خاتمی به دنبال مصادره رأی دکتر روحانی
اما به نظر می رسد رأی به دکتر روحانی، نه رأی به اصولگرایی بود و نه رأی به اصلاح طلبی. رأی واقعی اصلاح طلبان و گفتمان اصلاح طلبی، چیزی حدود 7 درصد بود یعنی همان رأیی که قرار بود در سبد رأی آقای دکتر عارف ریخته شود.
گروه داخلی «تیتریک» ؛حتما این ضرب المثل را شنیده اید که «رو که نیست سنگ پای قزوین است»، حالا حکایت سران فتنه است که بعد از انتخابات 92 به جای عذرخواهی از مردم به دلیل ظلم هایی که کردند، به دنبال مصادره به مطلوب کردن نتایج این انتخابات هستند!
از نخستین روزهای پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، دعوایی رسانه ای بین اصوگرایان و اصلاح طلبان به وجود آمد که هر یک از گروه ها، رأی مردم به روحانی را رأی به گفتمان خود معنا کردند.
اصولگراها به دلیل آنکه سابقه اصولگرایی و تعلق فکری و عملی روحانی به جناح راست از ابتدای انقلاب در او وجود داشت، وی را اصولگرا معرفی کردند تا جایی که حتی برخی از اعضاء جبهه پایداری نیز گفتند اگر روحانی مواضع خود را از ابتدا اعلام می کرد ما هم به او رأی می دادیم!
از سویی دیگر، اصلاح طلبان نیز به دلیل آنکه آقای روحانی در سخنان خود از سیدمحمد خاتمی یاد کرد و در ادامه رقابت های انتخاباتی نیز دکتر عارف به نفع روحانی کناره گیری کرد، پیروزی وی را پیروزی گفتمان اصلاح طلبی معنا کردند.
اصلاح طلبان آنقدر سرخوش از این پیروزی بودند که بعد از انتخابات ادعا کردند که ما در همه انتخابات، اکثریت بودیم منتها حکومت به ما اجازه ورود در انتخابات را نمی داد! گویا تجربه شکست در انتخابات شورای شهر، مجلس هفتم و هشتم و نهم، و ریاست جمهوری نهم و دهم را فراموش کرده بودند!
در همین حال، سیدمحمد خاتمی که یکی از سران اصلی فتنه 88 بود و اقدامات او موجب به وجود آمدن آن حوادث شد نیز به دنبال مصادره رأی روحانی به نفع خود و اصلاح طلبان است. وی چند روز پیش در این باره چنین گفت:
«ضمن تایید شخصیت انقلابی، فکری، بینش روشن و سابقه مدیریتی جناب آقای روحانی که انسان شایسته‌ای است بنده به صراحت می‌گویم مردم به شعارها رای دادند. آقای روحانی مورد انتخاب مردم بود، مردم نگاه کردند به شخصیت و شعارهای ایشان و به او رای دادند رای بالای مردم را در رقابت فشرده و امکانات بسیار کمتر این طرف و فراوان‌تر آن طرف دیدیم رای به اقای روحانی یعنی اینکه آقای روحانی منتخب ملت است ما هم به خاطر این شعارها به ایشان رای دادیم و من گفتم بالاخره امر دائر بود بین اینکه اصلاح طلبان و اصلاح طلبی هر دو شکست بخورد و ما ترجیح دادیم گفتمان اصلاح طلبی پیروز شود ولو اصلاح طلبان پیروز صحنه نباشند و گفتمان آقای روحانی و گفتمان آقای عارف که گفتمان اصلاح طلبی است انتخاب شد.»
او البته پا را از این هم فراتر گذاشت و مدعی شد که شعار اعتدال گرایی را ابتدا من مطرح کردم! وی می گوید: «بنده در برنامه دور دوم انتخابات(سال80) به نام گام دوم؛ یک فصل درباره اعتدال صحبت کرده‌ام. اصلاح طلبی واقعی با اعتدال عقلانی سازگار است بنابراین شعار اعتدالی که داده می شود نه تنها بیرون از حوزه اصلاح طلبی نیست، بلکه اعتدال با افراط و تفریط از هر طرف که باشد مخالف است و ما هم با آن مخالفیم و این گفتمان رای آورد. آقای روحانی هم همین گفتمان را داشت، تردید نکنید گفتمان اصلاح طلبی که اعتدال هم در آن نهفته است توسط این مردم مورد تایید قرار گرفت.»
