دوشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 29
راز ژاپنی‌ها برای تربیت بچه‌های مطیع
مادران ژآپنی برای تربیت کودکان خود از روش‌های ساده و کاربردی استفاده می‌کنند.
گروه سبک زندگی «تیتر یک»، ژاپن یک کشور واقعاً تحسین شده است در میان چیز‌های دیگر، کودکان ژاپنی بسیار مطیع هستند و به خوبی رفتار می‌کنند، مؤدب و محتاط هستند. آن‌ها قوانین را یاد می‌گیرند و از آن‌ها اطاعت می‌کنند و رفتار خود را به آنچه که از آن‌ها انتظار می‌رود، سازگار می‌کنند و این روش پرورش کودکان بسیار شگفت‌انگیز است.
پدر و مادر ژاپنی اطمینان دارند که فرزندانشان رفتار مناسب را با نمونه‌ای که به آن‌ها می‌دهند، یاد خواهند گرفت و در این راستا، آن‌ها احساس مسئولیت خود را نسبت به فرزندان خود بروز می‌دهند خواندن این مطلب جالب از تربیت کودکان در ژاپن را برای یادگیری عناصر کلیدی تربیت ژاپنی ادامه دهید؛ شما خواهید دید که این بسیار متفاوت از شیوه‌های پرورش کودکان غربی است که ما می‌دانیم و متأسفانه گاهی از آن‌ها تبعیت می‌کنیم.
مادران ژاپنی به طور جدی از فرزندان خود مراقبت می‌کنند. این سبک برخورد فرزندانی که به قوانین احترام می‌گذارند و به خوبی رفتار می‌کنند را ایجاد می‌کند
نحوه تربیت کودکانی مطیع و با ادب به سبک ژاپنی‌ها
تربیت کودکان ژاپنی: کودکان ژاپنی اطاعت می‌کنند و به خوبی رفتار می‌کنند
بر اساس یک مطالعه مقایسه‌ای از تکنیک‌های پرورش کودک در جوامع مختلف منتشر شده توسط انجمن کانزاس برای سلامت روان کودک نوزاد تحت عنوان \"نظم و انضباط در دوران کودکی\"، خانواده‌های ژاپنی دلبستگی، همدلی و هماهنگی را تقویت می‌کنند.
این تحقیق نشان داد که کودکان ژاپنی از بزرگسالان خواسته‌اند که به طور اجتماعی رفتار کنند. با این حال، در خانه، کودکان کاملاً وابسته به والدینشان (مخصوصاً مادرانشان) هستند؛ آن‌ها وابستگی را خنثی نمی‌کنند.
برعکس، در واقع آن را پذیرفته و تشویق می‌کنند. پدر و مادر ژاپنی به تمایل فردی کودک خود اهمیت می‌دهند به همین دلیل اکثر کودکان ژاپنی آرام هستند. (با اینحال همیشه استثناء‌هایی وجود دارد. )
مادر و فرزند در ژاپن به یکدیگر وابسته‌اند:
والدین، به خصوص مادران، رابطه بسیار نزدیکی با فرزندان خود دارند، والدین این نزدیکی را تشویق می‌کنند و وابستگی را تقویت می‌کنند. همانطور که در ژاپن معمول است، والدین لباس و تغذیه کودکان را بر عهده دارند علاوه بر این، آن‌ها تا زمانی که فرزندانشان ۶ ساله هستند با هم می‌خوابند.
رابطه مادر و فرزند صمیمی است آن‌ها عملاً یک واحد را تشکیل می‌دهند و به جای اینکه دو نفر جداگانه و مستقل باشند، ذهنشان را به اشتراک می‌گذارند. در طول سه سال اول زندگی یک کودک، مادر او را همه جا می‌برد و در ژاپن، مادران واقعاً به فرزندان خود اختصاص داده شده‌اند.
کودک تا ۵ سالگی کار‌های دلخواه انجام می‌دهد:
یکی از قوانین اصلی آن‌ها این است که کودک تا ۵ سالگی اجازه دارد هر کاری که دلش می‌خواهد انجام دهد. از نظر کشور‌های دیگر این کار افراط است. این قانون در فرهنگ ژاپن amae نام دارد. این واژه را می‌توان اینگونه ترجمه کرد: «رویای یک شخص برای دوست داشته شدن» یا «دلبستگی» که ستون ارتباط بین مادر و فرزند است یعنی کودک می‌تواند به والدین و عشق و محبت آن‌ها تکیه کند و والدین سالخورده نیز در آینده از حمایت فرزندشان برخوردار می‌شوند. طبق سیستم تربیت فرزند در ژاپن «کودکان تا قبل از ۵ سالگی کامل، از ۵ تا ۱۵ سالگی مطیع، و در ۱۵ سالگی با والدین برابر هستند. اما بسیاری کشور‌ها این روش تربیت را اشتباه می‌دانند.
