یادداشت اختصاصی "تیتر۱":
نباید کتاب ها در کتابخانه ها بمیرند!/ انیمیشن "پرواز شگفت‌انگیز کتاب‌های آقای موریس لس‌مور"
اگر اهل ادبیات نباشید، بعد از دیدن این اثر اجازه نخواهید داد که کتاب‌ها در کتابخانه‌ها و کتاب‌فروشی‌ها خاک بخورند و بمیرند.
به گزارش گروه فرهنگی "تیتریک"؛ پرستو علی عسگر نجاد، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی اختصاصی برای "تیتریک" نوشت: اگر صد بار از من بپرسند محبوب‌ترین انیمیشن کوتاه جهان به انتخاب تو چیست، هر بار یک پاسخ را تکرار خواهم کرد: "پرواز شگفت‌انگیز کتاب‌های آقای موریس لس‌مور" (Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore).
این اثر برای من آینه تمام‌نمای ادبیات و سینما و به‌ویژه انیمیشن است. هنر در معنای تام و تمامش، فرامرز، فرامتن و فرازبان است.
هرکس این انیمیشن کوتاه پانزده‌دقیقه‌ای را ببیند، به قدر کشکول فهم خود، معنا از آن برخواهد داشت. این اثر، سرشار از استعاره غنی و محتوای درخشان، فاخر و چشم نواز است و در فریم به فریمش پیامی نهفته که ره توشه دنیا می شود.
اگر یک کِرمِ کتاب یا کتابخوار باشید و تماشایش کنید، قلبتان از عشق پر خواهد شد، چون خاطرات ناب و آشنایی را برایتان زنده خواهد کرد و بعد تماشایش، عشق شما به کتاب‌ها افزون خواهد شد.
اگر اهل ادبیات نباشید، بعد از تماشای این اثر دیگر سخت می‌توانید به روال یکنواخت زندگی‌تان ادامه دهید. دیگر دلتان نمی‌آید، اجازه دهید کتاب‌ها در کتابخانه‌ها و کتاب‌فروشی‌ها خاک بخورند و بمیرند. این انیمیشن تنها در ۱۵ دقیقه قادر است شما را وادار کند با ادبیات آشتی کنید.
در یک خط بخواهم بگویم، این انیمیشن، روایت زیستن حوالی کتاب‌هاست. رمانی‌بی‌کلمه و دنیایی حرفِ بی‌گفت‌وگو را به مخاطب منتقل می کند.
ویلیام جویس برای ساخت این اثر، اسکار بهترین انیمیشن کوتاه را از آن خود کرد. موسیقی بی‌بدیل جان هانتر هم به کمک او آمده تا شوق مخاطب را بر انگیزد.
در یک خط بخواهم بگویم، این انیمیشن، روایت زیستن حوالی کتاب‌هاست. رمانی‌بی‌کلمه و دنیایی حرفِ بی‌گفت‌وگو را به مخاطب منتقل می کند.
ویلیام جویس برای ساخت این اثر، اسکار بهترین انیمیشن کوتاه را از آن خود کرد. موسیقی بی‌بدیل جان هانتر هم به کمک او آمده تا شوق مخاطب را بر انگیزد.
این انیمیشن، سن و سال و نژاد و زبان نمی‌شناسد و به معنی دقیق کلمه، یک اثر بین‌المللی است. بی‌شک بزرگ‌ترها به زبان استعاری آن آشناترند، اما این به این معنی نیست که لذت تماشایش را از کودکان دریغ کنیم. فقط یک ملاحظه دارم: هم به‌خاطر فرم انتزاعی اثر و هم به‌خاطر سکانس طوفان در ابتدای اثر، تماشایش را برای خیلی‌کوچولوها مناسب نمی‌دانم، اما چهار، پنج‌ساله‌ها به‌راحتی می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.
توضیحات تکمیلی والدین و گفت‌وگو پس از تماشای اثر هم می‌تواند برایشان بسیار راهگشا باشد.
اگر همه ما این انیمیشن را دیده بودیم، در این روزها کمتر هیجان‌زده و بی‌طمأنینه رفتار می‌کردیم. نمی‌گذاشتیم صفحات سفید ذهنمان با کلمات پوچ بی‌قدری پر شود و برای معنا اصالت قائل می‌شدیم.
کودکان و نوجوانان را به تماشای این اثر دعوت کنیم و خودمان هم کنارشان به تماشا بنشینیم. شک ندارم جهان با آدم‌های اهل ادبیات، جای بهتری برای زیستن خواهد بود.
الهه ملاحسینی _ تیتریک
انتهای پیام/ل
الهه ملاحسینی _ تیتریک
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