البته مشکل در آنجا است که در ایران تعریف صحیحی از واژگان و جریان های سیاسی وجود ندارد. هنوز به طور دقیق مشخص نشده است که اصطلاحاتی چون «اصولگرایی»، «اصلاح طلبی» و «اعتدال» به چه معنا است و چه کسان و گروه هایی را باید در دایره این اصطلاحات بگنجانیم. به همین علت هر کسی هر چیزی که درباره این موضوعات تصور می کند، می گوید. واژه اعتدال و اعتدال گرایی هم از آن دست واژه هایی است که هر کسی می تواند آن را فارغ از اصلاح طلب یا اصولگرا بودن ادعا کند.
اما به نظر می رسد رأی به دکتر روحانی، نه رأی به اصولگرایی بود و نه رأی به اصلاح طلبی. رأی واقعی اصلاح طلبان و گفتمان اصلاح طلبی، چیزی حدود 7 درصد بود یعنی همان رأیی که قرار بود در سبد رأی آقای دکتر عارف ریخته شود.
این موضوع را البته دکتر روحانی بهتر از هر کسی می داند به طوری که در اولین کنفرانس خبری خود در پاسخ به خبرنگار اصلاح طلب گفت که من رئیس جمهور همه مردم هستم و به هیچ گروه و جناحی وابسته نیستم. چند روز پیش نیز ایشان مجددا صحبت از فراجناحی بودن دولت یازدهم کرد و اساسا قائل به وجود احزاب در ایران نشد.
اینها همه بدان معناست که دکتر روحانی بهتر از هر کسی می داند که اصلاح طلبان چگونه درصدد مصادره آرای او هستند آن هم با کمترین هزینه ممکن برای خود.
از نخستین روزهای پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، دعوایی رسانه ای بین اصوگرایان و اصلاح طلبان به وجود آمد که هر یک از گروه ها، رأی مردم به روحانی را رأی به گفتمان خود معنا کردند.
اصولگراها به دلیل آنکه سابقه اصولگرایی و تعلق فکری و عملی روحانی به جناح راست از ابتدای انقلاب در او وجود داشت، وی را اصولگرا معرفی کردند تا جایی که حتی برخی از اعضاء جبهه پایداری نیز گفتند اگر روحانی مواضع خود را از ابتدا اعلام می کرد ما هم به او رأی می دادیم!
از سویی دیگر، اصلاح طلبان نیز به دلیل آنکه آقای روحانی در سخنان خود از سیدمحمد خاتمی یاد کرد و در ادامه رقابت های انتخاباتی نیز دکتر عارف به نفع روحانی کناره گیری کرد، پیروزی وی را پیروزی گفتمان اصلاح طلبی معنا کردند.
اصلاح طلبان آنقدر سرخوش از این پیروزی بودند که بعد از انتخابات ادعا کردند که ما در همه انتخابات، اکثریت بودیم منتها حکومت به ما اجازه ورود در انتخابات را نمی داد! گویا تجربه شکست در انتخابات شورای شهر، مجلس هفتم و هشتم و نهم، و ریاست جمهوری نهم و دهم را فراموش کرده بودند!
