دوشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 06
همسر شهید مدافع سلامت در گفتگو با «تیتر یک»:
نقش‌آفرینی پرستاران در دوران کرونا ایثار را معنا کرد
جمیله اللهیاری، سوپروایزر بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) نظرآباد و همسر شهید مدافع سلامت احسان اصل دهقان خدمات این شهید در دوران کرونا گفت.
به گزارش گروه استانی «تیتر یک»؛ همه‌گیری بیماری کرونا، در سالهای اخیر، باعث از دست رفتن جان بسیاری از انسان‌ها در تمام دنیا شد، در این میان خبرهای اندوهبار درگذشت پرستاران و مدافعان سلامت کشورمان که با فداکاری و از جان‌گذشتگی برای درمان بیماران کرونایی می‌کوشیدند، بر اثر ابتلاء به این بیماری منحوس، باعث تألم خاطر همگان شد، مردمِ ایران هیچگاه نام و یاد شهیدان مدافع سلامت را فراموش نمی‌کنند.
نهم آبان‌ماه سال ۱۳۹۹ خبر شهادت مسئول حراست شبکه بهداشت و درمان شهرستان نظرآباد و جانباز جنگ تحمیلی که به دلیل خدمت صادقانه به بیماران کرونایی، بر اثر ابتلاء به این بیماری منحوس به همرزمان شهیدش پیوست، موجب تألم و اندوه خانواده بزرگ سلامت و مردم شهیدپرور استان البرز و این شهرستان شد.
جمیله اللهیاری، سوپروایزر بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) شهر نظرآباد، همسر شهید مدافع سلامت احسان اصل دهقان در گفتگو با خبرنگار ما به مناسبت هفته گرامیداشت مقام پرستاران، ضمن تبریک این روز، گفت: یک پرستار، هم در قسمت پیشگیری و آموزش و هم در قسمت درمان، نقش مهم و حرفه‌ای دارد که در دوران کرونا این حرفه به زیبایی نقش‌آفرینی کرد و همه هموطنان عزیز به خوبی با این حرفه آشنا شدند و قدر و جایگاه این حرفه را بهتر شناختند.
این همسر شهید که سابقه ۲۳ سال سرپرستاری در بخش دیالیز این بیمارستان را دارد و در حال حاضر سوپروایزر این مرکز می‌باشد، افزود: برای من، دوران کرونا روزهای خیلی سختی بود که حتی یادآوری آن روزها هم برایم دردناک است.
وی با اشاره به اینکه شهید احسان اصل دهقان از سن ۱۴ سالگی در دوران دفاع مقدس به عنوان بسیجی داوطلب در جبهه و در عملیات‌های مهم جنگی حضور داشت و دچار مجروحیت جنگی شده بود، اظهار داشت: با وجود آسیب‌هایی که دیده بود، دست از دفاع و حضور در جبهه برنداشت، به طوری که به دلیل ضعف جسمی، پزشکان اجازه حضور در جبهه را به او ندادند و آثار آسیب‌های دوران جنگ باعث شد که کلیه‌های خود را از دست بدهد و تحت درمان با داروهای کم کننده ایمنی باشد و در دوران کرونا هم می‌توانست سر کار نرود ولی به خاطر اعتقادی که داشت و می‌گفت؛ «الان هم دوران جنگ است و ما پرسنل درمان مثل بسیجیان دوران جنگ باید شجاعانه با این بیماری منحوس بجنگیم و سنگر درمان را رها نکنیم» حاضر نشد در خانه بماند و تا آخرین لحظه به عنوان بازرس ویژه ریاست دانشگاه البرز از اورژانس و آی‌سی‌یو بیمارستان‌های استان و مراکز بهداشت بازدید می‌کرد و به نحوه توزیع اقلام ضدعفونی کننده نظارت داشت و در همین بازدیدها مبتلا به این بیماری منحوس شد و پس از ۲۳ روز بستری و درمان به فیض شهادت نائل آمد.
اللهیاری تأکید کرد: همسرم فردی بسیار معتقد و ولایی بود و در همه امور با جان و دل خدمت می‌کرد و وجدان کاری بسیار بالایی داشت، ایشان فردی بسیار گشاده‌رو و با اخلاق بود و مشاور بسیار امینی برای ریاست شبکه بهداشت نظرآباد بود و برای سلامت مردم این شهرستان ارزش بسیاری قائل بود و تلاش زیادی برای ارتقاء بهداشت و درمان این شهرستان انجام داد و خیلی دلسوزانه پیگیر امور بیماران بود.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما که از حال و هوای فرزندانش در فراق پدر پرسید، گفت: بنده سه فرزند پسر دارم که خدا را شکر پسر بزرگم دانشجوی سال سوم پزشکی است و دو فرزند دیگرم، محصل هستند، جای خالی همسرم در خانه حس می‌شود، همه ما برایش دلتنگی می‌کنیم به خصوص پسر کوچکترم که بارها به یاد پدرش گریه می‌کند و به سختی او را آرام می‌کنم، بعضی وقت‌ها از خدا گله می‌کند که چرا خدا پدرم را از من گرفت، من دوست داشتم بابایم را داشته باشم.
وی در بخش دیگری از گفتگوی خود با اشاره به جمعیت رو به افزایش شهرستان نظرآباد، اظهار داشت: برای این شهرستان با جمعیت رو به افزایش آن، به نظر بنده یک بیمارستان کم است و ما نمی‌توانیم جوابگوی همه مراجعه‌کنندگان باشیم، امیدوارم در این شهرستان، بیمارستان مجهز دیگری بسازند تا دیگر لازم نباشد مردم برای درمان به شهرهای دیگر مراجعه کنند.
رقیه دین محمدی _ تیتر یک
انتهای خبر/س
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