مادران ژاپنی کودک خود را به مهد نمی‌فرستند:
بعید به نظر می‌رسد که یک کودک ژاپنی قبل از سن سه سالگی در یک مهد کودک یا پیش دبستانی باشد. آن‌ها هیچوقت پرستار کودک استخدام نمی‌کنند و یا کودک را نزد پدربزرگ و مادربزرگ نمی‌فرستند. در ژاپن تربیت کودک به عهده مادر است و کودک زمان زیادی را با والدین و پدر و مادر بزرگ خود می‌گذرانند و رابطه آن‌ها با خانواده بسیار گرم و صمیمی است. در ژاپن خانواده‌ها از همدیگر حمایت می‌کنند.
والدین ژاپنی نسبت به فرزند خود نگرش مثبت دارند:
در تحقیقی که دانشمندان آمریکایی و ژاپنی در رابطه با ارتباط بین روش تربیت تشویقی فرزند و رفتار فرزندان انجام شده است به این نتیجه رسیده‌اند که نگرش مثبت والدین نسبت به کودک، رفتار‌های مشکل ساز در کودک را کاهش می‌دهد.
بسیاری از والدین ژاپنی بر این باورند که فرزندانشان به خوبی رفتار می‌کنند، زیرا فرزندانشان بر اساس اعتقادات فلسفی خود هستند. این فرزند پرورشی ناشی از آرمان کنفوسیوس یعنی آموزش دادن فرزندان با مهربانی است. بعد از همه، این فضیلت صلح و شادی درونی ایجاد می‌کند.
مادران ژاپنی از قانون "مثل من انجام بده” پیروی می‌کنند:
مادران ژاپنی از قانون "مثل من انجام بده” پیروی می‌کنند. مثلاً مادران ژاپنی ابتدا خودشان اهرام را می‌سازند و سپس از کودک می‌خواهند که اهرام را بسازد. آن‌ها کودک را مجبور نمی‌کنند هر کاری را مثل آن‌ها انجام دهد و در واقع با نشان دادن نمونه روش کار را به او نشان می‌دهند.
اما مادران اروپایی ابتدا به کودک روش ساختن اهرام را توضیح می‌دادند سپس از او می‌خواستند که امتحان کند.
مادران ژاپنی از پیشنهادات فرزندان خود استقبال می‌کنند:
مادران ژاپنی از تعصب، پیشنهاد و گاهی اوقات شرمساری برای نظم دادن استفاده می‌کنند به این ترتیب آن‌ها از برخورد مستقیم با فرزندان کوچک خود اجتناب می‌کنند. به طور طبیعی این نگرش‌های کودکانه و یا تهاجمی کودک را به حداقل می‌رساند علاوه بر این، مادران ژاپنی از پیشنهادات فرزندان خود استفاده می‌کنند.
به جای گفتن \"اسباب بازی‌های خود را بردارید\"، آن‌ها می‌گویند \"حالا با اسباب بازی‌های خود چه باید بکنید؟ \" بنابراین، کودک باید جواب درست و منطقی را تعیین کند. با این حال، اگر کودک مایل به انجام آن نیست و وانمود می‌کند که این سؤال یا پیشنهاد را نمی‌شنوند، ممکن است مادرشان ناراحت شود. پس از آن کودک از احساس خجالت خواسته مادر را انجام خواهد داد.
مادران ژاپنی از زبان بدن برای تربیت کودکان استفاده می‌کنند:
کودک ژاپنی به مادرش وابسته است، حتی از احساسات و حرکات مادرش آگاه است آن‌ها حتی وضعیت هماهنگی مادر خود را می‌دانند بنابراین، کودک همه چیز را در قدرت خود انجام خواهد داد تا این هماهنگی را حفظ کند.
هنگامی که مادر چیزی را پیشنهاد می‌کند، حالات صورت او به فرزندش می‌گوید که اگر از او اطاعت نکند، شگفت‌زده خواهد شد با این حال، مادر کودک را مجازات نمی‌کند و به طور مستقیم آن‌ها را تنبیه نمی‌کند. باز هم او با حالات صورت به کودک می‌گوید که نا‌امید شده است از آنجا که کودک واقعاً علاقمند به حفظ هماهنگی با مادر خود است، گفته مادر را انجام می‌دهد.
