سه‌شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 30
دانشیار جغرافیای سیاسی در گفتگو با "تیتر۱" مطرح کرد؛
بحران نشست آبخوان ها، خشکسالی و تنش آبی در کمین البرز و تهران/افزایش جمعیت و ناتوانی ظرفیت های محیطی در تامین آب؛ تهدیدی که جدی است
مراد کاویانی گفت: بخش عمده ای از منابع آبی که در البرز استفاده می شود از محل آب های زیرزمینی است، آبخوان ها نشست کرده و آینده خطرناکی پیش روی استان است، تهران و قزوین هم با این وضعیت مواجه هستند.
به گزارش گروه استانی تیتریک، دانشیار جغرافیای سیاسی با اشاره به اینکه هیچکدام از حوضه های آبریز کشور ما مازاد آب ندارند، در گفتگو با خبرنگار تیتریک، گفت: انتقال بین حوضه ای آب بیش از اینکه واقعیتی جغرافیایی باشد برایند مناسبات قدرت است.
مراد کاویانی افزود: متاسفانه آبی که اساسا مازاد نیست تحت عنوان آب مازاد به دیگر بخش ها منتقل می شود، در ۱۵ سال اخیر موضوع مذکور بارها موجب اعتراضات گسترده شده است و مردم به انتقال آب رضایت نمی دهند.
وی اظهار داشت: مردم معترض هستند زیرا معمولا انتقال آب از مناطقی صورت می گیرد که معیشت مردم آنجا شدیدا وابسته به دامداری و کشاورزی است و متاثر شدن معیشت مردم، واکنش آنها را به دنبال دارد.
کاویانی تصریح کرد: در پیش گرفتن هر گونه سیاست انتقال بین حوضه ای آب قطعا به تنش خواهد انجامید، در نتیجه ناگزیریم برنامه ریزی ها را بر اساس الزامات جغرافیایی و آمایش سرزمین پیونددار با آن انجام دهیم.
وی گفت: قرار نیست تاوان توسعه برخی مناطق کشور را دیگر بخش ها بپردازند، زمانی که نیازهای مرکز کشور به آب فزاینده باشد با توجه به اینکه حجم آب منطقه مبدا هم محدود است تنش هایی را به اشکال مختلف به وجود می آورد.
کاویانی افزود: هر گونه قلمرو داری در مقیاس ملی و فروملی ناگزیر از توجه به ظرفیت ها توان های محیطی است، اگراین محدودیت ها و ظرفیت ها نادیده گرفته شوند قطعا در آینده کمبود و محدودیت منابع بسیاری از نواحی و حوضه ها را به سمت تنش خواهند برد.
وی ادامه داد: در قالب رویکرد هیدروپلیتیک و مبنا قرار دادن منفعت و امنیت کشور و مردم می تواند کشور و به تبع منابع آب را یکپارچه در نظر گرفت تا همه از منافع آن منتفع شوند. رویکرد هیدروپلیتیک همکاری محور می تواند علاوه بر کاهش هزینه ها موجب توسعه سرزمینی در ایران در قالب برنامه آمایش سرزمین شود.
کاویانی گفت: استان البرز و تهران مهاجرت پذیر بوده و جمعیت زیادی به آن مهاجرت کرده است. این بدان معناست که با نگرش به محدودیت منابع آب در هر دو استان در صورت تداوم خشکسالی شاهد بروز تنش های آبی در هر دو استان خواهیم بود.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی کرج گفت: توجه داشته باشیم که جمعیت با آب پویا، سرزنده و فعال است، نبود آب منجر به نابودی زیستگاه ها و ناامنی جوامع می شود، واقعیت این است که منایع آبی استانی مانند البرز توان این حجم از جمعیت را ندارد جمعیتی که به شدت در حال افزایش است.
کاویانی ادامه داد: با توجه به تداوم خشکسالی ها، افزایش مصرف منابع آب و مهاجرپذیری استان، در آینده ای نزدیک باید منتظر تنش آبی در استان البرز باشیم. بخش عمده ای از منابع آبی که در البرز استفاده می شود از محل آب های زیرزمینی است، آبخوان ها نشست کرده و آینده خطرناکی پیش روی استان است، تهران و قزوین هم با این وضعیت مواجه هستند.
وی گفت: استان های قوس جنوبی البرز به واسطه افزایش جمعیت و ناتوانی ظرفیت های محیطی در تامین امنیت آب ناگزیر هستند در آینده آب را از جای دیگری وارد کنند که شیرین سازی و انتقال آب خزر به این استان ها از جمله این طرح ها می تواند باشد. این طرح خود معطوف به اصلاح و بهسازی زیرساخت های سازه ای و فرهنگی است.
کاویانی ادامه داد: اگر زیرساخت ها برای مسئله مذکور فراهم نباشد انتقال آب نمی تواند کمکی به امنیت آبی استان های مذکور به ویژه البرز کند، باید مدیریت منابع آب در استان البرز اصلاح شود، حجم عظیمی از فاضلاب که از شهر خارج می شود باید تصفیه، بازچرخانی و در اختیار کشاورزان قرار گیرد.
دانشیار جغرافیای سیاسی گفت: حجم زیادی آب که در قالب شبکه آبرسانی در البرز و کرج به واسطه پوسیدگی و ترکیدگی لوله ها خارج می شوند باید همراه با فرهنگ مردم اصلاح شود، اگر این اقدامات انجام شد و آنگاه که منابع موجود نتوانستند نیازهای آبی استان را براورده کنند باید به فکر انتقال آب از دریای خزر باشیم.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی کرج در خاتمه خاطر نشان داشت: البته باید توجه داشت که به واسطه بالا بودن هزینه شیرین سازی و انتقال آب از دریای خزر، این آب برای کشاورزی مناسب نیست.
ستاره احمدی – تیتریک
ستاره احمدی – تیتریک
انتهای پیام/ س
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
