه محدودیت های طولانی مدت در مورد آزادی های مدنی استفاده می شود، مقابله با کروناویروس نیز آسیب بلندمدت از سوی حکومت دموکراتیک را تهدید می کند.

اگرچه مجارستان تاکنون عفونت های کووید19 را تنها در صدها نفر گزارش داده، اما "ویکتور اوربان" نخست وزیر مجارستان از اکثریت پارلمانی حزب خود برای تأمین شرایط اضطراری نامشخص استفاده کرده که وی را قادر می سازد تا با صدور حکم، هر روزنامه نگاری که اخبار دروغ منتشر می کند را به بیش از 5 سال زندان محکوم کند.

"رودریگو دوترته" رئیس جمهور فیلیپین نیز برای خاموش کردن اخبار ساختگی از اختیارات اضطراری خود بهره برده است.

در حالی که "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر رژیم صهیونیستی با اتهامات فساد مالی مواجه می شود، وزیر دادگستری وی با اشاره به کروناویروس اکثر پرونده های دادگاه ها را به حالت تعلیق درمی آورد.

دولت ترامپ ناگهان با اشاره به کروناویروس از درخواست ها تحت قانون آزادی اطلاعات جلوگیری کرده و به رغم امنیت بیشتر سلامت عمومی در ارتباطات الکترونیکی، آغاز به نامه نگاری های سنتی می کند.

برخی دولت ها از اینکه کروناویروس دلیل مناسبی برای محدود کردن تظاهرات های سیاسی ارائه داده احساس آرامش می کنند.

دولت الجزایر راهپیمایی های عادی که به دنبال اصلاحات واقعی دموکراتیک که بیش از 1 سال به طول انجامیده هستند را متوقف کرده است.

دولت روسیه حتی مانع اعتراضات تک نفره علیه برنامه های ولادیمیر پوتین برای لغو محدودیت های دوره ریاست جمهوری وی شده است.

دولت هند اخیرا اعلام کرد که تعطیلی 3 هفته ای به خاطر کرونا به راحتی به اعتراضات علیه سیاست های شهروندی ضد مسلمانانِ "نارندا مودی" نخست وزیر این کشور پایان می دهد. هنوز مشخص نیست که آیا چنین محدودیت هایی از تهدید کروناویروس بیشتر دوام دارد یا خیر؟

دولت های دیگر از کروناویروس برای تشدید نظارت های دیجیتالی استفاده می کنند.

چین وضعیت نظارتی پیشرفته را در زینجیانگ که برای شناسایی برخی از 1 میلیون اویغور و بازداشت و تلقین فکری سایر مسلمانان ترک استفاده می شود سخت و گسترده کرده است.

کره جنوبی، اطلاعات دقیق و کاملا آشکار جنبش های افراد را برای هر کسی که ممکن است با آنها در ارتباط بوده باشد پخش کرده است.

رژیم صهیونیستی با اشاره به کروناویروس به "شین بِت" آژانس اطلاعات و امنیت داخلی خود اجازه می دهد تا از مقادیر وسیعی از داده های ردیابی موقعیت مکانی از طریق تلفن های همراه اسرائیلی های عادی استفاده کند.

دولت روسیه یکی از بزرگترین سیستم های دوربین نظارتی جهان که مجهز به فناوری تشخیص چهره است را در مسکو نصب و راه اندازی می کند.

همانطور که پس از حملات 11 سپتامبر سال 2001 رخ داد، بازگرداندن این نظارت های سخت پس از رفع بحران به حالت عادی مانند برگرداندن جن به داخل بطری دشوار است.

شکی نیست که این مواقع فوق العاده است. قوانین بین المللی حقوق بشر در مواقع اضطراری ملی، محدودیت هایی که لازم و متناسب است را بر آزادی مجاز می داند. اما ما باید نسبت به رهبرانی که از این بحران (کروناویروس) برای تحقق اهداف سیاسی خود سوء استفاده می کنند محتاط باشیم. آنها هم دموکراسی و هم سلامت ما را به خطر می اندازند.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/