اینستاگرام دشمن سرسخت حجاب است/ بی حجابی، یک ابزار سیاسی برای براندازی یا فشار بر نظام
به گزارش گروه استانی "تیتریک"؛ محمد محمدی فعال رسانه ای طی یادداشتی اختصاصی برای "تیتریک" نوشت: در روزهایی که به نام «عفاف و حجاب» نامگذاری شده و ۸۶ سال پس از کشف حجاب رضاخانی، «حجاب» در کشور ما همچنان با چالش‌های زیادی روبه‌روست، چالش‌هایی که بعضا در سال‌های گذشته تا این حد عمیق و گسترده نبوده است.
نخستین چالش حجاب، بمب باران و حجم زیاد محتواهای ضدحجاب و تخریب وجهه سیاسی، اجتماعی، فقهی، و کارکرد حجاب؛ توسط ضدانقلاب داخلی و خارجی است.
برای این گروه، بی‌حجابی، یک ابزار سیاسی برای براندازی یا فشار بر نظام است.
نمونه آن هم جریان مخالفت با «حجاب اجباری» بود، این کلیدواژه توانست حتی در میان قشر نخبه و مذهبی کشور طرفدارانی پیدا کند، و صاحبان ژست‌های روشنفکری را به خود جلب نماید.
اگر چه این چالش از ابتدای انقلاب مطرح بوده است، و با فراز و نشیب‌های فرهنگی و سیاسی کشور، میزان استقبال از آن کم و زیاد شده است، اما نخست به دلیل وجود پاسخ فقهی متقن برای آن، و ثانیا به دلیل وجهه سیاسی و حمایت چهره‌های بدنام از آن، لااقل به لحاظ عملی نتوانسته به نمودهای گسترده منجر شود.
چالش دوم، از جنس فرهنگی، و نوعی اباحه‌گری و ولنگاری است.
این نوع مقابله با حجاب، بدون رنگ و لعاب سیاسی، و در پوشش هنجارها و استانداردهای تعریف شده در قالب فضای مجازی، به خورد جامعه داده شده است.
وقتی در یک فضا، استانداردها و عرف‌هایی غالب باشد، دیگر نسبت به آن رفتارها حساسیتی وجود نخواهد داشت.
در این میان، اینستاگرام با تکثیر پرحجم تصاویر غیراخلاقی، و بی‌حجابی، عملا عرفی را بر فضای این پلتفرم حاکم کرده، که هرگونه رفتار مشابه در این بستر، به نوعی عادی و قابل پذیرش، و رفتارهای بر مبنای حیا، ناهنجار تلقی می‌شود.
خصوصا در مورد نوجوانان و جوانان، که در فضای حقیقی، و خانوادگی تقریبا چیزی درباره حجاب و حیا نشنیده و ندیده‌اند، و توسط جامعه و خانواده به دست فضای مجازی و عرف‌های حاکم بر آن سپرده شده‌اند، تا خود ایشان بر اساس این داده‌ها در مورد کیفیت و کمیت پوشش خود تصمیم بگیرند.
نوع نگاه غلط جامعه به مسئله حریم شخصی در فضای مجازی، و سواد مجازی ضعیف نیز به پیشبرد این پروژه و گسترش این چالش در سطح جامعه کمک کرده است.
به طور خلاصه، چالش دوم حجاب و عفاف، وجود معارضی سرسخت به نام اینستاگرام است که اولا به طور کاملا واضح، هدفمند، تخصصی، و بدون رودربایستی، عفاف و حجاب در جامعه را نشانه گرفته است، ثانیا ضریب نفوذ و گسترش بسیار زیادی در کشور ما دارد و اکثر قریب به اتفاق جوانان و نوجوانان(یعنی قشر اصلی هدف بی‌حجابی) در آن فعال هستند، و ثالثا توسط اقشار مذهبی به طور کامل محافظت می‌شود و هرگونه تعرض به آن با برخورد ایشان مواجه خواهد شد.
چالش سوم حجاب، نادیده گرفتن مبانی اخلاقی و رفتاری حجاب، و نگاه کردن به آن به عنوان یک پوشش صرف است.
مبنای حجاب را بیش از هر چیز، باید در کلمه حیا جستجو کرد که یک کلیدواژه و مفهوم پرتکرار در متون دینی است و متأسفانه در سال‌های گذشته هر بار که از حیا صحبت شده، معنای آن به حجاب (به معنی پوشش) فرو کاسته شده است.حجاب را باید در یک منظومه به محوریت حیا، و در کنار مجموعه‌ای از هنجارهای رفتاری دید.
چالش چهارم، مختص به عملکرد خود جامعه مذهبی و باحجاب است و به نوع نگاه آنها به کیفیت حجاب برمی‌گردد.
متأسفانه در سال‌های اخیر، با ترویج نگاه روشنفکری به مقوله حجاب، و تحت عناوینی چون ضرورت شیک‌پوشی و جذاب بودن مذهبی‌ها، نوعی از حجاب در جامعه مذهبی رایج شده که عملا در تضاد با کارکرد و مفهوم حجاب است.
یکی از مهم‌ترین کارکردهای حجاب، استتار از توجه نامحرمان و جلوگیری از جلب نگاه‌های آلوده است و این در حالی است که حجاب‌های رنگارنگ، رنگ‌های شاد و بعضاً جیغ!، و «ست کردن!»هایی که امروز در پوشش جامعه مذهبی رایج شده، دقیقا باعث جلب نگاه نامحرمان و بلکه قرار گرفتن در کانون توجهات است.
شاید بتوان مواجهه با این چالش را از یک منظر دشوارتر از سایر چالش‌ها دانست، زیرا که به دست خود قشر باحجاب انجام، و به تحریف مفهوم و کارکرد حجاب منجر می‌شود.
الهه ملاحسینی – تیتریک
انتهای پیام/
