درخواست محاکمه فوری عوامل حمله به سفارت انگلیس
به گزارش«تیتریک»؛ویلیام هیگ گفت حادثه یورش به سفارت بریتانیا خسارت زیادی به روابط دو طرف وارد کرد، اما او و ظریف از مقام های زیر نظر خود خواسته اند که برای بهبود روابط بیشتر کار کنند. با این حال او گفت که سفارت بریتانیا فقط در صورتی مجددا باز خواهد شد که بتواند "بدون آزار و بدون مشکلاتی که در گذشته در مسیر آن قرار داده شده بود" کار کند.
اما آیا پاسخ به تماس تلفنی رئیس جمهور آمریکا "نرمش ذلیلانه" است یا آنچه باعث تحقیر و توهین به ملت ایران شد، بالا رفتن از محل سکونت دیپلماتهای انگلیسی و دادن بهانه برای ناامن خواندن تهران؟ و آیا با کسانی که این خسارت را به آبروی ملت ایران زدند، برخورد قانونی خواهد شد؟
با حاکمیت عملی قانون پس از روی کار آمدن دولت یازدهم و تلاش برای بازسازی وضعیت گذشته، لازم است به برخی از خطاها که در دورانی نه چندان دور باعث وارد آمدن خسارات فراوان اقتصادی و دیپلماتیک و حتی حیثیتی برای نظام گشته ، رسیدگی شده و برای جبران مافات اقدامی صورت گیرد.
یکی از اسفبارترین اقدامات صورت گرفته که حتی خود دولت دهم نیز با تمام قانون گریزی ها و هزینه آفرینی هایش در عرصه سیاست بین الملل، نسبت به آن موضع منفی گرفت، غائله حمله به سفارت انگلستان و ماجراهایی بود که پس از حمله و ورود و تسخیر غیر قانونی آن مکان توسط عده ای صورت گرفت و شاید در یک دهه گذشته عملی را نتوان همتای آن در ایجاد ضربه به حیثیت کشور و همچنین تحمیل خسارات اقتصادی و بین المللی دانست.
البته اقدامات پس از آن واقعه و ضعف در مدیریت بحران به علت نفوذ برخی متنفذین که نیروهای خودسر را تحت حمایت دارند و برخی آقایان که آقازاده هایشان در این اقدام غیر قانونی نقش کلیدی داشتند، باعث استمرار این هزینه آفرینی ها و خسارات بر نظام گردیده است، به گونه ای که در حاشیه مذاکرات نیویورک، این موضوع و عدم داشتن تامین جانی برای دیپلماتهای خارجی از سوی برخی کشورها از جمله وزیر امور خارجه انگلستان به عنوان یک نگرانی قلمداد شده است.
آنچه باعث استمرار آسیب مذکور به حیثیت نظام در عرصه بین الملل شد، نوع برخوردی است که به علت رودربایستی ها با پدرخوانده ها و در مواردی حتی پدران این متخلفین صورت گرفت. در صورتی که چنین اقدامی حتی در کشورهای غیر متمدن در ردیف اول جرائم و حتی گاه مشابه حملات تروریستی شناخته شده و عموماً نیز توسط گروه های تروریستی به قصد خراب کردن روابط و غیر امن نشان دادن یک کشور انجام می شود و عاملین و مرتکبین چنین جرائمی با مجازاتهای سنگینی مواجه می شوند.
اما در اینجا نه تنها متخلفین مجازات نشدند، بلکه بعضاً امتیازاتی نیز دریافت کردند و این در دید جهانیان مانند همان اقدامی است که دولت آمریکا در دادن مدال به فرمانده ناو آمریکایی وینسنس انجام داد و در صورتی که اشتباه خود در حمله به یک هواپیمای مسافربری را پذیرفت و غرامت معین در قانون را نیز به طور کامل به بازماندگان پرداخت، ولی عدم برخورد با فرمانده متخلف و دادن مدال به وی، باعث ایراد درست جمهوری اسلامی شد که این مدال نشان می دهد آن اقدام مورد تایید دولت آمریکا بوده است.
اکنون نیز در صورتی که ما در گفتگوهای دیپلماتیک به خطای صورت گرفته در حمله به سفارت یک کشور که طبق پروتکلهای بین المللی خاک آن کشور محسوب می شود اذعان داریم و مدام سعی بر قانع کردن طرف مقابل با قول تامین امنیت دیپلماتهای خارجی داریم، این نکته که با عوامل چنین اقدامی هیچ گونه برخوردی نشده، باعث ایجاد تناقض در گفتار و عمل دولتمردان و بی اعتمادی در عرصه بین الملل نسبت به کشور می شود.
باید دانست عرصه بین المللی مانند مجروحین و مظلومین دو بار حمله به کوی دانشگاه نیستند که مدت طولانی به بهانه پیگیری موضوع سرکار بروند! و در صورتی که خود متخلفین با اعلام بیانیه ای تحت عنوان "شورای متحصنین سفارت انگلیس" موجودیت خود را علنی کردند، دیگر مماشات با آنها پذیرفته شده نیست.
نکته دیگری که برخورد جدی و محاکمه متخلفین و حمله کنندگان به سفارت انگلستان را لازم می شمرد، نقش الگوسازی است که این افراد در میان جوانان ایفا می کنند. چنان که حتی پس از آن که رهبری نیز نسبت به این تخلف بزرگ واکنش نشان داده و آن را محکوم کردند، این افراد که با سوپرانقلابی نشان دادن خود دست به چنین عملی زده بودند، با حمایت پدرخوانده هایی که این افراد را برای چنین اقداماتی تربیت کرده اند، از امتیازاتی بهره بردند که برای مثال نام تعدادی از آنها در لیست بورسهای دکترای تبدیل به داخل دیده می شود و بعضاً نیز در ساختار اجرایی کشور به جایگاه هایی رسیدند و این خطری بزرگ برای آینده نظام محسوب می شود که تلقی شود نظام برای برخی اعمال خارج از چارچوب و غیرقانونی، چماقدار تربیت می کند!!
اینکه جوان و دانشجوی ما آینده شغلی و اجتماعی و حتی علمی خود را در پیوستن به گروه های خودسر بداند و با الگوقرار دادن افرادی که با این گونه اقدامات توانسته اند خودی نشان داده و آتیه خود را دنبال کنند، معضلی است که باید با برخورد فوری با گروه های خودسر با آن مقابله کرد.
اما نکته آخری که باز بر برخورد با متخلفین حمله به سفارت یک کشور تاکید می کند، آن است که افرادی که در آن زمان، چنان از اقدامشان ذوق زده شده و در انتظار کاپ قهرمانی بودند که سریعاً بیانیه داده و به شیوه برخی گروهک ها اسامیشان را پای بیانیه شان نوشتند، بعضا همان هایی هستند که در حمله به خودرو رئیس جمهور پس از بازگشت از سفر نیویورک نقش کلیدی ایفا نمودند و در کمتر حمله و تجمع و اغتشاشی است که این افراد ثابت حضور نداشته باشند و در صورت عدم برخورد با این افراد و عدم محاکمه آنها، باید شاهد باشیم که حد خسارت از سوی این افراد بسیار و بسیار بالاتر از این برود.
