دوست ندارم داور بازی فینال باشم

ناظمی در جام باشگاه‌های جهان، المپیک جوانان، مقدماتی جام‌جهانی در منطقه آسیا و ... برای فوتسال مردان داوری کرده اما جام‌جهانی برای او متفاوت از همه است.

با این حال، دلش نمی‌خواهد داور فینال این جام باشد: «دوست دارم تیم ایران در فینال جام باشد.»

آرزویی بالاتر از داوری در جام‌جهانی هم دارید؟

نه. این نهایت آرزویی بود که در داوری داشتم. قضاوت در جام‌جهانی اتفاقی است که هر کسی نمی‌تواند تجربه‌اش کند. هر بار که من در مسابقه مهمی داوری کرده‌ام، گفته‌ام و این بار هم می‌گویم این ثمره تلاش همه داورانی است که در ایران کار می‌کنند.

نخستین‌بار است که داور زن ایرانی به این مسابقات دعوت می‌شود. داوران کشورهای دیگر تجربه داوری در جام‌جهانی را دارند؟

نه. برای نخستین‌بار است که داوران زن به جام‌جهانی دعوت شده‌اند. اروپایی‌ها هم با اینکه در لیگ مردان و دیگر مسابقات تجربه قضاوت دارند و داوری مسابقات مردان برایشان عادی است، برای نخستین‌بار بهشان فرصت داده شده است تا در جام‌جهانی داوری کنند. لیست را نگاه کردم، همه داوران را نمی‌شناسم و اسم بعضی از آنها هم مشخص نمی‌کند که مرد هستند یا زن، ولی از بین داورانی که می‌شناسم، داور ایتالیایی و یک داور روسی در لیتوانی هستند. به‌احتمال خیلی زیاد از منطقه آمریکا هم داور زن داریم.

غیر از شما، زری فتحی هم نامزد داوری این مسابقات بود که انتخاب نشد.

۴ داور ایرانی نامزد بودند. این خودش اتفاق مهمی است. ما تنها کشوری هستیم که ۴ داور در این سطح داریم. این قدرت و توان داوران ما را نشان می‌دهد.

اما همیشه در لیگ‌های ایران انتقاد از داوری زیاد است.

داور و داوری با اعتراض گره خورده است. کم پیش می‌آید در یک بازی ۲ تیم از داوری راضی باشند. قبول دارم همیشه اشتباه هست ولی تعداد داوران فوتبال و فوتسال ما و توانایی‌هایشان بی‌نظیر است. من خودم را نماینده این داوران می‌دانم. مثل گلاره ناظمی و بهتر از او خیلی در ایران هستند که خیلی بیشتر هم زحمت کشیده‌اند ولی دیده نشده‌اند.

اگر محدودیت حضور مردان در فوتبال و فوتسال زنان نبود، شاید این موفقیت به‌دست نمی‌آمد.

قبول دارم. خیلی از جاها زنان توانمند ما کنار گذاشته شده‌اند. این محدودیت باعث شکوفایی شد.

در بالاترین سطح فوتسال جهان به شما داوری داده‌اند. حسرت نمی‌خورید که چرا در ایران امکان داوری مسابقات مردان برایتان وجود ندارد یا اینکه چرا وقتی در سطح جهانی داوری می‌کنید، خیلی دیده نمی‌شوید؟

از سال ‌۱۳۸۰ تا به امروز داوری کرده‌ام. مسیر طولانی بود و به لطف رسانه‌ها دیده شده‌ام. اینطور نیست که بگویم حتما باید برای مردان قضاوت کنی تا دیده شوی. هر کسی، هر جایی بهترین عملکرد خودش را به نمایش بگذارد، دیده می‌شود. بی‌انصافی است اگر بگویم حمایت نیست. من برای داوری در مسابقاتی که قبل از این دعوت شده‌ام، هیچ‌وقت مشکلی نداشته‌ام. هیچ‌کس به من نگفت نمی‌توانی بروی. فدراسیون و بقیه همیشه حمایت کرده‌اند. تیم ما در جام‌جهانی هست، خبرنگاران هم در مسابقات حضور دارند. آنها هم مثل همیشه از من حمایت می‌کنند.

در این چند روز حتما خیلی پیام تبریک داشته‌اید. کدام پیام بیشتر به دلتان نشست؟

از قشرهای مختلفی پیام داشتم حتی از کسانی که هیچ ارتباطی با فوتسال و داوری ندارند. از اینکه می‌بینم مردم ما از موفقیت‌های همدیگر خوشحال می‌شوند، خیلی خوشحالم. بهترین پیام از دوستی رسید که او را نمی‌شناسم؛ به نام من درختی را کاشته است. دوستانی هم بودند که شیرینی و کیک پختند و اسم من را رویش نوشتند. همه این پیام‌ها برایم هیجان‌انگیز بود.

دوست دارید بازی کدام تیم در جام‌جهانی را سوت بزنید؟

در جام باشگاه‌های جهان دوست داشتم بازی بارسلونا را سوت بزنم که زدم. اینجا هم خیلی تیم‌ها برایم فرقی نمی‌کند ولی دوست دارم بازی برزیل را داوری کنم فقط به‌خاطر فالکائو.

و فینال؟

نه، دلم نمی‌خواهد داوری فینال به من برسد. فینال تنها بازی‌ای است که اصلا نمی‌خواهم بهش فکر کنم. دوست دارم تیم ایران به فینال برسد.

انتهای پیام/ س