برنامه مهلا زیر ذرهبین:
بارِ تبیینِ گفتگوها بر دوش مخاطب است
برنامه مهلا با تمام نقاط قوتی که دارد، اما ممکن است به دلیل گفتگوی مهمانان خود دچار لغزشهایی طی برنامه باشد.
گروه فرهنگی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ مهدیه سادات نقیبی، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی به تحلیل برنامه «مهلا» پرداخت و نوشت: امسال با شروع ماه محرم علاوه بر برنامههای عزاداریهای مختلفی که از تلویزیون پخش میشد، برنامه متفاوت «مهلا» که در ۱۴ قسمت تهیه شد و در دستور کار قرار گرفته، از پلتفرمهای روبیکا، آیگپ و ذرهبین با حضور مداح کشوری، محمدحسین پویانفر پخش میشود. این برنامه همانند برنامههای دیگر دچار حاشیههایی شده که گاهاً مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است، اما از آنجا که برنامههای اینچنینی در این ایام اغلب با تعاریف، خاطرات و تجربیات مهمانان سپری میشود، باید بسیار سنجیدهتر عمل شود.
مهلا یک برنامه گفتگومحور است، گفتگویی که با پرسش ایجاد نمیشود، اما در صحبتهای پی در پی پرسش و پاسخهایی ایجاد میشود که ضمن این پرسش و پاسخها نقطه عطفهایی میتوان پیدا کرد که باعث جذب مخاطبان شده است.
قبل از هر چیزی باید به این نکته اشاره کنیم که آن چیزی که ممکن است تمام مردمان جهان را به لحاظ عقیدتی به هم متصل کند، عشق به امام حسین (ع) است، عشقی که ممکن است برای هر فرد رنگ و بو و تعاریف خاص خود را داشته باشد، اما به هر حال آنچه که مهم است؛ اعتقاد و پایبندی به امام حسین (ع) است.
پیامی که امام حسین (ع) با شهادتش و مصیبتهای عاشورا به مسلمانان داد، تنها نگهداشتن پرچم و دین اسلام است، اما متأسفانه این عنوان پس از ۱۴۰۰ سال معنی و مفهوم واقعی خود را با روشنگریهای دینی از دست داده است، در صورتی که پیام عاشورا پس از ۱۴۰۰ سال هنوز همان قدر زنده و آشکار است که امروز باید باشد.
امام حسین (ع) در زمان حکومت خود به مسلمانان نشان داد که هرکس عقیده و اعتقادی دارد، اما نباید به نظام و دستورات دین پشت کند، به همین دلیل کسانی که با او در زمان خلافتش بودند، از سپاهش خارج میشدند چرا که اما، اگرها و توجیهات خود را میآوردند. این موارد همانند زندگی در چنین اوضاع و احوالی است که همه ما زندگی میکنیم. همه ما مسلمان هستیم، همه ما امام حسین (ع) را قبول داریم و به هیأتهای عزاداری میرویم و برای او گریه میکنیم، اما در زمان زندگی معمولیمان برای این نظام و انتخاب چگونگی امام حسین (ع) حد و مرز تعیین میکنیم.
برنامه مهلا با تمام نقاط قوتی که دارد اما طبیعتا ممکن است مثل برنامههای دیگر نه از روی خواسته نویسنده و کارگردان بلکه به دلیل گفتگوی مهمانان خود دچار لغزشهایی در طول برنامه باشد، گفتگویی که بحث اعتقاد به امام حسین (ع) و همچنین پیروی از این نظام است.
مهمانان بسیاری به این برنامه آمدند و رفتند، اما چیزی که در ذهن مخاطب ماندگار میماند، پیروی از برخی صحبتهایی است که احتمال دارد به فراخور دین و جامعهای که در آن زندگی میکنیم، نباشد. همه ما میدانیم و میشنویم که برخی به این نظام معترض هستند، اما آنچه که مهم است، نباید این اعتراضات رسماً در مقابل دوربین به گوش همگان برسد، چرا که نظام جمهوری اسلامی به حرمت خون شهدا و اهل بیت (ع) برقرار است، پس نباید اگر معترض به این نظام، اوضاع و احوال سیاست و اقتصاد و هر آنچه که از سلیقه و اعتقاد تو خارج است، توهینی شود؛ این توهین نه به آن معنا که مستقیم چشم در چشم مخاطب بنشیند و از اشتباهات نظام بد بگوید، بلکه زبان معترض رسانه امروز ما بدینگونه است که بنشیند ابتدا از خوبیها و خاطرات بگوید و سپس بدون نام بردن از شخصی، اعتراض خود را غیرمستقیم بیان کند.
اگر مهلا برگرفته از «مهلاً مهلا» است، دقیقاً باید به این موضوع نگریست که با این نظام، مردم و دین به ملاطفت و آرامی رفتار کنید. به همین منظور معنای دوگانه به روشنی دیده میشود که اگر بخواهیم دقیقتر نگاه کنیم، مدارا کردن با هر قشری را معنا میبخشد. همانقدری که با جواد خیابانی که برای نظام جمهوری اسلامی و امام حسین (ع) خط حائلی را در نظر میگیرد باید با عباس موزون هم که با خاطرات و سخنانش عشق به این نظام و امام حسین (ع) را به گوش مخاطب میرساند، مدارا کرد. طبیعتاً افرادی همانند عباس موزونها هستند که هنوز پایبند به این نظام هستند اما گلهمندیهایی هم دارند اما پای خود را جلوتر از نگاه و دستورات دین اسلام نمیگذارند.
به هر حال مهلا جزو برنامههای موفقی است که نگاه مخاطب را به خود جذب کرده و اگر گفتگویی در خصوص نگاه امام حسین (ع) به اسلام و زمان او میشود و در مقابل مورد مقایسه با این زمان و نظام قرار میگیرد، حرف دل مردمانی است که ممکن است تنها از سر ناسازگاریهای برخی از مسئولین و مدیران با مردم باشد و آنچه که واضح است، عشق به امام حسین (ع) در قلب هر فردی وجود دارد؛ همانطور که خدا برای همه یک شکل و مفهوم ندارد، بنابراین آنچه که این برنامه میخواهد به گوش مخاطب برساند، در ابتدا رساندن عقاید و اعتقادات مختلفی است که با مهمانان شناخته شده و سلبریتیمحور نسبت به امام حسین (ع) دارد و از تجربیات و خاطرات خود میگویند، سپس نتیجهگیری است که مخاطب باید ضمن این گفتگوها و واقعیاتی که در زمان امام حسین (ع) و واقعه عاشورا بود، گرفته شود، نتیجهای که کماکان همه ما در زندگی واقعی باید میان حق و ناحق با خود و دیگران بگیریم.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده