پنجشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 02
نویسنده اثر در گفتگو با "تیتر۱":
"ریویو" تنها نماینده البرز در جشنواره تئاتر یاسوج درخشید/ کوچِ تلخ استعدادهای هنری استان به پایتخت
نمایش "ریویو" تنها نماینده البرز در سی و چهارمین جشنواره تئاتر یاسوج، در بخش نویسندگی درخشید و رتبه دوم نویسندگی این جشنواره را از آن خود کرد.
به گزارش گروه استانی "تیتریک"؛ نمایش "ریویو" تنها نماینده البرز در سی و چهارمین جشنواره تئاتر یاسوج، در بخش نویسندگی درخشید و رتبه دوم نویسندگی این جشنواره را از آن خود کرد.
احسان فلاحیان نویسنده نمایش در گفتگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: نمایش "ریویو" را در دوران کرونا و شرایط قرنطینه نوشتم و به درخواست یکی از دوستان خوبم در جشنواره تئاتر استانی فجر یاسوج شرکت کردم و دوستم و گروهشان، بخش اجرای این اثر را بر عهده گرفتند.
وی ادامه داد: نمایشنامه ریویو، روند زندگی زن و شوهری به نام رضا و شیرین را روایت می کند، نمایش از تابلوی صفر شروع شده و سپس به تابلوی صفر بر می گردد، زندگی زناشویی و رفتن آنها به سفر ماه عسل که در نهایت به سفری طولانی و رفتن به چندین ماه کما می رسد.
فلاحیان افزود: نوشتن نمایشی که در شیوه اجرایی دست کارگردان را باز می گذارد که هم اثری سورئالیستی یا اکسپرسیونیتی را کار کند، در تابلوی یک نمایش، همه اتفافات به صورت رئالیستی و زمینه آشنایی شیرین و رضا را فراهم می سازد، حال اینکه در تابلوی دوم همان صحنه با همان دیالوگ ها با روند تندتری با حالت گذاره ای موجز و مختصر با حفظ راکوردهایی که در متن به عنوان قراردادی بین خوانشگر نمایشنامه و کاراکترها می گذارد، ادامه پیدا می کند.
این هنرمند تصریح کرد: بین تابلوها، صدای زن و مردی را می شنویم که می شود از ویدئو آرت، روش سایه یا هرتکنیکی که کارگردان در پروپوزال اجرا و استوری برد خود دارد، اجرا شود. نمایش، مدت در کما رفتن رضا و شیرین، صحنه تصادف و آشنایی و زندگی دو نفره آنها را بازنمایی و بررسی می کند.
وی به هدف نمایش اشاره کرد و گفت: انسان ها در صور دیگر خواب، رویا، خیال و کما هم دنبال تکرار صحنه های زندگی خود برمی گردند و خیلی دوست دارند، برگردند و همه چیز را درست کنند، اشتباهات را جبران کنند اما دستشان از دنیا کوتاه شده و در خلاء به سر می برند و تمایل دارند تمام مدتی که در کما هستند، ثانیه ای برگردند و جسم خود را به زمینی ها اهدا کنند.
فلاحیان ادامه داد: امروز بیشترین ضعف را در عرصه نمایشنامه نویسی داریم و خلق یک اثر خوب نیاز به مولفه اول دارد، زیرا بیشتر کارها اقتباسی یا برداشت آزاد از نمایش های کلاسیک است و اگر متنی هم نوشته شود، بیشتر ادبیات نمایشی است تا صرفا کارگردانی.
این هنرمند افزود: دوره قصه گفتن و قصه شنیدن تمام شده و کمتر کسی به داستان اثر توجه می کند و نوشته خوبی که الان در دنیا کار می شود، بیشتر ایده و طراحی اصلی اثری است که روایت هایی را به تصویر می کشد.
وی تاکید کرد: گاهی اوقات نوشته هایی را از دوستان می خوانم که بیشتر رمان یا داستان هستند تا نمایشنامه؛ و جالب است که همچنان در ایران به این گونه متن هایی که فقط جنبه ادبیاتی دارند اهمیت می دهند.
فلاحیان گفت: تئاترهای پست مدرن و آوانگارد به روز، با یک کلمه و ساعت، تصویر خلق می کنند و این مهم نشان می دهد که ما در حوزه نوشتاری واقعا ضعف داریم و از طرفی هم سانسور و خودسانسوری نویسندگان مزید بر علت شده است.
این هنرمند با بیان اینکه نمایشنامه، پایه و اساس یک اجرای درخشان است، گفت: نمایشنامه نویس باید از هر حوزه ای دانش و اطلاعات داشته باشد تا بتواند با تسلط بر موضوعات روز و متناسب با نیاز مخاطب اثری فاخر را خلق کند.
وی با بیان اینکه مسئولین قدر هنر هنرمندان بومی شهر را نمی دانند، افزود: دغدغه عمومی برای توانمندسازی نمایشنامه نویسان در استان البرز وجود ندارد، روی نمایشنامه نویسان نوجوان کار نمی شود در صورتی که توجه به استعداد این رده سنی، یک نوع سرمایه گذاری برای آینده است.
فلاحیان ادامه داد: بی مهری به هنرمندان در استان البرز باعث شده بازیگران و استعدادهای هنری شهر علیرغم داشتن ذائقه هنری برای عرضه هنر خود به شهرهای اطراف مهاجرت کنند.
این هنرمند در خاتمه خاطرنشان کرد: نمایشنامه نویسان البرز نیز به دلیل بی مهری مسئولین به تهران کوچ کردند، زیرا متون این دوستان در استان توسط داوران بومی رد می شود و همان متن در جشنواره های خارج استان حائز رتبه می شود، یا متن های همان نویسنده توسط کارگردانانِ بنام استان های دیگر کار می شود و آنجا صاحب مقام می شود؛ باید برای فرار این استعدادها در استان تدابیری اندیشیده شود.
الهه ملاحسینی _ تیتریک
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
