رقابت پرورشدهنده کودکان است
رقابت، شخصیت کودک را تحریک کردن و اراده کودک را بارور کردن است.
گروه سبک زندگی «تیتر یک»؛ رقابت، شخصیت کودک را تحریک کردن و اراده کودک را بارور کردن است.
در نتیجه، تحریک های عقده آور و مقایسه های تحقیر کننده را نمی توان به حساب رقابت گذاشت؛ مثل این که بگویند: خاک بر سرت! تو هیچی نمی شوی! تو خری! تو بدبختی! تو نمی توانی فلان کار را انجام دهی، ولی محمود پسر خاله ات انجام داده و یا حسن برادرت فلان کار را کرده.
این گونه گفتگوها شکستن شخصیت کودک است و جز ایجاد دشمنی و حسادت بین کودکان نتیجه ای ندارد و در واقع این رقابت نیست، بلکه تلقین ضعف و زبونی و تحقیر است.
تو از فلانی زرنگ تری، تو با استعدادتری، تو می توانی بهتر از او باشی، ولی بی حال و سر به هوا و بازیگوش هستی. ببین فلانی نصف لنگ تو نیست و این کارها را انجام داده، تو که به این بزرگی و به این زرنگی هستی، چرا این جا نشسته ای؟
این طرز گفتگوها کودک را با استعدادها و ظرفیت هایش آشنا می کند وحرکت می دهد و جلو می راند.
پدر و مادر آگاه می توانند با داستان هایی که از خود می گویند، کودک را رقیب خود کنند و به حرکت وا دارند و این نوع رقابت؛ چون از تقلید هم کمک می گیرد، کارگرتر است. خلاصه، رقابت در کودک، کم یا زیاد وجود دارد، مربی باید این حس را پرورش دهد و تحریک کند و برای کودک رقیب هایی بتراشد که در تمام دوره ها با رقابت و به خاطر رقابت با آنها حرکت و جنبش زیادتری از خود نشان دهد و قدم های بلندتری بردارد.
مربی باید به کودک شخصیت بدهد و او را با شخصیت های بزرگ همانند کند تا این که کودک نیرو بگیرد و به خود مطمئن شود و از رکود خود وحشت کند و جلوتر بیاید. این شخصیت دادن از تعریف استعدادهای کودک و یا عظمت دودمان و یا عشیره و فامیل و یا کشور و وطن می تواند ریشه بگیرد و آن رقیب تراشیدن ها نباید با تحقیر و نفی کودک آلوده شوند.
منبع: حوزه
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده