سه‌شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 30
یادداشت:
«عشق کوفی» زاویه‌ای متفاوت از کربلا
عشق کوفی جزو آثار خوب و باکیفیت تلویزیونی است که پس از ۱۳ سال دوباره واقعه کربلا و عاشورا را از زاویه متفاوت به نمایش گذاشته است.
گروه فرهنگی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ مهدیه سادات نقیبی، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی نوشت: این روز‌ها با سپری کردن ایام محرم پس از چندین سال شاهد سریال
تاریخی - مذهبی در شبکه سه سیما هستیم. عشق کوفی، سریال تازه‌ای است که
همزمان با ایام محرم آغاز شد و با توجه به ساختاری که دارد شاهد روایت‌هایی هستیم که تا وقایع کربلا و کوفه می‌رسد.
عشق کوفی به کارگردانی حسن آخوندپور و تهیه‌کنندگی سعید سعدی و همچنین به نویسندگی فائزه یار‌محمدی و یزدان محمدکاظمی ساخته شده است.
کارگردان این سریال علاوه بر استفاده از
بازیگران مطرح با ورود دو چهره جدید به عنوان شخصیت اصلی این طور نشان
داده که باید از چهره‌های جوان و کارآمد برای مطرح‌شدن استفاده کند که
البته انتخاب کاملاً درستی داشته چرا که با بازی درست و به جا آوردن
نقش‌شان در این سریال نشان دادند که کارگردان بی‌جهت به آن‌ها اعتماد نکرده
است.
اما آنچه که در این سریال به لحاظ ساختار و محتوایی باید مورد توجه قرار
گیرد، این است که پس از مختارنامه دیگر تلویزیون به چنین
سریال‌هایی روی نیاورده و این مسئله می‌تواند ضعف در ساخت
سریال‌های تاریخی - مذهبی باشد و البته با پخش چندین قسمت از این سریال
می‌شود پی به داستان و روایت‌هایی برد که با مختارنامه قابل قیاس نیست، اما
به هر شکل روایت‌های خاص و متفاوت خود را دارد و با ادغام کردن دو مضمون،
فرم تاریخی و مذهبی بودن خود را حفظ کرده است.
روایت این سریال علاوه بر قصه‌گویی وقایع کربلا و مصیبت‌هایی که بر سر
سیدالشهدا (ع) آمده، نگاه و زاویه متفاوتی به یک اتفاق عاشقانه و رد و
بدل‌شدن نگاه‌های خاص دارد که این جزء نکات برتری است که می‌تواند سریال
را از دیگر فیلم‌های تاریخی - مذهبی متمایز کند، به همین منظور علاوه بر
نکات مثبتی که در این سریال وجود دارد، نگاه متفاوت نویسنده است که توانسته
با ادغام‌کردن دو موضوع متفاوت محتوای بسیار زیبایی را رقم بزند، اما آنچه
واضح است نباید به لحاظ روایی آن را هم‌ردیف مختارنامه قرار داد، اما به
هر حال برای تکرار چنین داستان‌های ارزشمندی که در اسلام داریم، جای تحسین
است که به این‌گونه از سریال‌ها اجازه دهند با ساختار و روایت‌های
متبحرانه‌ای ساخته شود.
محتوای این سریال در شکل کلی برای تلویزیون ایران باارزش و ماندگار است، اما اگر بخواهیم به لحاظ تخصصی نگاه کنیم چون داستان این سریال به سفارش
سازمان اوج بوده و طبیعتاً هر کار سفارشی دارای نقص و قوت‌هایی نیز هست،
دقیقاً به همین منوال شکل گرفته و داستان سفارشی خطی تبدیل به داستان پر
فراز و نشیب همراه با قصه‌گویی خوبی شد که کُلیت اتفاقات عاشورا را شامل
می‌شد و این جزو حسن‌های یک متن است، لایه به لایه بودن فیلم‌نامه، اتفاق
تازه در هر قسمت و کشف راز برای بیینده می‌تواند جزء نکاتی باشد که به لحاظ
محتوا و ساختاری قابل تحسین نیز است.
عشق کوفی علاوه بر این که روایتی از یک عشق در سال ۶۱ هجری است، گویای نوع
چگونه زیستن، فکر کردن، ایمان داشتن مردمان آن زمان هم می‌تواند باشد، این
که چرا مردمان آن زمان با مردمان زمان ما تفاوت داشتند، یا واقعاً تفاوتی
بین زمان ما با زمانی که امام حسین (ع) بودند، وجود دارد؟ بنابراین پس از
ادغام کردن دو روایت متفاوت از دیگر نکات مثبتی که در این سریال دیده
می‌شود، نگاه جدید و اینجا پرسش و پاسخ‌هایی است که ضمن پرداختن به داستان
مخاطب متوجه خیلی از مسائل در سال ۶۱ هجری می‌شود، البته ناگفته نماند که
تمام اتفاقات در بستر واقعیت شکل گرفته و اطلاعات، حوادث و حتی نوع زندگی
مردم در فیلم، حقایقی هستند که صرفاً در چهارچوب داستان قرار گرفته اند.
این که فیلم عشق کوفی هم‌تراز مختارنامه است، باید گفت غلط است چرا که مختارنامه از پلتفرم بسیار قوی برخوردار بود اما به هر حال این سریال همانند مختارنامه و سریال‌های تاریخی - مذهبی دیگر با چنین خط داستانی، با توجه به پروداکشن بالایی که دارد، بسیار سخت و دشوار است چرا که ضمن رعایت کردن اطلاعات تاریخی که در آن زمان وجود داشته و استفاده از منابع به روز باید به سایر موارد ساختاری از جمله نوع گویش، لباس، آداب و رسوم، مسائل سیاسی، اعتقادی و بسیاری دیگر موارد توجه ویژه شود به همین منظور تنها تقاوتی که وجود دارد نوع قصه و نوع روایت آن است که قابل تمایز نیز می‌باشد.
بر همین اساس در پایان می‌توان گفت، عشق کوفی جزء آثار خوب و باکیفیت
تلویزیونی است که پس از ۱۳ سال دوباره واقعه کربلا و عاشورا را از زاویه
متفاوت به نمایش گذاشته است و آنچه که سینماگران این حوزه باید به آن توجه
کنند، این است که وقایع عاشورا فریم به فریم آن یک داستان و قصه جذاب و
محزونی دارد که می‌توان از هر قصه فیلم‌های ماندگاری همچون مختارنامه
ساخت، بنابراین آنچه که می‌تواند قهرمانان اسلام و تاریخ ما را برای مردمان
این زمان زنده نگه دارد، فیلم‌های ارزشمندی است که باید توسط نویسندگان
نوشته شوند.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
