یادداشت اختصاصی «تیتر یک»؛
جولانِ دردِ خاموش در آموزش و پرورش
اگر میخواهیم بهرهوری آموزش و پرورش را افزایش دهیم، باید تلاش کنیم تا دانشآموزان علاوه بر مدرک درسی، به درک اخلاقی هم دست یابند.
به گزارش گروه سبک زندگی «تیتر یک»؛ امیر عطاران، فعال اجتماعی و منتقد طی یادداشتی اختصاصی نوشت: آموزش و پرورش قدمگاه توسعه و گذرگاهی برای رسیدن به یک جامعه انسانی و فرهنگی است.
نهادی که قرار است شهروندانی باسواد، بافرهنگ، اخلاقمدار، دیندار و مسئولیتپذیر تربیت کند، گویی دچار یک بیماری و درد خاموش شده و آن فقدان سواد سفید است.
میتوان گفت، آموزش و پرورش در عین باسواد کردن، افراد بیسوادی را تحویل جامعه میدهد.
خواندن و نوشتن و گرفتن مدرک (سواد سیاه) که پایینترین نوع سواد است، گویی مهمترین رسالت آموزش و پرورش شده! در حالی که اثربخشترین سواد، «سواد سفید» است که دانشآموز همراه با گرفتن مدرک، درک و شعور اجتماعی و اخلاق انسانی و سواد فرهنگی و دینی را میآموزد.
انباشتی از اطلاعات و گاه دانشِ بدون بینش که نه تنها سواد ادراکی را افزایش نمیدهد بلکه تنها قوه حافظه را تقویت میکند، موجب شده دانشآموزانی مدرکگرا و نه درکگرا تربیت کنیم.
فاصله بین علم و اخلاق، درد خاموشی است که امروز جامعه ما را فرا گرفته و کار را به آنجا رسانده که ملاک برتری و قیاس و سنجش افراد تنها بر اساس مدرکگرایی باشد نه درکگرایی، و حتی رتبه و امتیازها تنها بر اساس ملاک «سواد سیاه» سنجیده میشود.
این نوع از سواد که باعث میشود افراد جامعه مسئولیتپذیر و متعهد و اخلاقمدار نباشند، نه تنها موجب توسعه فرهنگی نخواهد شد بلکه جامعه را با یک عقبگرد و تأخر فرهنگی مواجه خواهد کرد.
امروز، پیوند «سواد سیاه» با «سواد سفید» یک ضرورت اجتماعی است و اگر میخواهیم بهرهوری آموزش و پرورش را افزایش دهیم، باید تلاش کنیم تا با برنامهریزی مناسب و کاهش کتب درسی شرایطی فراهم شود تا دانشآموزان علاوه بر مدرک درسی، به درک اخلاقی هم دست یابند.
معصومه میرحسینی - تیتر یک
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده