راه بهره مندی از رحمت گسترده الهی، عبودیت است
«اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ نَصِیبا مِنْ رَحْمَتِکَ الْوَاسِعَةِ وَ اهْدِنِی فِیهِ لِبَرَاهِینِکَ السَّاطِعَةِ وَ خُذْ بِنَاصِیَتِی إِلَی مَرْضَاتِکَ الْجَامِعَةِ بِمَحَبَّتِکَ یَا أَمَلَ الْمُشْتَاقِینَ: خدایا برای من در این ماه بهره ای از رحمت گسترده ات قرار ده و به جانب دلایل درخشانت راهنمایی کن و به سوی خشنودی فراگیرت متوجه کن، به مهرت ای آرزوی مشتاقان.»
در این فراز از خدای مهربان، بهره مندی از بخشی از رحمت واسعه درخواست می شود. رحمت گسترده الهی، دائمی و حتمی است و قطع نمی شود و عبد با انجام بندگی، قابلیت دریافت آن را پیدا می کند، بنابراین راه بهره مندی عبودیت می باشد.
از ابتدای فراز معلوم می شود که در روز نهم خدای عزوجل از رحمت گسترده خود جلوه گری بیشتری می کند.
از عبارت "من رحمتک الواسعه" که با من تبعیضیه آمده، استفاده می شود که بهره مندی جزئی از رحمت در روز نهم یک نوع توفیق است که باید شکرگذار بود و تلاش کرد تا بدان رسید.
در روایت مشهور بین مؤمنین آمده است که مصداق رحمت واسعه الهی امام معصوم می باشد که در بین معصومین (ع) حضرت اباعبد الله الحسین(ع) شهرت بیشتری دارند. بنابراین توفیق زیارت و انس با حضرت در روز نهم می تواند از مصادیق " نصیبا من رحمتک الواسعه" باشد.
برهان های درخشان می تواند قرآن، عترت و عقل باشد که به خاطر استواری در هدایت گری و اتمام حجت با آنان بر بندگان در روز قیامت، برهان نام گرفته اند.
از فراز آخر استفاده می شود که برای رسیدن به مقام رضا نیازمند توفیق هستیم که با بندگی خدا حاصل می شود.
مقام رضایت، مقامی است که با شکایت نکردن از خدای عزوجل و حمد او در هر حالی ولو به ظاهر حال بد باشد، به دست می آید. مثل مولای ما ابا عبد الله الحسین (ع) در لحظات شهادت خود و بعد از دیدن آن همه مصائب زبان به شکوه باز نکرد و فرمود: الهی رضی برضاک .
الهه ملاحسینی – تیتریک
انتهای پیام/