بازگرداندن غیر انسانی قایق های پناهندگان روهینگیایی به دریا/ صدها مسلمان در معرض گرسنگی و فقدان مراقبت های بهداشتی

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) هشدار داد که مردم روهینگیا هفته ها بدون غذا و آب کافی در دریا بوده اند.

"عبدالمؤمن" وزیر خارجه در 23 آوریل سال 2020 با بیان اینکه کشور باید از ورود بیشتر مردم روهینگیا امتناع ورزد گفت: "من مخالف ورود این مردم به کشور هستم، زیرا همیشه از بنگلادش خواسته می شود تا مسئولیت سایر کشورها را به عهده بگیرد."

وی اظهار داشت: "بنگلادش میزبان حدود 1 میلیون پناهنده روهینگیایی است که از وحشیگری های ارتش و یهودی های میانمار گریخته اند."

عبدالمؤمن با بیان اینکه اپیدمی کووید19 منجر به بازگشت شمار زیادی از بنگلادشی ها به کشور شده افزود: "ما هیچ جایی برای پناه دادن به افراد بیگانه یا پناهندگان نداریم."

"برَد آدامز" مدیر دیده بان حقوق بشر در بخش آسیا گفت: "بنگلادش به خاطر جنایت های وحشیانه ارتش میانمار بار سنگینی را بر دوش داشته است، اما این بهانه ای برای سوق دادن پناهندگان به سوی مرگ نیست."

وی افزود: "بنگلادش باید همچنان به افراد در معرض خطر بزرگ کمک کند و حسن نیت بین المللی که طی سال های اخیر به دلیل کمک به روهینگیا بدست آورده را حفظ کند."

دیده بان حقوق بشر گفت:‌ "بازگرداندن و اعمال فشارهای غیر انسانی به قایق ها توسط کشورهای منطقه، جان پناهندگان و پناهجویان را به خطر می اندازد. اخیرا مالزی بیش از 1 قایق را با صدها پناهجوی روهینگیایی به دریا بازگرداند و تایلند اعلام کرده که از ورود قایق های مردم روهینگیا ممانعت به عمل می آورد."

مقامات گارد ساحلی بنگلادش در 15 آوریل، یک قایق پناهجویان روهینگیایی که 2 ماه پیش توسط مالزی رانده شده بود را نجات دادند. حدود 390 روهینگیایی گرسنه که اغلب آنها زیر 20 سال سن داشتند به ساحل آورده شدند. بر اساس گزارش ها 100 نفر از آنها قبل از نجات در قایق جان خود را از دست داده بودند.

برخی از روهینگیایی هایی که در قایق به دام افتاده اند همان کسانی بودند که طی 4 ماه گذشته به هدف رسیدن به مالزی از اردوگاه های بنگلادش فرار کرده بودند. دیده بان حقوق بشر با 10 خانواده مصاحبه کرد و دریافت که برخی از آن افراد هنوز بازنگشته اند و ممکن است طعمه قاچاقچیان شده باشند. قاچاقچیان در ازای بازگرداندن افراد از خانواده ها طلب پول می کنند، اما اکثر مواقع خبری از گروگان ها نمی شود.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در 23 آوریل از این فشارها ابراز نگرانی کرد و خواستار هماهنگی بیشتر و تقسیم مسئولیت بین کشورها در قبال پناهندگان و پناهجویان در خلیج بنگال و دریای آندامان شد.

این سازمان افزود که ما به طور فزاینده ای نگران تخلیه نکردن کشتی ها و در معرض خطر قرار دادن جان مردان، زنان و کودکان هستیم. جستجو و نجات همراه با پیاده سازی سریع افراد از قایق ها از اقدامات نجات بخش زندگی هستند.

به گفته دیده بان حقوق بشر، علاوه بر بنگلادش کشورهایی چون؛ مالزی، اندونزی و تایلند باید در قبال قاچاق انسان و جرائم فرا ملی احساس مسئولیت کرده و پناهندگان را به جاهایی که مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار داده می شوند و جان آنها در معرض خطر قرار می گیرد، بازنگردانند.

طبق قوانین بین الملل، اقدامات بهداشتی عمومی صورت گرفته در پاسخ به همه گیری کووید19 باید متناسب، غیر تبعیض آمیز و بر پایه شواهد علمی موجود باشد.

دولت میانمار مسئول ایجاد بحران برای پناهندگان روهنیگیا است. در حال حاضر حدود 900،000 روهینگیایی که از جنایات ارتش میانمار علیه بشریت و نسل کشی گریخته اند در اردوگاه های پر ازدحام بنگلادش زندگی می کنند. 600،000 روهینگیایی که در ایالت راخین میانمار باقی مانده اند مورد آزار و اذیت و خشونت دولت قرار گرفته و بدون هیچگونه آزادی در اردوگاه ها و روستاها محاصره شده و از دسترسی به غذا، مراقبت های بهداشتی، آموزش و معیشت محروم مانده اند.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/