شنبه ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 27
یادداشت اختصاصی «تیتر یک»:
«اوریون و تاریکی» ترس را از کودک می‌گیرد
پرستو علی‌عسگرنجاد، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی نوشت: «اوریون و تاریکی» یک پویانمایی است که ترس را از کودک می‌گیرد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «تیتر یک»؛ پرستو علی‌عسگرنجاد، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی نوشت: اگر وقتی در تاریکی و سایه درخت‌ها روح می‌دیدیم و از ترس نفس‌مان می‌گرفت، یکی بود که برای ترس شش تا هفت سالگی‌مان پویانمایی بسازد، احتمالاً الان آدم‌بزرگ‌هایی نبودیم که هنوز هم یواشکی از تاریکی می‌ترسیدیم.
حالا سین چارمتزجور برای بچه‌ها این انیمیشن را تحت عنوان «اوریون و تاریکی» ساخته است، البته فقط حاصل زحمت وی نیست، یک اثر اقتباسی از روی کتاب «ویکی و تاریکی» اثر «اما یارلت» است که دریم‌ورکس هوشمندانه روی آن سرمایه‌گذاری کرده تا یک پویانمایی خوب تولید شود.
اوریون، نان ایده‌اش را با تکنیک جان‌بخشی می‌خورد و تاریکی تبدیل به یک شخصیت اصلی در این انیمیشن می‌شود؛ یعنی درست همان چیزی که پسِ ذهن بچگی ما بود که «یک موجودی در تاریکی هست». این اثر با دوبلهٔ انگلیسی و طراحی کاراکتر سادهٔ فانتزی، می‌تواند دل بچه‌ها را به دست بیاورد، اما در عین حال، همچنان به خاطر هیبت سیاهش ممکن است کوچولوتر‌ها را بترساند، به‌خصوص که در دوبلهٔ فارسی هیچ‌وقت متأسفانه ظرائف طنز دیالوگ‌های انگلیسی درنمی‌آید و طنز کلامی درست منتقل نمی‌شود.
اگر بچه‌تان زیر ۵ سال سن دارد، توصیه می‌کنم اول خودتان اثر را ببینید تا مطمئن شوید ترسش به جای محو شدن، بیشتر نشود.
سه نقد به اوریون وجود دارد:
- اصلاً درست نیست وقتی شخصیت اول اثر یک پسربچه است، در همان پنج دقیقهٔ اول انیمیشن، احساس عشق و تعلق خاطر به دختر هم‌کلاسی‌اش را نشان و روی آن مانور دهد. پخش‌کنندهٔ این اثر نتفلیکس است و متأسفانه یدِ طولایی در ناهنجاری‌های تربیتی دارد، من نمی‌پسندم ذهن کودک و نه نوجوان از سن پایین درگیر روابط عاشقانه شود و سوزن داستان روی این گیر کند.
- کارگردان از امکانات داستان خوب استفاده نکرده و داستان می‌توانست خیلی بیشتر و عمیق‌تر بسط پیدا کند و لایه‌های محتوایی ظریف‌تری بسازد و طراحی شخصیت پیشرفته‌تری داشته باشد، اما خیلی ساده و سرسری عبور کرده است.
- یک تکنیکی در این اثر به کار برده شده که من به‌عنوان نویسنده خیلی خوشم آمد اما ممکن است کودکان با آن ارتباط نگیرند و آن هم تکنیک روایت است. ما در داستان، داستان داریم، یعنی اوریون داستانی که یک پدر برای دخترش تعریف می‌کند و در چند نقطهٔ اوج، ما از داستان اوریون بیرون کشیده می‌شویم تا داستان بزرگسالی خود و دخترش را بشنویم. شاید این رفت‌وآمد موجب تَشَتُتِ ذهن کوچولوتر‌ها شود.
اما فارغ از همه موارد فوق، اوریون یک انیمیشن خوب است که می‌توان برای آن وقت گذاشت و شاید نسلی ساخت که بیشتر از ما با شب رفیق باشند.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای خبر/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
