فرزندان را با ترس‌های ذهنی بزرگ نکنیم/ ترس، زندگی آینده فرزندان را درگیر می کند

به گزارش گروه سبک زندگی "تیتریک"؛ کارشناس خانواده در گفتگو با "تیتریک" گفت: ترس هایِ دست و پاگیری که از کودکی در درون ما ریخته اند را نباید بر روی روان فرزندان مان خالی کنیم. ترس‌ از جن، چشم خوردن، موجوداتی که دیده نمی شوند، انرژی های مثبت و منفی،  سنگینی، طلسم، بخت و ...

پونه مقیمی ادامه داد: از خودمان بپرسیم نگران بودن ما چه اتفاقی را در ذهن بچه به وجود می آورد؟ در او چه نا امنی ای بیدار می شود؟ اینکه فکر کند مادرم مرا با اسپند از شر یک چیز نامرئی که از سمت آدم ها به سمت من ممکن است حمله کند محافظت می کند. فکر کنید با خودتان؛ آیا این ترساندنِ ذهنی کودک تان نیست؟

وی افزود: مثلا به صورت ذهنی درگیر باشد که الان چشم خورده‌ام یا شاید طلسم شده‌ام و باید دعا بگیرم یا مثلا نکند جنی در من حلول کرده که من این رفتارهای مشکل‌دار را انجام می دهم؟

این کارشناس تصریح کرد: نتیجه‌ ترس ذهنی این می شود که فرزندتان در بزرگسالی به جای متمرکز شدن بر زندگی‌اش و جستجو کردنِ دلایل مشکلات در خودش در یک دنیای ذهنی، به دنبالِ رفع مشکل است!

مقیمی گفت: به جای ترسیدن‌های واقعی مانند ترسیدن از اینکه چقدر در هر رابطه تمایل دارد، مورد سوء استفاده قرار گیرد؛ و یا ترسیدن از اینکه چرا وقتی می خواهد در جمع صحبت کند تمام بدنش قفل می شود؛ و یا ترسیدن از اینکه نمی تواند مرز سالمی در روابطش داشته باشد؛ و یا ترسیدن از اینکه نمی تواند کتابی را بخواند و یا تمام کند چون نمی تواند متمرکز باقی‌ بماند و یا ترسیدن از اینکه تمام روز می تواند در اتاقش باقی بماند و فقط فیلم نگاه کند و یا تلفن صحبت کند، می ترسد که نکند کسی طلسمش کرده که نمی تواند تنبلی‌اش و یا شکست‌هایش را جمع و جور کند!

وی ادامه داد: ترس ذهنی با ترس واقعی فرق دارد؛ ترس ذهنی یعنی اعتقاد به وجود نیرویی بزرگتر و منفی در بیرون از ما که می تواند ما را درمانده و فلج کند و ترس واقعی یعنی محرکی در دنیای بیرون وجود دارد و در نتیجه آن شواهد، رفتار مشخصی دیده می شوند.

این کارشناس افزود: مثلا شما متوجه می شوید که در بیشتر مواقع در رویا به سر می برید و این رویا پردازی شما را از دفاع کردن، پایان نامه‌تان دور می کند یا مثلا در شما توانایی تخریب بالایی وجود دارد و تمام روابط تان با دلخوری از شما و رفتارهای تان تمام می شود. آیا این نشانه‌های واضح، ترسناک نیستند؟ نشانه‌هایی که به واقع در جلوی چشم‌‌های تان وجود دارد و ریشه‌اش در درون شماست.

مقیمی بیان کرد: اگر بدانید که این مشکلات به وسیله‌ "آدمهای" قبلی زندگی تان به وجود آمده، به وسیله‌ "خودتان" ادامه دار شده است پس نتیجه می گیرید که به وسیله "آدمهایی" دیگر می توانید با کمک خودتان این مشکلات را ترمیم کنید (به وسیله‌ دارودرمانی و یا یک رابطه‌ صمیمانه‌ حرفه‌ای که بتواند دنیای روان شما را ترمیم کند).

وی گفت: اگر فکر کنید مشکلات به واسطه جن‌ها و طلسم‌ها و دعا گرفتن ها به وجود آمده روزی هم نتیجه خواهید گرفت با کمک از آنها و یا فالگیر‌ها و یا دعاگیر‌ها باید ترمیم شوند!

این کارشناس تصریح کرد: پدر و مادرهایی که نمی توانند ببینند نقش بیمارهای روانی خودشان بر فرزندان شان چطور می تواند فرزندان شان را مضطرب، درمانده و یا با خلقی نوسانی به بار آورد و به فرزندان شان آموزش می دهند که مشکلاتی که ما و شما در زندگی داریم فراتر از کنترل ماست.

مقیمی ادامه داد: این والدین همان‌هایی هستند که خودشان در درماندگیِ عمیقی نسبت به مشکلات زندگی خودشان گیر کرده‌اند. فرزندان هم بزرگ می شوند و نمی توانند دلیل این مشکلات را در خودشان جستجو کنند و دوباره همین سیکل را به ذهن فرزندان شان وارد می کنند.

وی در خاتمه خاطرنشان کرد: حتی اگر به عنوان پدر و مادر اعتقاداتی این ‌چنینی دارید، این اعتقادات را در ذهن خودتان نگه دارید و تا قبل از بیست سالگی فرزندتان به او منتقل نکنید. اجازه دهید فرزندتان با علم و آگاهی از توانمندی‌های مشخص یک انسان،  بزرگ شود.

الهه ملاحسینی – تیتریک

انتهای پیام/