یادی از اقبال لاهوری در سالگرد تولدش
اقبال در سال 1926 نامزد نمایندگان مجلس استان پنجاب شد و بهعنوان نمایندهی مسلمانها به مجلس وارد شد و در صحنههای مبارزههای مردم هندوستان با انگلستان، حضور فعالی داشت. او از جمله اولین افرادی بود که ایدهی کشور مستقل پاکستان از هند را مطرح کرد. از این شاعر که از او شعرهای زیادی به فارسی و اردو به جامانده است، در پاکستان به عنوان شاعر ملی یاد میشود.
اقبال یکی از سرشناسترین شاعران پارسیگوی غیرایرانی است که شعرهای زیادی به زبان فارسی سروده و مورد پذیرش ایرانیان قرار گرفته است، چنانچه از کل ۱۲ هزار بیت شعری که اقبال سروده، بیش از ۷۰۰۰ آن به زبان فارسی است. علی شریعتی کسی است که اقبال را ایرانیترین خارجی و شیعهترین سنی خطاب کرده است. او در رابطه با فرهنگ ایران تحقیقات زیادی داشته و حتا تز دکترای او مربوط به سیر حکمت در ایران بوده است. شهید مرتضی مطهری و علی شریعتی از کسانی هستند که در آثار و گفتارشان از اقبال به نیکی یاد میکنند.
اقبال لاهوری در تشکیل دولت پاکستان از محورهای اصلی بهحساب میآید.
او در سال 1937 به دلیل مبتلا شدن به ناراحتی کلیه بینایی خود را از دست داد و بیستویکم آوریل 1938 در 61سالگی از دنیا رفت. جنازهاش را در جوار مسجد پادشاهی به خاک سپردند و بر آرامگاهش سنگی از مرمر افغانستان، هدیهی محمدظاهر شاه افغان، نصب شد.
از جمله آثار اقبال لاهوری به «اسرار خودی و رموز بیخودی»، «پیام مشرق»، «زبور عجم»، «گلشن راز جدید»، «بندگینامه» و «جاویدنامه» میتوان اشاره کرد.