یادداشت اختصاصی «تیتر یک»؛
تلاش بهائیت برای عدم تحقق ظهور
بهائیت، فرقهای ضاله در دوران حکومت مهدوی است که بسیار تلاش میکند تا ظهور محقق نشود.
انسیه تنوره، مدرس دانشگاه در یادداشتی اختصاصی برای پایگاه خبری تحلیلی «تیتر یک» نوشت: با توجه به نفوذ استعمار و توطئه انحراف در افکار و ایجاد تفرقه در بین مردم؛ دو فرقه بابیت و بهائیت به وجود آمدند، البته بهائیت فرقهای منشعب از فرقه بابیه بود.
میرزا حسینعلی نوری، بنیانگذار فرقه بهائیت معروف به «بهاءالله» بود، وی در سال ۱۲۳۳ در تهران به دنیا آمد و یک سری از آموزشهای ادبی و عربی را نزد پدر و مربیانی گذراند.
قابل ذکر است که او از نخستین طرفداران و گروندگان به باب و از فعالان تبلیغ این فرقه بود، برادر کوچک او به نام یحیی معروف به «صبح ازل» هم به او پیوست.
میرزا یحیی بعد از اعدام علیمحمد باب طی وصیتنامهای خود را جانشین او معرفی میکرد و بابیان هم جانشینی او را پذیرفته بودند.
به جهت سن کم میرزا یحیی برادرش میرزا حسینعلی زمام کار او را در دست گرفت و طی خواست امیرکبیر و خاموش کردن فتنه بابیان او را به کربلا فرستاد و بعد از قتل امیرکبیر با روی کار آمدن و دعوت میرزا آقاخان نوری به تهران برگشت.
و با توجه به تیراندازی که به ناصرالدین شاه صورت گرفت توجهات سمت بابیان و میرزا حسینعلی رفت و او نیز به سفارت روس پناه برد و با کمک آنها از مرگ رهایی یافت.
میرزا حسینعلی در بغداد از حمایتهای دولت انگلیس و فرانسه برخوردار شد و همزمان برادرش میرزا یحیی نیز راهی بغداد شد و در آن جا ترویج فرقه بابیان به گونهای رونق گرفته بود که طبق اظهار علیمحمد باب بعد از خودش به ظهور شخصی به نام «من یظهره الله» بیشتر بابیان ادعای این مسئله را داشتند و خود را موعود بابیان معرفی میکردند که بیشتر آنها توسط میرزا حسینعلی نوری و برادرش کشته شدند و بقیه هم از ادعای خود دست کشیدند.
به جهت این آدمکشیها و غارت اموال زائران در اماکن مقدسه به درخواست دولت ایران از دولت عثمانی، بابیان از عراق اخراج شدند و به استانبول رفتند و در این زمان میرزا حسینعلی خود را «من یظهر الله» معرفی کرد و عدهای گرایش به او پیدا کردند و به بهائیت معروف شدند و عدهای دیگر پیرو برادرش میرزا یحیی باقی ماندند که به آنها ازلی میگفتند.
اختلاف و درگیری بین این دو دسته آنقدر بالا گرفت که دوباره کشتاری از طرفین صورت گرفت تا اینکه بهاءالله در کتاب «بدیع» جانشینی صبح ازل را انکار کرد و شروع به اهانت به او و پیروانش کرد.
نقل است که میرزا حسینعلی توسط برادرش مسموم شد و عوارض این مسمومیت تا پایان عمر با او بود.
سرانجام دولت عثمانی برای پایان یافتن این قضایا بهاءالله و پیروانش را به عکاء در فلسطین و صبح ازل را به قبرس تبعید کرد.
میرزا حسینعلی پس از اعلام «من یظهر الله» بودن، شروع به دعوت و تبلیغ فرقه بهائیت و ادعاهای جدید کرد، از جمله اینکه برای خود مقام الوهیت و ربوبیت قائل بود و خود را خدای خدایان معرفی میکرد.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای خبر/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده