حضرت عیسی (ع) چه کسانی را زنده نمود؟
گروه دین و اندیشه «تیتریک»؛در باب افراد زنده شده توسط حضرت
عیسی (ع) در روایتی آمده است که ایشان چهار نفر را زنده فرمودند: نخستین
فرد دوست حضرت عیسی (ع) بود که «عارز» نام داشت و چون او فوت نمود عیسی (ع)
از خواهر دوستش درخواست نمود تا او را بر سر قبر عارز ببرد، و چون به نزد
قبر او رسید گفت: ای خداوندی که پروردگار آسمان ها و زمین های هفتگانه ای؛
بدرستی که مرا فرستاده ای بسوی بنی اسرائیل که آنان را به سوی تو دعوت
نمایم و به آن ها بنمایم که به اذن تو مردگان را زنده می نمایم، پس زنده کن
عارز را. پس عارز به اذن الهی زنده گردید و عیسی (ع) به او فرمود که بیست
سال در دنیا می مانی و از تو زن و فرزندانی بهم می رسد و این امر بوقوع
پیوست.
دومین نفر، فرزند
پیر زالی بود که تابوت او را از پیش عیسی گذرانیدند و عیسی (ع) چون این
صحنه را مشاهده نمود (برای متقاعد نمودن قوم بنی اسرائیل) به درگاه خداوند
متعال دعا نمود و آن فرد زنده گردید و در میان تابوت نشست و پا به گردن
مردن نهاد و پایین آمد و لباس های خود را پوشید و به منزل خود برگشت و بعد
از آن ازدواج نمود و فرزندانی از او بوجود آمد.
سومین
فرد، دختر عیاشی (عاشر- عشّاری) بود که به حضرت عیسی (ع) خبر دادند که او
دیروز مرده است (و برای اثبات پیامبری اش) از او خواستند تا او را زنده
نماید، پس عیسی (ع) برای گرویدن آن ها، به اذن الهی آن دختر را زنده نمود و
پس از آن، دخترک ازدواج نمود و صاحب فرزندان عدیده ای گردید.
آخرین
نفر که بنا بر روایات توسط حضرت عیسی (ع) زنده گردید ولی خود او مرگ را بر
بودن در دنیا ترجیح داد، سام پسر نوح (ع) بود، به نحوی که اصحاب عیسی (ع)
از او درخواست نمودند که مرده ای را برای آن ها زنده نماید، و حضرت آنان را
بر سر قبر سام بن نوح (ع) برد، پس عیسی (ع) دعا کرد به اسم اعظم خداوند،
پس سام از قبر بیرون آمد در حالی که نصف موی سرش سفید گردیده بود.
سام پرسید: مگر قیامت برپا شده است یا عیسی؟
عیسی
(ع) پاسخ داد: نه، ولیکن من دعا کردم خدا را به اسم اعظم که تو را زنده
فرماید، و این در حالی بود که سام مدت پانصد سال در دنیا زندگی کرده بود و
موی سرش سفید نشده بود و در این وقت از هول و ترس اینکه قیامت برپا شده است
نصف موهای سرش سفید گردید!
پس عیسی (ع) به او فرمود: ای سام؛ در دنیا بودن را دوست داری یا آنکه به حال خود برگردی؟
سام
جواب داد: ای روح الله؛ برگشتن را می خواهم و به دنیا علاقه ای ندارم، چرا
که هنوز سوختن و گزیدن و سکرات مرگ در دل من هست و دیگر طاقت دوباره تکرار
شدن آن را ندارم.
منابع:
1- تفسیر عیاشی، ج1: 174.
2- مجمع البیان، ج1: 445.
3- کافی، ج8: 337.
4- حیوة القلوب (تاریخ پیامبران)، ج2: 1092- 1095.