در همین حال، سیدمحمد خاتمی که یکی از سران اصلی فتنه 88 بود و اقدامات او موجب به وجود آمدن آن حوادث شد نیز به دنبال مصادره رأی روحانی به نفع خود و اصلاح طلبان است. وی چند روز پیش در این باره چنین گفت:
«ضمن تایید شخصیت انقلابی، فکری، بینش روشن و سابقه مدیریتی جناب آقای روحانی که انسان شایسته‌ای است بنده به صراحت می‌گویم مردم به شعارها رای دادند. آقای روحانی مورد انتخاب مردم بود، مردم نگاه کردند به شخصیت و شعارهای ایشان و به او رای دادند رای بالای مردم را در رقابت فشرده و امکانات بسیار کمتر این طرف و فراوان‌تر آن طرف دیدیم رای به اقای روحانی یعنی اینکه آقای روحانی منتخب ملت است ما هم به خاطر این شعارها به ایشان رای دادیم و من گفتم بالاخره امر دائر بود بین اینکه اصلاح طلبان و اصلاح طلبی هر دو شکست بخورد و ما ترجیح دادیم گفتمان اصلاح طلبی پیروز شود ولو اصلاح طلبان پیروز صحنه نباشند و گفتمان آقای روحانی و گفتمان آقای عارف که گفتمان اصلاح طلبی است انتخاب شد.»
او البته پا را از این هم فراتر گذاشت و مدعی شد که شعار اعتدال گرایی را ابتدا من مطرح کردم! وی می گوید: «بنده در برنامه دور دوم انتخابات(سال80) به نام گام دوم؛ یک فصل درباره اعتدال صحبت کرده‌ام. اصلاح طلبی واقعی با اعتدال عقلانی سازگار است بنابراین شعار اعتدالی که داده می شود نه تنها بیرون از حوزه اصلاح طلبی نیست، بلکه اعتدال با افراط و تفریط از هر طرف که باشد مخالف است و ما هم با آن مخالفیم و این گفتمان رای آورد. آقای روحانی هم همین گفتمان را داشت، تردید نکنید گفتمان اصلاح طلبی که اعتدال هم در آن نهفته است توسط این مردم مورد تایید قرار گرفت.»
البته مشکل در آنجا است که در ایران تعریف صحیحی از واژگان و جریان های سیاسی وجود ندارد. هنوز به طور دقیق مشخص نشده است که اصطلاحاتی چون «اصولگرایی»، «اصلاح طلبی» و «اعتدال» به چه معنا است و چه کسان و گروه هایی را باید در دایره این اصطلاحات بگنجانیم. به همین علت هر کسی هر چیزی که درباره این موضوعات تصور می کند، می گوید. واژه اعتدال و اعتدال گرایی هم از آن دست واژه هایی است که هر کسی می تواند آن را فارغ از اصلاح طلب یا اصولگرا بودن ادعا کند.
اما به نظر می رسد رأی به دکتر روحانی، نه رأی به اصولگرایی بود و نه رأی به اصلاح طلبی. رأی واقعی اصلاح طلبان و گفتمان اصلاح طلبی، چیزی حدود 7 درصد بود یعنی همان رأیی که قرار بود در سبد رأی آقای دکتر عارف ریخته شود.
این موضوع را البته دکتر روحانی بهتر از هر کسی می داند به طوری که در اولین کنفرانس خبری خود در پاسخ به خبرنگار اصلاح طلب گفت که من رئیس جمهور همه مردم هستم و به هیچ گروه و جناحی وابسته نیستم. چند روز پیش نیز ایشان مجددا صحبت از فراجناحی بودن دولت یازدهم کرد و اساسا قائل به وجود احزاب در ایران نشد.
اینها همه بدان معناست که دکتر روحانی بهتر از هر کسی می داند که اصلاح طلبان چگونه درصدد مصادره آرای او هستند آن هم با کمترین هزینه ممکن برای خود.
منبع: بولتن نیوز
ناشناس
| 
۱۹:۵۶ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
پاسخ
نویسنده عزیز این ضرب المثل بیشتر به خود شما میخوره که اینقدر رو دارید جظور تاقبل ازانتخابات روحانی ساکت فتنه واصلاح ظلب بود حالااصولگراشدودرضمن خاتمی ملت دوستش دارن ومحبوبه /عزیز مردم اگر میخاست به اصولگرا رای بدن به ان جندتا کاندیدا که این همه خرج کردن میدادن ملت دیگه بعد احمدی نزاد گول اصولگرا نمیخورن اقای روحانی خودش میداند شما وامثال شما فقظ دست به قلم هستی /ان زمان بگدشت ان بیمانه ریخت ارسال نظر
اخبار برگزیده
