تکنولوژی؛ بازی را از حلقه زندگی کودکان حذف کرد/ لزوم استفاده والدین از قصه گویی برای رشد مهارت های اجتماعی کودکان

به گزارش گروه استانی "تیتریک"؛ کارشناس امور تربیتی در گفتگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: بازی عمده ترین شکل فعالیت کودک و مناسب ترین آن برای بروز رشد استعداد ایجادگری و خلاقیت او به شمار می رود. بازی درکودک تحول به وجود می آورد. بازی نقش مهمی در پرورش، رشد و خلاقیت کودک دارد .

مریم جهانمنش ادامه داد: دوران پیش دبستانی از دوران کودکی بسیار حساس است زیرا به معتای رسیدن انسان ها از دامن خانواده و از دوران کودکی آغاز می شود پس باید به شکل بخشیدن کودکان در این دوران توجه ویژه ای کرد.

وی افزود: دین اسلام و روانشناسی نوین اهمیت فوق العاده ای به دوران کودکی و طفولیت داده اند آن ها دوران کودکی را زیربنای شکل گیری شخصیت و رشد انسان در ابعاد مختلف می دانند، در احادیث اسلامی وارد شده که یادگیری در دوران کودکی همانند ایجاد نقش بر روی سنگ است که دوام زیادی دارد و از بین نمی رود بر این اساس بر پدران و مادران دلسوز واجب است که به این دوران زندگی فرزند خویش بسیار بهاء دهند و به کودکان کمک کنند تا بهترین استفاده را از ایام عمر خود ببرند.

این کارشناس تصریح کرد: قصه گویی یکی از ابزارهای مهم تربیت محسوب می شود زیرا نه تنها می تواند انسان را با میراث های فرهنگی و آداب جامعه خود و جهان آشنا سازد و قدرت تفکر را پرورش دهد بلکه می تواند زمینه خودسازی و جامعه سازی را در او برانگیزد چرا که قصه گویی و قصه خوانی هر خواننده ای را به وجد وا می دارد و قرآن کریم نیز بر آن تاکید فراوان دارد.

جهانمنش گفت: بازی از نظر روانشناسان مهم ترین فعالیت دوران کودکی است و به وسیله آن می توان کودک را از نظر جسمی، روحی و اجتماعی به رشد فوق العاده ای رساند، در واقع بازی در حکم آیینه ای است که روحیات، استعدادها و زمینه های روانی کودک را نشان می دهد؛ بنابراین باید ذهن پدران و مادران را در خصوص بازی عوض کرد تا آن ها به این فعالیت کودک خود بهاء دهند و برای آن برنامه ریزی کنند.

وی ادامه داد: بازی یک امر طبیعی است و همانند نفس کشیدن برای کودک ضرورت دارد. در سال های پیش از دبستان، بزرگ ترین سرگرمی و مشغله کودک بازی است و بعد از آن، اندک اندک از میزان آن کاسته شده و کارهای اساسی تر جای آن را می گیرد.کودک برای بازی کردن دلیلی ندارد، اما به هر حال نمی تواند بازی نکند.

این کارشناس افزود: بازی حلقه طلایی و مهم تربیت در سال های پیش از دبستان است که در عصر دیجیتال نیز این بازی برای کودکان نیز دسترنج تغییر و تحول شده است فناوری و رسانه بازی کودکان را تحت شعاع قرار داده اند.

جهانمنش تاکید کرد: بازی کودکان در عصر دیجیتال به دیدن تلویزیون، بازی های رایانه ای و موبایلی و ... تبدیلی شده است بازی هایی که ذهن کودک را محدود و خلاقیت و تخیل را از آنها می گیرد و ضمن این که هیچ تحرکی نیز در این بازی ها وجود ندارد و کودک جایگاهی برای تخلیه انرژی خود ندارد.

وی گفت: بسیاری از فوت و فن های زندگی را بزرگترها در بازی های دوران کودکی شان یاد گرفته اند که اکنون این بازی ها برای کودکان بیگانه است مثلا مهارت کار گروهی را با بازی هایی مثل وسطی، خاله بازی، قایم باشک و ... یاد گرفتیم اما امروز بچه های ما حتی نمی دانند که این بازی ها چیست و چگونه باید آنها را بازی کرد ولی اگر یک تلفن همراه به کودک خود بدهید شاید بهتر از شما از آن استفاده کند.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: کودک منیع حرکت و انرژی است و بایستی این منبع انرژی، به نحو مفیدی صرف شود. تشویق کودک به این که گوشه ای ساکت و آرام بنشیند و یا در موقع بازی، البسه خود را تمیز نگه دارد، عملی است خلاف طبیعت، چرا که بازی، یک نیاز طبیعی و ضروری برای کودکان به شمار می رود.

جهانمنش افزود: ترویج چنین افکاری در بین اولیا، سبب فقر حرکتی در کودک می شود و نتیجه آن کاهش رشد کودک از لحاظ جسمی، حرکتی، اجتماعی، عاطفی، فکری و غیره است.

وی تصریح کرد: هرجا کلامی از ورزش برای کودکان به میان می آید، با کلمه بازی همراه است.چون بازی اهمیت کمتری از ورزش برای کودکان نداشته و غریزه و طبیعت آن هاست.یک کودک سالم را بدون حرکت و سرگرمی نمی توان یافت زیرا اعضای بدن و فکر کودک عطش حرکت و فکر کردن دارند و به دنبال چیزهای نو و تازه می گردند.بخش عمده ای از زندگی کودک در بازی و فعالیت های اکتشافی در مورد دنیای پیرامونش است.بازی، دنیای کودک و مرکز توجه اوست و بخش عمده ای از ساعات زندگی روزانه اش را فراگرفته است.

این کارشناس گفت: ابوعلی سینا در این خصوص می گوید" کودکان بدون بازی افسرده می شوند و این افسردگی باعث می شود رغبت های آنان ناپدید شود و گرفتار ناهنجاری های روانی شوند"، تحقیقات نشان می دهد که بازی و فعالیت علاوه بر ساختارهای جسمی، نقش بزرگی هم در ساخت شخصیت دارد و کسانی که در کودکی به علل گوناگون به اندازه کافی بازی نکرده اند، در سنین جوانی و بزرگ سالی علاوه بر ضعف های جسمانی، ضعف های شخصیتی نیز مثل گوشه گیری، عدم توانایی کسب موفقیت در اجتماعات و حالت سرپیچی از قوانین جامعه را دارند.

جهانمنش در خاتمه خاطر نشان کرد: بازی نیز با توجه به این که از نیازهای مهم و اساسی هر کودک است علاوه بر سرگرم کردن او بر روی حواس، تخیل و شخصیت او نیز تاثیرگذار است. همچنین بازی های گروهی سبب می شود کودک زندگی اجتماعی را یاد بگیرد و ارتباط با محیط اطراف را به صورت عملی تمرین کند؛ پس می توان نتیجه گرفت فراهم کردن محیط متناسب برای بازی کودکان و همراهی با آنان، در زندگی اجتماعی و روانی و در رشد فکری و تربیت کودکان بسیار موثر است.

الهه ملاحسینی-تیتریک

انتهای پیام/