يکشنبه ۰۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 28
یادداشت اختصاصی «تیتر یک»:
انتظار و امید دو امر جدانشدنی هستند
منتظر، هیچ‌وقت دچار یأس و ناامیدی نمی‌شود و همیشه امیدوار است که روزی چشمش به جمال یار روشن شود.
به گزارش گروه فرهنگی «تیتر یک»؛ انسیه تنوره، مدرس دانشگاه در یادداشتی اختصاصی نوشت: در فرهنگ مهدوی انتظار به معنای چشم به راه منجی بشریت بودن، است.
اما سؤال این است که چه نوع انتظاری می‌تواند سازنده و زمینه‌ساز ظهور شود، آیا همین که صرفاً به زبان بگوییم منتظر هستیم یا دعای فرج را بخوانیم کفایت می‌کند؟! نه این طور نیست، فرهنگ انتظار باید با گوشت، پوست و خون ما عجین شود به گونه‌ای که لحظهای آرامش نداشته باشیم.
وظایف منتظران
یک منتظر واقعی ساکت نمی‌نشیند بلکه به سمت ظهور حرکت می‌کند یعنی به وظایف خود در قبال امام (عج) و رسیدن به تحقق جامعه مهدوی کمک می‌کند، به این ترتیب که علاوه بر رعایت و اقامه دین و خودسازی، به جامعه‌پردازی هم نظر و توجه دارد.
در ضمن گاهی اوقات بعضی افراد دچار این اشتباه می‌شوند که هرچه ظلم و ستم افزایش پیدا کند، امام ظهور خواهد کرد، در صورتی که با افزایش ظلم و جور، مردم دیرتر به رشد و بلوغ فکری و عقلی می‌رسند و در پی آن، امر ظهور نیز به تعویق خواهد افتاد.
پس باید برای ظهور، آمادگی لازم و کافی داشت مثل کسی که منتظر مهمانی است و خانه را آب و جارو می‌کند تا آلودگی و کثیفی در خانه نباشد و حتی لوازم پذیرایی را آماده می‌کند و اهل خانه نهایت تمرکز خود را برای رضایت مهمان به کار می‌گیرند و اگر فرد ویژه‌ای قرار است به خانه آن‌ها بیاید، بیرون منزل را هم تمیز می‌کنند و برای استقبال به دم در می‌روند و چشم انتظار هستند تا مهمان برسد، حالا چطور ممکن است که انسان منتظر منجی آخرالزمان باشد و هیچ‌گونه تلاش و حرکتی برای رضایتمندی خلیفةالله و امام خود نداشته باشد؟!
از حضرت رسول (ص) است که می‌فرمایند: «اِنتِظارُ الفَرَجِ عِبَادَةٌ»: انتظار فرج عبادت است.
یا در جای دیگر می‌فرمایند: «اَفْضَلُ جِهادِ اُمَّتی اِنْتِظارُ الفَرَجِ»: برترین جهاد امت من، انتظار گشایش است.
اینکه انتظار، عبادت و برترین جهاد محسوب می‌شود به خاطر حرکت کردن و آماده‌سازی برای ظهور است، در غیر این‌صورت برای کار نکردن که عبادت و گشایش حاصل نمی‌شود.
زمانی که انسان موانع ظهور را از سر راه بردارد، مصداق کار جهادی است؛ جهاد یعنی جهد، کوشش و مبارزه با سد‌هایی که شما را از رسیدن به هدف بازمی‌دارد.
انتظار و امید دو امر جدانشدنی
اگر فردی حقیقتاً منتظر است هیچ‌وقت دچار یأس و ناامیدی نمی‌شود و همیشه امیدوار است که روزی چشمش به جمال یار روشن شود. آیه صریح قرآن داریم که حضرت یعقوب (ع) در فراق حضرت یوسف (ع) زیاد گریه کرد و اینکه هرگز زبان به کفر باز ننمود و از دوری شکایت نکرد و امید به وصال داشت.
«آیه وَ تَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قالَ یا أَسَفى عَلى یُوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظیمٌ»: و از آن‌ها روى برگرداند و گفت: «وا اسفا بر یوسف!» و چشمان او از اندوه سفید شد؛ امّا خشم خود را فرو مى‌برد. [و هرگز كفران و بى‌تابى نمى‌كرد](سوره یوسف آیه ۸۴)
یک منتظر واقعی ممکن است از دوری غمگین و محزون شود، اما هیچ‌وقت امیدش را به گشایش و فرج از دست نمی‌دهد.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای خبر/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
