خلق و خوی نوزاد شخصیت ۲۰ سال بعدش را نشان می‌دهد
به عنوان مثال محققان مدعی شدند که جلوگیری از بروز احساسات در نوزادی پیش‌بینی کننده شخصیتی کم حرف و درونگرا در سن ۲۶ سالگی است.
همچنین افرادی که در نوجوانی و دوران بلوغ ریسک پذیر نیستند و حساسیت به خطا دارند، یافته‌ها حاکی از خطر بیشتر برای ابتلا به اختلالات درونی مانند اضطراب و افسردگی در بزرگسالی آنها است.
این تحقیق که توسط مؤسسه ملی بهداشت آمریکا تأمین شده و در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است، شواهد محکمی در مورد تأثیر مزاج نوزادان در بزرگسالی آنها ارائه می‌دهد.
"دنیل پاین" نویسنده این مطالعه و رئیس بخش علوم اعصاب و روان موسسه ملی بهداشت آمریکا می‌گوید: در حالی که بسیاری از مطالعات، رفتارهای اولیه کودک را با خطرات ابتلا به اختلالات روانشناختی مرتبط می‌دانند، یافته‌های مطالعه ما بی‌نظیر است، چرا که مطالعه ما، مزاج نوزاد را ارزیابی کرده و آن را با پیامدهای رخ داده در بیش از ۲۰ سال بعد از طریق تفاوت‌های فردی در فرآیندهای عصبی پیوند داده است.
مزاج در روانشناسی اصطلاحا به حالات شخصیتی انسان به مانند درونگرایی و برونگرایی گفته می‌شود. از نظر تاریخی، مزاج در طب سنتی بخشی از خلط‌های چهارگانه تلقی می‌شده است. مزاج یا خلق عبارت است از مجموعه تمایلات و ویژگی‌های ذاتی که اساس رفتار شخص را تعیین می‌کند.
الکساندر توماس و همکارانش در پژوهشی که به روی ۱۴۰ نوزاد انجام دادند متوجه شدند که آنها به سه گروه دشوار مزاج، کند مزاج و آسان مزاج تقسیم می‌شوند. شواهدی وجود دارد که مزاج تا حدودی تحت تأثیر وراثت است، شواهد قوی دیگری نیز بر وجود تعامل میان ژن‌ها و محیط در ایجاد مزاج کودک اشاره دارد، به این شکل که تفاوت میان مزاج در دوقلوهایی که با هم بزرگ شده بودند، از تفاوت مزاج میان دوقلوهای دو تخمکی که در نوزادی جدا افتاده بودند کمتر بوده است.
مزاج همچنین به تفاوت‌های فردی مبتنی بر بیولوژیک در نحوه واکنش عاطفی و رفتاری مردم به جهان اشاره دارد. در دوران نوزادی، مزاج به عنوان پایه شخصیت بعدی عمل می‌کند. یک نوع خاص از مزاج، به نام مهار رفتاری(BI)، با احتیاط، ترس و اجتناب از تعامل با افراد ناآشنا، اشیاء و موقعیت‌ها مشخص می‌شود. "BI" در کودکان نوپا نسبتاً پایدار است و کودکان مبتلا به BI در مقایسه با کودکان بدون BI در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دوری از اجتماع و اختلالات اضطرابی هستند.
اگرچه این یافته‌ها به پیامدهای طولانی مدت مزاج کودک می‌پردازد، تاکنون فقط دو مطالعه روی کودکان از اوایل کودکی تا بزرگسالی انجام شده بود. مطالعه حاضر که توسط محققان دانشگاه مریلند، کالج پارک، دانشگاه کاتولیک آمریکا واشنگتن دی سی و موسسه ملی سلامت روان انجام شده است، روی کودکان چهار ماهه تمرکز کرده و BI آنها را در ۱۴ ماهگی مشخص می‌کند که تقریباً دو سال زودتر از مطالعات قبلی است.
علاوه بر این، بر خلاف دو مطالعه قبلی، محققان از یک اندازه گیری عصبی بهره بردند تا سعی کنند تفاوت‌های فردی در خطر ابتلا به اختلالات روانشناسی بعدی را شناسایی کنند.
محققان BI نوزادان را در ۱۴ ماهگی ارزیابی کردند. در سن ۱۵ سالگی، این کودکان برای ارائه داده‌های نوروفیزیولوژیکی به آزمایشگاه بازگردانده شدند. این اندازه گیری‌های نوروفیزیولوژیکی برای ارزیابی افت سیگنال الکتریکی ضبط شده از مغز انجام شد که به دنبال پاسخ‌های نادرست در کارهای کامپیوتری رخ می‌دهد.
افت سیگنال نشانگر میزان حساسیت افراد به خطاها است. یک سیگنال منفی بزرگتر با شرایط درونی مانند اضطراب و افت کمتر با شرایط بیرونی مانند تکانشگری همراه بوده است.
سپس این کودکان در سن ۲۶ سالگی برای ارزیابی روانشناختی، شخصیت، عملکرد اجتماعی و نتایج تحصیلات و اشتغال برگشتند.
"ناتان فاکس" نویسنده این مطالعه گفت: شگفت آور است که ما طی تمام این سال‌ها توانسته‌ایم با این گروه از افراد ارتباط برقرار کنیم. ابتدا والدین آنها و حالا خود آنها همچنان علاقه مند به مشارکت در این مطالعه هستند و به همکاری خود با ما ادامه می‌دهند.
محققان دریافتند که BI در ۱۴ ماهگی، می‌تواند شخصیت درونگرا، روابط عاشقانه و عملکرد اجتماعی با دوستان و خانواده را در سن ۲۶ سالگی پیش‌بینی کند. BI در ۱۴ ماهگی همچنین سطح بالاتری از درونگرایی را در بزرگسالی پیش‌بینی می‌کند، اما تنها برای کسانی که افت سیگنال بیشتری در سن ۱۵ سالگی به نمایش می‌گذارند.
ضمن اینکه شاخص BI با برونگرایی یا با نتایج تحصیل و اشتغال مربوط نبود.
این مطالعه ماهیت پایدار مزاج را در نوزادی و نتایج آن در بزرگسالی برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که نشانگرهای عصبی و روانی مانند افت سیگنال مغز ممکن است در شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات روانشناسی در بزرگسالی هستند، کمک کند.
دکتر "فاکس" گفت: ما زیست شناسی مهار رفتاری را با گذشت زمان مطالعه کرده‌ایم و واضح است که این امر تأثیر عمیقی بر روی نتیجه رشد می‌گذارد.
اگرچه این مطالعه تکرار و گسترش یافته تحقیقات گذشته در این زمینه است، اما مطالعات بعدی با نمونه‌های بزرگتر و متنوع‌تر برای درک بیشتر این یافته‌ها لازم است.
این مطالعه در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
منبع:ایسنا
انتهای پیام
