يکشنبه ۰۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 28
پویانمایی «یکسان» زیر ذره‌بین:
«یکسان» والدین را از خواب غفلت بیدار می‌کند
یکسان، پویانمایی‌ای است که بدون توجه به آرزوی والدین به اهمیت استعداد کودک در مسیر موفقیت می‌پردازد.
گروه فرهنگی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ پرستو علی‌عسگرنجاد، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی نوشت: شما هم معتقدید مهم‌ترین کار بچه‌تان در زندگی این است که سرش را پایین بیندازد و مثل بچهٔ آدم درسش را بخواند؟
شما هم به کتاب‌فروشی نمی‌روید، مگر آن‌که پی کتاب کمک‌درسی و تست و آزمون باشید؟
شما هم تابستان‌ها بچه‌تان را به کلاس چرتکه می‌فرستید؟
شما هم اسم فرزندتان را در مدرسه‌ای می‌نویسید که کلاس درسی فوق برنامه داشته باشد و بچه را ساعات بیشتری سر کلاس نگه دارد؟
شما هم هوش ریاضی را بیشتر از استعداد نویسندگی تحسین می‌کنید؟
قبل از این‌که دیر شود، هشت دقیقه از عمر گرانبهای خود را صرف تماشای یک انیمیشن کوتاه کنید، حتی اگر به نظرتان این‌طور می‌آید که دارید وقتتان را پای یک سرگرمی الکی دور می‌ریزید.
انیمیشن «یکسان» یا «شبیه» (Alike) شبیه انیمیشن‌های پرطرفدار این روزگار نیست. زرق‌وبرق ندارد. طراحی کاراکتر و اکشن و پس‌زمینهٔ آن‌چنانی ندارد، اما عوضش تا دلتان بخواهد، حرف دارد. با همین ظاهر ساده‌اش، وزن دارد. با گران‌روی بالا (محتوای فاخر)، نرم‌نرم در مغزتان رسوخ می‌کند و به افکارتان می‌چسبد و پاک هم نمی‌شود.
داستان، روایت پدری است که پاسخ آن به تمام سؤالات بالا، مثبت است. او در شهری پر از آدم‌هایی درست مثل خودش زندگی می‌کند. در این شهر خاکستری، بچه‌ای هست که نت‌های موسیقی، ضربان قلبش را بالا می‌برند. پسرِ مَرد، بلد است با حروف الفبا نقاشی بکشد و با مداد‌های رنگی‌اش رنگ دنیای حوالی‌اش را زنده کند. جامعه اما موافق این بچه نیست. جامعه می‌خواهد بچه درسش را بخواند، بعد‌ها اگر رمقی و شوقی مانده بود، کنارش هنر را هم ادامه بدهد. «یکسان» می‌خواهد نشان‌مان دهد ته این مسیر، چه شکلی است.
این انیمیشنِ کوتاه، پر از استعاره و نماد است. همین‌جا با هم آن را تحلیل می‌کنیم. این یادداشت را فقط یک معرفی مؤکد بدانید برای تماشای انیمیشنی که می‌تواند و کاش بتواند دست‌فرمان خیلی از ما را در زندگی فرزندان‌مان، تغییر دهد. این انیمیشن برای ماست، با زبانی که مایِ بالغ قادر به فهمش هستیم و خدا کند هیچ نوجوانی بعد دیدنش، آه حسرت نکشد، انگار که زندگی خود و والدینش را در نیمهٔ اول اثر دیده باشد.
قبل از دیدن آن، این را بگویم که دنیل مارتینز لارا کارگردان اسپانیایی این اثر به دلیل کمبود بودجه در ساختش از شاگردان نوآموز عرصهٔ انیمیشن کمک گرفته و ناچار شده آن را با برنامهٔ رایگان بلندر بسازد و به همین خاطر، ساختش پنج سال زمان برده است. رونوشت به همهٔ آن‌ها که هروقت می‌خواهند کار فرهنگی کنند، می‌گویند بودجه نداریم.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