مادران ژاپنی به احساسات کودک احترام می‌گذارند:
مادران ژاپنی به احساسات کودک احترام می‌گذارند و به آن‌ها یاد می‌دهند که احساسات دیگران را به خوبی درک کنند. مثلاً اگر کودک بخواهد ماشین اسباب بازی خود را بشکند مادر می‌گوید: «ماشین بیچاره الان از ناراحتی گریه می‌کنه»، برای نشان دادن چگونگی زندگی در جامعه به کودک باید احترام به عواطف و احساسات دیگران را به او بیاموزیم.
مادران ژاپنی یک روش برای متقاعد کردن فرزندان ندارند:
کودکان در ژاپن اطاعت می‌کنند علاوه بر این، مادران ژاپنی نیز یاد گرفته‌اند که خلق و خوی کودکان خود را بخوانند؛ آن‌ها از این مهارت استفاده می‌کنند تا هر زمان که لازم باشد، روش متقاعد کردن خود را تغییر دهند.
اگر آن‌ها متوجه شوند که فرزندشان در مطابقت با یک درخواست نیستند، سعی خواهند کرد که درخواست خود را در آن لحظه انجام ندهند و احتمالاً بعداً درخواست را انجام خواهند داد. اگر فرزند از جمع کردن اسباب بازی‌ها امتناع کند، مادر از تسلیم استفاده می‌کند او می‌گوید که کودک آماده نیست یا به اندازه کافی توسعه نیافته است یا اینکه شاید خیلی خسته باشد یا فقط بخواهد بازی کند.
مادران ژاپنی احساس دوست داشتن را به فرزند خود القا می‌کنند:
بسیاری از والدین ژاپنی هر کاری را که لازم است انجام می‌دهند تا فرزندانشان احساس دوست داشتن با ارزش بودن و احترام را درک کنند. آن‌ها تجسم صبر و مهربانی هستند و این سبک والدین مطمئناً برای مادران غربی چالش برانگیز است.
مادران ژاپنی به سلامت جسمی کودک توجه ویژه دارند:
کودکان ژاپنی لقب سالم‌ترین کودکان جهان را به خود اختصاص داده‌اند. زیرا ابتلا به چاقی در کودکان ژاپنی در مقایسه با سایر کودکان جهان در پایین‌ترین سطح قرار گرفته است
ژاپنی‌ها غذا‌های کامل و مغذی میل می‌کنند و به همین خاطر سیر شده و کودکان، کمتر به دنبال خوردن هله هوله‌های شیرین و پرکالری هستند. بیشتر وعده‌های اصلی آن‌ها به غذا‌هایی با پایه گیاهی، میوه‌ها، سبزیجات، لوبیا، غلات کامل، چربی‌های سالمی چون ماهی‌های مملو از «امگا ۳» اختصاص دارد. بنابراین احتمال ابتلا به چاقی در آن‌ها کاهش پیدا می‌کند و به تبع آن کمتر بیمار خواهند شد و طول عمر بیشتر دارند.
کودکان ژاپنی یاد می‌گیرند که مقدار غذای آن‌ها در حجم‌ها و اندازه‌های بزرگ نباشد.
والدین ژاپنی یک وع غذا نمی‌پزند و مدام با معرفی غذا‌های جدیدتر، مزه‌های جدیدی را به ذائقه متغیر آن‌ها معرفی می‌کنند. مادربزرگان ژاپنی می‌گویند، یک غذای جدید، عمر را طولانی‌تر می‌کند.
والدین ژاپنی غذای کودکان‌شان را در بشقاب‌های کوچک‌تری میریزند و حتماً در داخل آن‌ها حتماً سبزیجات و انواع میوه‌ها را نیز قرار می‌دهند.
کودکان ژاپنی بیشتربه دوچرخه سواری و انجام فعالیت‌های بدنی می‌پردازند که همین امر خود یکی از دلایل عدم چاقی این کودکان است.
کودکان ژاپنی اغلب در روند تهیه غذا با والدین خود مشارکت می‌کنند، بنابراین آن‌ها استراتژی بهتری را در بهبود وضعیت تغذیه خود به کار می‌گیرند.
والدین ژاپنی زمانی که پای وضعیت تغذیه و سلامتی آن‌ها به میان می‌آید، از رویکرد‌های حکمرانی بر فرزندانشان به خوبی بهره می‌برند. در این رویکرد والدین قوانینی را برای کودکان خود معین می‌کنند و از کودک انتظار دارند که از آن نظم و انضباط تبعیت کنند.
منبع: نمناک
انتهای پیام/ز
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
